Όταν η Ευρώπη χόρεψε…συρτάκι(vds)

Το πιο σημαντικό κεφάλαιο του Ελληνικού ποδοσφαίρου γράφτηκε πριν από έξι χρόνια στα γήπεδα της Πορτογαλίας. Ένα κεφάλαιο που κάθε φορά που… ξεφυλλίζουμε τις σελίδες του μας διαπερνούν ρίγη συγκίνησης και υπερηφάνειας. Ήταν τότε που μία παρέα από 23 Έλληνες ποδοσφαιριστές, έχοντας για μπροστάρη έναν Γερμανό, κατέπληξε τον πλανήτη, πραγματοποιώντας μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Η Εθνική, με γκολ του Άγγελου Χαριστέα, στο 57‘ του τελικό του Euro 2004 χαλούσε για δεύτερη φορά στην ίδια διοργάνωση το πάρτι της οικοδέσποινας Πορτογαλίας μέσα στο «Estadio da Luz» της Λισσαβόνας και στεφόταν -πανάξια- πρωταθλήτρια Ευρώπης, στέλνοντας ένα ολόκληρο Έθνος στα ουράνια. Η αρχή του… θαύματος Το ξεκίνημα για την «Γαλανόλευκη», το φθινόπωρο του 2002, για τα προκριματικά της διοργάνωσης, δεν ήταν το καλύτερο δυνατό και ως συνήθως η μουρμούρα μεγάλη. Η Εθνική γνώρισε διαδοχικές ήττες από Ισπανία (2-0 στη Λεωφόρο) και Ουκρανία (2-0 στο Κίεβο), γεγονός που έκανε δύσκολη την μετέπειτα πορεία της. Ωστόσο η αντεπίθεση που έκανε στην συνέχεια έδειξε πως αυτή η ομάδα έχει… άστρο. Μετά από την νίκη στην Αρμενία ήρθε το σημαντικότατο «διπλό» μέσα στην Ισπανία με το γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου, αποτέλεσμα το οποίο έδωσε τεράστια ώθηση στην Εθνική. Η Ελλάδα επικράτησε με 1-0 των Ουκρανία, Αρμενία και Βόρεια Ιρλανδία (ο Βασίλης Τσιάρτας με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι έστειλε την «Γαλανόλευκη» στο Euro) και κέρδισε την πρόκριση για την τελική φάση. Η κλήρωση με Πορτογαλία, Ισπανία και Ρωσία ήταν από μόνη της αρκετή για να κρατηθούν… χαμηλά οι τόνοι, αφού το πάθημα από το Μουντιάλ του 1994 μας είχε γίνει… μάθημα. Τα… μηνύματα πάντως από τα φιλικά της ομάδας ήταν ενθαρρυντικά. Αν εξαιρεθεί το βαρύ 4-0 σε φιλικό με την Ολλανδία, η αρμάδα του Ότο είχε πραγματοποιήσει πολύ καλές εμφανίσεις, μια από τις οποίες απέναντι και στην Πορτογαλία, την οποία υποχρέωσε το Νοέμβριο του 2003 σε φιλική ισοπαλία 1-1 στο πρώτο από τα τρία παιχνίδια που έδωσαν οι δύο ομάδες μέσα σε επτά μήνες. Το… πάρτι είχε χρώμα γαλανόλευκο Το… ταξίδι ξεκίνησε για την Εθνική στις 12 Ιουνίου του 2004, κόντρα στην διοργανώτρια Πορτογαλία, στον εναρκτήριο αγώνα της διοργάνωσης. Από το ξεκίνημα η Εθνική φρόντισε να κάνει την παρουσία της αισθητή. Στο 6′ ο Καραγκούνης, επωφελούμενος του λάθους του Πάολο Φερέιρα, εξαπέλυσε μακρινό συρτό σουτ, νικώντας τον Ρικάρντο. Η Ελλάδα ήταν κυρίαρχη στο πρώτο ημίχρονο, ενώ «χτύπησε» ξανά στο δεύτερο. Ο Γιούρκας Σεϊταρίδης ξεκίνησε κούρσα από τα δεξιά, μπήκε στην περιοχή των Ιβήρων και ανατράπηκε από τον… πολύ Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Κολίνα έδειξε