Το Παγκρήτιο, ο Αυγενάκης και ο “ευρω-τελικός”

Η υποψηφιότητα του Παγκρητίου Σταδίου είναι πλέον επίσημη. Μετά από έξι χρόνια που όλο ο φάκελος ετοιμαζόταν και όλο έμενε στα συρτάρια, έφτασε η ώρα να επισημοποιηθεί και να είναι οριστικό πλέον και όχι στα χαρτιά. Το τρέξιμο του Αυγενάκη σε συνδυασμό με την πλήρη αποδοχή όλων των τοπικών φορέων έφεραν το αποτέλεσμα εις πέρας και μάλιστα μέσα σε χρόνο ρεκόρ.

Και αναρωτιέμαι τώρα εγώ. Είναι δυνατόν μπροστά σε ένα τέτοιο σημαντικό γεγονός με τα οφέλη να είναι πολλαπλά, να καθόμαστε να ασχολούμαστε με το ποιος προσκαλείται και ποιος όχι; Να ασχολούμαστε με το ποιοι συμμετέχουν στις συσκέψεις και ποιοι όχι; Αυτό είναι το θέμα μας ή ότι το Ηράκλειο έχει μπροστά του μια μοναδική ευκαιρία για να διαφημιστεί σε όλη την Ευρώπη;

Ο ΟΦΗ παραχώρησε το “Βαρδινογιάννειο”, δεν βγήκε να πει κανείς γιατί δεν μας καλέσατε ή γιατί δεν δώσαμε το παρόν; Το να βγαίνουμε τώρα, να λέμε το ένα και το άλλο, ποιοι ήταν καλεσμένοι και ποιοι όχι, μόνο νοοτροπία χωριού θυμίζει και τίποτα άλλο.