Ξεκίνησαν οι αντιδράσεις με πρώτο τον Αλμυρό!

Αναλυτικά η ανακοίνωση του Αλμυρού

«Διαβάζοντας σήμερα την ανακοίνωση του Συνδέσμου Προπονητών Ηρακλείου, θα θέλαμε να παραθέσουμε την ταπεινή μας άποψη για το θέμα αυτό. Δυστυχώς ίσως χρειαστεί να λαϊκίσουμε κάποια στιγμή, προκειμένου να δώσουμε ένα εύστοχο παράδειγμα για την κατανόηση του θέματος που θα αναλύσουμε.

Διερωτόμαστε λοιπόν, που είναι το κράτος το οποίο αφήνει ή μάλλον δεν αφήνει να εργαστεί στο χώρο του ποδοσφαίρου ένας πτυχιούχος Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΑΕΙ) με ειδικότητα το ποδόσφαιρο και σπουδές τεσσάρων ετών, αλλά επιτρέπει σε μία εταιρία όπως και να λέγεται αυτή, να εκδίδει διπλώματα στον Ελλαδικό χώρο (με αντίτιμο όσον αφορά την συμμετοχή) και να επιβάλει δια προκηρύξεως το εκάστοτε ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ, μόνο ποδοσφαίρου ξανατονίζω (όσον αφορά το προϊόν πάντα), να τα αγοράσει.

Για να επανέλθω στο θέμα των πτυχιούχων από Ελληνικά Πανεπιστήμια, παραθέτω μερικά από τα μαθήματα και το πρόγραμμα σπουδών αυτών των ανθρώπων: αθλητική φυσιοθεραπεία, μεθοδολογία διδασκαλίας, εργονομία, αθλητική ψυχολογία, μυική ενδυνάμωση, προπονητική εξάσκηση, φυσιολογία ανθρώπου, τεχνική και μηχανική ανάλυση, κινητική συμπεριφορά, υγιεινή και πρώτες βοήθειες, εργοφυσιολογία, ποδοσφαίριση, πρόληψη τραυματισμών κατά την άθληση, ομαδική τακτική, γενική παιδαγώγηση και ακόμα 42 μαθήματα στο πρόγραμμα σπουδών.

Διερωτόμαστε λοιπόν, χωρίς να θέλουμε να υποτιμήσουμε την αξιόλογη ύλη του 4-5-2 και 4-7-3 κτλπ, της εκάστοτε εταιρίας που μας επιβάλει η Ομοσπονδία, τι είναι πιο σημαντικό για να γυμνάζεις ερασιτέχνες ανθρώπους και ποιο πτυχίο θα έπρεπε απαραιτήτως να έχει κάθε αθλητικός σύλλογος πάσης φύσεως αθλήματος.

Όταν βέβαια η εν λόγο εταιρία καθιστά μετά από εξετάσεις που διοργανώνει ανίκανο κάποιον εξεταζόμενο και των “κόβει”, του δίνει ένα χαρτί που λέγεται πιστοποίηση (ο διαγωνιζόμενος έχει πληρώσει για τη συμμετοχή του στις εξετάσεις) και το λέει ότι έχει το δικαίωμα να εργαστεί παρ’ότι έχει κοπεί από τις εξετάσεις, απλά θα πρέπει να ξαναπληρώσει σε δύο ή τρία έτη για επανεξέταση και αν ξανακοπεί θα ανανεωθεί και πάλι το χαρτί που αναγράφει ότι είναι ακόμα ανίκανος για να πάρει το πτυχίο, παρ’όλα αυτά μπορεί να συνεχίσει να εργάζεται. Αυτό το χαρτί λέγεται πιστοποίηση.

Σαν να λέμε δηλαδή, «πάρε ένα χαρτί, ότι έδωσες εξετάσεις για την οδήγηση, σε καθιστούμε προς στιγμήν ανίκανο οδηγό, αλλά οδήγησε κανονικά στους δρόμους έως ότου λήξει το χαρτί και ξαναέλα». Νομίζω ότι αυτό θυμίζει λιγάκι πελατειακή σχέση και που συμβαίνει μόνο στον χώρο του ποδοσφαίρου. 

Τέλος, θα δώσουμε ένα ακόμα παράδειγμα όσο εύστοχο ή άστοχο κι’αν είναι, για να ευθυμήσουμε λίγο.

Μία φορά ήρθε μία εταιρία και έδινε σαμπουάν, αρκεί ο άνθρωπος που θα το έπαιρνε να απαντούσε σε έναν τυπικό διαγωνισμό ερωτήσεων. Έπειτα που γέμισε τα νοικοκυριά με τα σαμπουάν της, και τα συνήθισαν τα κεφάλια και οι τρίχες, έβαλε και ένα 50άρικο το μπουκάλι και τους είπε ότι «άμα δεν το πληρώσετε, σας απαγορεύω να λούζεστε». 

Όσον αφορά την ομάδα μας, επιλέξαμε να έχουμε τρεις πτυχιούχους Ελληνικών Πανεπιστημίων, χωρίς να θέλουμε να θίξουμε κανένα σωματείο ή προπονητή που επέλεξε να κάνει το αντίθετο, άλλωστε είμαστε όλοι φίλοι και περαστικοί από εδώ και χωρίς να έχουμε κάτι να πούμε αρνητικό για το Σύνδεσμο Προπονητών Ποδοσφαίρου Ηρακλείου και την ΕΠΣΗ. Το θέμα είναι, τι θέλουμε όμως να αφήσουμε πίσω μας και ποια πολιτική θέλουμε να κρατήσουμε. 

Παράλληλα, στην “κρίση” του κόσμου παραθέτουμε και τον νόμο του Κράτους, ψηφισμένο από την Βουλή:

Στο άρθρο 31 του Ν. 2725/1999 προστίθεται παράγραφος 12 ως εξής:

«12. Πέραν της αδειοδότησης από το κράτος, η άσκηση του επαγγέλματος του προπονητή δεν υπόκειται στην έγκριση ή άλλου ισοδύναμου αποτελέσματος περιορισμό άλλου φορέα, εφόσον ο προπονητής είναι κάτοχος πτυχίου Σχολής Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού (Σ.Ε.Φ.Α.Α.) ή ισότιμης σχολής της αλλοδαπής με κύρια ή πρώτη ειδικότητα στο άθλημα στο οποίο θα εργαστεί».