το σημείο του πέναλτι και ο Μπασινάς -ψύχραιμα- έκανε το 2-0. Με μοναδικό αμυντικό λάθος, την φάση που δέχτηκε το γκολ της μείωσης από τον Κριστιάνο Ρονάλντο, η Εθνική έδειξε να… πατά γερά στα πόδια της. Τσιάρτας-Χαριστέας και… γεια σας! Επόμενος αντίπαλος (16/6) η Ισπανία, η οποία αναζητούσε εκδίκηση για την εντός έδρας ήττα από τους Έλληνες, στην φάση των προκριματικών. Ο Μοριέντες στο 18′ έβαλε τους «φούριας ρόχας» σε θέση οδηγού. Το ματς δεν πήγαινε καλά για την Εθνική, αφού οι Ισπανοί είχαν τον πλήρη έλεγχο στο πρώτο του μέρος. Μετά την ανάπαυλα ο Οτο Ρεχάγκελ έκανε την «χρυσή» αλλαγή, περνόντας στο ματς τον Βασίλη Τσιάρτα, ο οποίος με εκπληκτική μπαλιά βρήκε στο 67′ τον Χαριστέα και εκείνος δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Αν και η Ισπανία έχασε στη συνέχεια πολλές ευκαιρίες, η Ελλάδα πήρε τελικά τον πολύτιμο βαθμό, ο οποίος την έφερε… ένα βήμα από την επόμενη φάση. Μια… γλυκιά ήττα Στο τρίτο ματς του ομίλου, με την Ρωσία (20/6), η Εθνική χρειαζόταν έναν βαθμό, ενώ μπορούσε να προκριθεί και με ήττα, αλλά υπό προϋποθέσεις. Ο Ρεχάγκελ παρατάσσει την ομάδα με αλλαγές και η Ρωσία προηγείται στο 17′ με 2-0, χάρις τα τέρματα των Κιριτσένκο (2′) και Μπουλίκιν (17′). Τα πάντα δείχνουν να… πηγαίνουν στράφη, αφού με ήττα δική μας και νίκη των Πορτογάλων η ελληνική ομάδα θα έμενε εκτός προημιτελικών Τότε μίλησε η ηγετική μορφή του Θοδωρή Ζαγοράκη, που προέτρεψε τους συμπαίκτες του να συνέλθουν και να βάλουν τα δυνατά τους. Η Ελλάδα «ξύπνησε» και το γκολ του Βρύζα (44′) της χάρισε την πρόκριση. Ήταν τότε που ακούστηκε για πρώτη φορά το -παράλογο μέχρι εκείνη της στιγμή- σύνθημα «Σήκωσε το το…., δεν μπορώ να περιμένω» Όταν έστειλε τον Ζιντάν… σπίτι του «Η αρχαία Ελλάδα είχε 12 θεούς, η σύγχρονη έχει 11», έγραφε το πούλμαν που περίμενε την ελληνική αποστολή φτάνοντας στην Πορτογαλία και οι διεθνείς θέλησαν να κάνουν αυτό το σύνθημα πραγματικότητα… Στα προημιτελικά, η Ελλάδα (25/6) συνάντησε την κάτοχο του τίτλου Γαλλία, με τους περισσότερους να κάνουν λόγο για βέβαιο αποκλεισμό και για πετυχημένη πορεία της Εθνικής. Κανείς όμως δεν υπολόγιζε την Ελληνική καρδιά. Η Ελλάδα, παίζοντας ένα από τα πιο μεστά της παιχνίδια και με την άμυνα της να «σπάει κόκκαλα», μπλόκαρε τα ατού των «τρικολόρ» (σκιά του Ανρί ο Σεϊταρίδης) και εμφανίστηκε έτοιμη να κάνει ένα βήμα παραπάνω. Ο Τάκης Φύσσας προειδοποίησε στέλνοντας την μπάλα στο δοκάρι και στο 65’Ζαγοράκης, ο οποίος στο συγκεκριμένο ματς κινούταν από τα δεξιά για να καλύπτει τον Κατσουράνη, με κίνηση που θα ζήλευε και ο Ζιντάν,  πέρασε σαν σταματημένο τον Λιζαραζού, «σερβίρει» στο Χαριστέα και εκείνος ανοίγει το σκορ. Η Εθνική στους «4», ο «μάγος» Ζιντάν στο αεροπλάνο της επιστροφής και… όλη η