Politica 89.8
Ο Κριστόφ Γκαλτιέ, ήταν ένας από τους πιο πετυχημένους προπονητές Ligue 1 τα προηγούμενα χρόνια, αφού δούλεψε κατά σειρά στις Λιλ, Νις και Παρί, ωστόσο το όνομά του απέκτησε αρνητική δημοσιότητα πέρυσι λόγω της εμπλοκής του σε σκάνδαλο ρατσισμού.
Αυτή η κατηγορία μπορεί να τον σημάδεψε, όμως ο νυν προπονητή της Αλ Ντουχαίλ αισθάνεται δικαιωμένος από την αθώωσή του τον περασμένο Δεκέμβριο από τις παραπάνω κατηγορίες (αφορούσαν το διάστημα που εργαζόταν στην Νις), μιλώντας στην γαλλική εφημερίδα «L’ equipe».
«Ο ρατσισμός, οι διακρίσεις δεν αποτελούν μέρος της κουλτούρας μου επειδή μεγάλωσα σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και εξελίχθηκα σε όλη μου την καριέρα. Ήταν πραγματικό σοκ να παραπεμφθώ στο δικαστήριο.
Ήμουν θύμα εκδίκησης, επρόκειτο για ύβρις. Η δικαιοσύνη διαπίστωσε την αθωότητά μου και είμαι χαρούμενος γι’ αυτό. Οι κατηγορίες εναντίον μου δεν είχαν νόημα», τόνισε ο 57χρονος Γάλλος προπονητής, για να μιλήσει κατόπιν για το διάστημα της συνύπαρξής του με Μέσι, Νεϊμάρ και Εμπαπέ και τον τρόπο διαχείρισής τους:
«Οι τρεις τους έπρεπε να παίξουν μαζί. Δεν νομίζω ότι θα το ξαναδούμε αυτό στη Γαλλία. Είχαν πολύ καλή απόδοση, τόσο από άποψη παιχνιδιού όσο και από πλευράς δέσμευσης, αλλά χάσαμε τον Νεϊμάρ που τραυματίστηκε.
Η διαχείριση αυτών των παικτών είναι διαφορετική. Οι συζητήσεις γίνονται σε ένα γραφείο, πρόσωπο με πρόσωπο. Είναι πολύ ατομικές.
Με αυτούς τους εξαιρετικούς παίκτες, η παραμικρή αντίδραση, το παραμικρό βλέμμα, ένα χαμόγελο, ένα κλείσιμο του ματιού ή μια χειρονομία παίρνει διεθνείς διαστάσεις.
Για να δώσω ένα παράδειγμα: στον πρώτο μας αγώνα Champions League με τη Γιουβέντους, νικήσαμε και ένιωσα ότι έπρεπε να βγάλω τον Λιονέλ Μέσι στο τέλος του αγώνα για να τον προστατέψω σωματικά. Μου φάνηκε λογική απόφαση.
Μετά το παιχνίδι, όλοι μου είπαν ότι ήταν η πρώτη φορά που ο Μέσι έγινε αλλαγή σε αγώνα Champions League ως παίκτης της Παρί. Προπονείς παίκτες που είναι κάτι πολύ περισσότερο από παίκτες.
Όταν άρχισα να τους προπονώ, είπα στον εαυτό μου: τι έχουν αυτά τα παιδιά που δεν έχουν οι κανονικοί άνθρωποι. Θέλω να πω ότι είναι κανονικοί άνθρωποι, απλοί, προσβάσιμοι, επαγγελματίες και ανοιχτοί στη συζήτηση».
