Χαριστέας:”Διαφορετικό παιχνίδι στη Βασιλεία”

“Μας εκπλήσσει καθημερινά. Έχει απίστευτη θέληση και πάντα μεγάλο κίνητρο. Δεν μπορώ να φανταστώ την Εθνική ομάδα χωρίς τον Ότο Ρεχάγκελ στον πάγκο. Ήταν ένα όνειρο που μας ανέλαβε. Αν θα έφευγε θα είχαμε μεγάλο πρόβλημα και ο διάδοχός του θα έχει δύσκολο έργο γιατί θα συγκρίνεται μαζί του. Ο κύριος Ρεχάγκελ απολαμβάνει το σεβασμό παντού στην Ελλάδα κι αυτό είναι φυσικό. Τα αποτελέσματα μιλούν από μόνα τους”, δήλωσε για τον Γερμανό τεχνικό. Μάλιστα αναφέρθηκε και σε ένα συγκεκριμένο περιστατικό.”Αν και πλέον είναι 71 ετών, δεν είναι τυφλός και πάντα μαθαίνει. Δεν μιλά πολλά ελληνικά. Δίνει κάποιες οδηγίες στα ελληνικά και όταν νευριάζει λέει κάποιες λέξεις. Όμως πλέον τον γνωρίζουμε τόσο καιρό που δεν χρειάζεται να πει πολλά. Καταλαβαίνουμε τι ζητά. Απαιτεί πειθαρχία, αλλά μας δίνει και κάποιες ελευθερίες. Θυμάμαι την παραμονή του προημιτελικού το 2004 κάθισα στο πιάνο, ένας δύο παίκτες τραγουδούσαν και καθίσαμε ως τις 2 το πρωί. Ήταν κι εκείνος εκεί. Ήξερε πως μπορεί να μας εμπιστευτεί. Την επόμενη μέρα νικήσαμε τη Γαλλία”. Για το παιχνίδι με την Ελβετία, τόνισε:”Στην Αθήνα κάναμε πολλά λάθη και δεχτήκαμε δύο γκολ. Πιστεύω όμως ότι η Ελβετία μας αντιμετώπισε την κατάλληλη στιγμή γι΄αυτήν.Ανέκαμψε γρήγορα μετά την ήττα από το Λουξεμβούργο και βρέθηκε σε καλή κατάσταση ενώ εμείς είχαμε προβλήματα. Στη Βασιλεία θα είναι διαφορετικό παιχνίδι γιατί πολλοί από εμάς στις ομάδες αγωνιζόμαστε περισσότερο στις ομάδες μας. Έχουμε ρεαλιστικές πιθανότητες για ένα καλό αποτέλεσμα και για να προκριθούμε για τη Νότιο Αφρική”. Αναφερόμενος στην αντίπαλο και τον προπονητή της, Ότμαρ Χίτσφελντ,είπε:”Μία μεγάλη ομάδα ξεκινάει από ένα μεγάλο προπονητή. Ο Ότμαρ Χίτσφελντ είναι στην Ελβετία ότι ο Ότο για εμάς. Και οι δύο είναι Γερμανοί, μεγάλες προσωπικότητες και με νοοτροπία νικητή. Στη Βασιλεία είναι και μία μάχη μεταξύ των δύο προπονητών”. Καταλήγοντας για την υπόθεση-πρόκριση στα τελικά, ο άσος της Νυρεμβέργης, τόνισε:”Ελπίζω να προκριθούμε απευθείας στα τελικά.Αν δεν τα καταφέρουμε, θα υπάρχει σκληρή κριτική. Όμως έτσι είναι τα πράγματα στην Ελλάδα: όλα ή τίποτα. Σε αυτή την περίπτωση δεν θα είμαστε για λίγες ημέρες ήρωες (γέλια). Για το παρελθόν στην Εθνική εξάλλου, είπε:”Καλούνταν στην Εθνική ομάδα τέσσερις παίκτες από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ, μαζεύονταν σε ένα ξενοδοχείο και δεν μιλούσαν ο ένας στον άλλο. Δεν υπήρχε καμία ομάδα, αλλά από ένα σύνολο εγωιστών και ατομιστών. Τώρα είμαστε μία ομάδα και υπάρχει η ατμόσφαιρα που χρειάζεται για να έρθουν και άλλες επιτυχίες”. Παράλληλα για το μέλλον του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ανέφερε:”Από τις 16 ομάδες της μεγάλης κατηγορίας οι 14 δεν αποκτούν σχεδόν κανέναν Έλληνα και χρησιμοποιούν σχεδόν αποκλειστικά ξένους. Πρόσφατα είδα έναν αγώνα του Άρη και μοναδικός Έλληνας ήταν ο τερματοφύλακάς του. Η Εθνική ομάδα είναι η βιτρίνα του χώρας, αλλά με αυτή την πρακτική οι σύλλογοι δεν βοηθούν καθόλου. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός κάνουν το ίδιο και για αυτό δεν έχουν καμία επιτυχία στο Τσάμπιονς Λιγκ και το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ο βασικός τερματοφύλακας της Εθνικής παίζει στον ΠΑΟΚ, ο αναπληρωματικός μας είναι δεύτερος στον Παναθηναϊκό, ενώ ο πρωταθλητής Ολυμπιακός έχει μόνο έναν παίκτη στην Εθνική ομάδα. Έτσι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε.Υπάρχουν τέσσερις ομάδες που ενδιαφέρουν: ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ. Οι άλλες δεν έχουν σημασία. Οι παράγοντες των ομάδων δεν κοιτούν το μέλλον, αλλά πως θα τα βγάλουν πέρα σήμερα. Δεν τους νοιάζει τι θα γίνει σε 10 χρόνια. Το κακό είναι και ότι ο κόσμος προτιμά να βλέπει Αργεντινούς και Βραζιλιάνους αντί Έλληνες παίκτες”. Τέλος για τον θρίαμβο του 2004, επεσήμανε:”Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβουμε τι είχε συμβεί. Δεν μπορούσαμε να το συνειδητοποιήσουμε εκείνη τη στιγμή. Αντιλαμβάνομαι πως μία τέτοια επιτυχία δεν μπορεί να επαναληφθεί για το ελληνικό ποδόσφαιρο για τα επόμενα 50 χρόνια. Δεν έχει ξαναγίνει τόσο μεγάλη έκπληξη στην ιστορία του ποδοσφαίρου, γι’ αυτό ο τίτλος αυτός δεν θα χάσει ποτέ τη λάμψη του. Είναι μοναδικός. Πριν το 2004 αναρωτιόμουν αν ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να γίνει ώρας και επιστρέφοντας από την Πορτογαλία πήρα την απάντηση. Μας υποδέχτηκαν τρία εκατομμύρια φίλαθλοι και ο καθένας μας ήταν ήρωας για 11.000.000 λαού. Σε μεγάλα ξενοδοχεία μάς κάνουν τεράστιες εκπτώσεις, 50%-60%, όταν πηγαίνω σε ένα εστιατόριο δεν πληρώνω γιατί οι ιδιοκτήτες είναι περήφανοι που με έχουν ως καλεσμένο. Για ένα χρόνο μετά την Πορτογαλία όπου κι αν πηγαίναμε γινόταν χαμός. Υπήρχε και η άλλη πλευρά. Μας περίμεναν παντού φωτογράφοι και δεν είχαμε προσωπική ζωή. Τουλάχιστον εγώ στη Βρέμη, όπου αγωνιζόμουν τότε, είχα την ησυχία μου. Δεν επιδιώκω την προβολή, είμαι ήσυχος άνθρωπος και θα παραμείνω”.