Ελλάδα στους δρόμους! Ο  Δέλλας γινόταν… Κολοσσός Η Ελλάδα ολόκληρη πανηγύριζε και ζητούσε την κούπα, αλλά οι διεθνείς δεν «πετούσαν» στα σύννεφα. Άλλωστε, η Τσεχία με την μέχρι στιγμής εικόνα της έδειχνε πως μόνο εύκολο θύμα δεν θα είναι για τους Έλληνες παίκτες. Οι Τσέχοι (1/7) επέβαλαν εξ αρχής τον ρυθμό τους και με γρήγορη κυκλοφορία στρίμωξαν την Εθνική. Ωστόσο στο 39′ άρχισαν τα πράγματα να αλλάζουν υπέρ μας, αφού ο Νέτβεντ έγινε αλλαγή, λόγω τραυματισμού. Η «Γαλανόλευκη», έχοντας σε μεγάλη μέρα τον Νικοπολίδη, κατάφερε να πάει το ματς στην παράταση. Εκεί, αντικρύσαμε μία άλλη Εθνική. Η Ελλάδα παρουσιάστηκε σαφώς καλύτερη και πολύ γρήγορα δημιούργησε τις πρώτες της ευκαιρίες με τον Δέλλα και τον Γιαννακόπουλο. Λίγο πριν την λήξη του πρώτου μέρους της παράτασης, μίλησαν οι Τσιάρτας και Δέλλας. Σε μία φάση, η οποία ήταν βγαλμένη από τις προπονήσεις της ΑΕΚ (όπως παραδέχτηκαν και μετέπειτα) ο Τσιάρτας με εκτέλεση κόρνερ έστειλε τη μπάλα απευθείας στο κεφάλι του Δέλλα και αυτός στα δίχτυα του Τσεχ. Αυτό ήταν… η Εθνική για πρώτη φορά στην ιστορία της στον τελικό του Euro, οι Τσέχοι πεσμένοι στο έδαφος και ο Έλληνες για μία ακόμη φορά στους δρόμους και τις πλατείες να ζητούν το… τιμημένο. The best clients…!!! Και φτάνουμε στον μεγάλο τελικό. Απέναντι μας, για μία ακόμη φορά οι Πορτογάλοι. Οι εξέδρες του «Ντα Λούζ» γεμάτες, αλλά όχι μόνο από Ίβηρες. Τα… καραβάνια των Ελλήνων είχαν φτάσει για να δουν την «Γαλανόλευκη» να σηκώνει την κούπα. Το παιχνίδι ήταν στα μέτρα της ελληνικής ομάδας και το γκολ ήρθε την πιο κατάλληλη στιγμή. Σε μία ανάλογη φάση, με αυτή του ημιτελικού με την Τσεχία, ο Άγγελος Μπασινάς (57′) «ντύθηκε» Τσιάρτας, εκτέλεσε το κόρνερ και ο Άγγελος Χαριστέας με κεφαλιά νικά τον Ρικάρντο, στέλνοντας ένα ολόκληρο λαό στα ουράνια. Οι Πορτογάλοι πίεσαν χωρίς αποτέλεσμα, ο Τζίμι Τζαμπ βοήθησε και αυτός με τον τρόπο του (πέταξε σημαία της Μπαρτσελόνα στο πρόσωπο του «προδότη» Φίγκο) και το όνειρο… έγινε πραγματικότητα. Η Ελλάδα στέφθηκε Πρωταθλήτρια Ευρώπης, με τον Θοδωρή Ζαγοράκη να σηκώνει το… τιμημένο στον ουρανό της Λισσαβώνας και τους απανταχού Έλληνες να κάνουν την νύχτα μέρα από τα πανηγύρια. Ήταν η ολοκλήρωση του θαύματος

Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους… Ότο Ρεχάγκελ, Γιάννη Τοπαλίδη 1. Αντώνη Νικοπολίδη 2. Γιούρκα Σεϊταρίδη 3. Στέλιο Βενετίδη 4. Νίκο Νταμπίζα 5. Τραϊανό Δέλλα 6. Άγγελο Μπασινά 7. Θοδωρή Ζαγοράκη 8. Στέλιο Γιαννακόπουλο 9. Άγγελο Χαριστέα 10. Βασίλη Τσιάρτα 11. Ντέμη Νικολαΐδη 12. Κώστα Χαλκιά 13. Φάνη Κατεργιαννάκη 14. Τάκη Φύσσα 15. Ζήση Βρύζα 16. Παντελή Καφέ 17. Γιώργο Γεωργιάδη 18. Γιάννη Γκούμα 19. Μιχάλη Καψή 20. Γιώργο Καραγκούνη 21. Κώστα Κατσουράνη 22. Δημήτρη Παπαδόπουλο 23. Βασίλη Λάκη