«Ώρες – ώρες κάθομαι και συνειδητοποιώ τι καταφέραμε εκείνες τις εποχές. Θυμάμαι τις εικόνες, τα επιτεύγματα. Εκείνη την ώρα απλά βλέπαμε να κερδίζουμε τον ένα αγώνα μετά τον άλλον. Τώρα συνειδητοποιώ τι καταφέραμε. Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος και ευχαριστώ τον κόσμο για την αναγνώριση» ήταν τα πρώτα λόγια του.
Όσον αφορά τον Ότο Ρεχάγκελ τόνισε: «Είμαι πραγματικά πολύ τυχερός που δούλεψα μαζί με τον Ότο. Το καλύτερο σχολείο λένε για κάποιον, είναι να δουλέψει δίπλα σε ένα μεγάλο προπονητή. Εγώ το έκανα. Έμαθα πολλά δίπλα από τον Ρεχάγκελ. Όχι μόνο σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Θαύμαζα αυτό που έκανε. Έχω ζήσει πραγματικά πολλά δίπλα του. Υπήρχαν φορές που ήταν κακόκεφος με αυτά που μάθαινε ότι έγραψε ο Τύπος γι’ αυτόν και προσπαθούσα να τον ηρεμήσω. Μάλιστα μετά την ήττα από την Ουκρανία το 2002, ήταν τόσο πικραμένος από ένα σχόλιο «»Τα Εγκλήματα του Ρεχάγκελ»” που ήθελε να φύγει. Εγώ όμως τον ηρέμησα και τον είπα να μην δίνει τόσο σημασία. Οι παίκτες τον σεβόντουσαν σαν προπονητή και άνθρωπο. Ακόμη και σήμερα έχει όρεξη για δουλειά. Θέλει να ξανά δουλέψει. Ζει από το ποδόσφαιρο».
Τέλος, αναφέρθηκε και σε προσωπικό επίπεδο: «Και εγώ μετά στη Γερμανία και φυσικά στην Ελλάδα είχα κερδίσει την αγάπη του κόσμου. Σίγουρα χρωστάω πολλά στον Ότο και τώρα νομίζω ήρθε η ώρα να δουλέψω μόνος. Παλιά είχα συζητήσει με 2-3 ελληνικές ομάδες, αλλά δεν επιτεύχθηκε κάποια συμφωνία. Συμβαίνουν αυτά».