Politica 89.8
Ο αμυντικός της ΑΕΕΚ ΙΝΚΑ, Μιχάλης Καρβουνιάρης, μίλησε στο athlitiko.gr για το ματς με την Τριγλία Ραφήνας (3-2), για το πόσο κοντά ή μακριά στην παραμονή βρίσκεται η ομάδα του, για την αφιέρωση στη μητέρα του, για τον στρατό και για τα “Γρανιτάκια” του!
Αναλυτικά όσα είπε:
Για τη νίκη με την Τριγλία και το γεγονός ότι μετά από αρκετό καιρό το ΙΝΚΑ βρέθηκε πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού: «Σίγουρα υπάρχει ικανοποίηση για την πορεία της ομάδας τις τελευταίες αγωνιστικές, αλλά συγκρατημένη, καθώς η τελευταία αγωνιστική είναι αυτή η οποία θα κρίνει την παραμονή του ΙΝΚΑ στην κατηγορία».
Για το πόσο κοντά ή… μακριά βρίσκεται η παραμονή: «Η παραμονή μας στην κατηγορία είναι εξίσου κοντά και μακριά, διότι την τελευταία αγωνιστική πάμε στον Ιωνικό, που έχει ακόμα μαθηματικές ελπίδες για να στεφθεί πρωταθλητής κι εμείς χρειαζόμαστε έναν βαθμό για να εξασφαλίσουμε την κατηγορία. Οπότε θεωρώ ότι θα δοθεί “μάχη” σε μία “καυτή” έδρα, αλλά έχουμε πίστη στην ομάδα και πιστεύω ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε».
Για την αφιέρωση στη μητέρα του και αν είχε διαίσθηση ότι θα σκοράρει: «Ναι είχα το προαίσθημα! Την ιδέα για την ανθοδέσμη την είχαμε με την αδερφή μου και τον αδερφό μου, θέλοντας να κάνουμε ένα συμβολικό δώρο στο άτομο που μας έχει δώσει τα πάντα, μαζί με τον πατέρα μας φυσικά. Το βράδυ που προηγήθηκε του αγώνα μου μπήκε στο μυαλό η σκέψη του να πάρω την ανθοδέσμη μαζί μου και σε περίπτωση που σκοράρω να τη δώσω στη μητέρα μου. Είναι κάτι πολύ σπάνιο και μοναδικό ίσως αυτό που έγινε, καθώς το να είσαι κεντρικός αμυντικός και να κάνεις τέτοια σκέψη, να τυγχάνει να είναι και η γιορτή της μητέρας την ίδια μέρα με αυτή του αγώνα και να σκοράρεις είναι απίστευτο! Αλλά όπως λένε αν αγαπάς κάτι πολύ όλο το συμπάν συνωμοτεί υπέρ σου».
Για τη στρατιωτική θητεία: «Το στρατιωτικό είναι ένα δύσκολο κομμάτι να συνδυαστεί με το ποδόσφαιρο, αλλά πιστεύω πως θα τα καταφέρω. Άλλωστε είπαμε όταν αγαπάς κάτι… Θέλω να υπηρετήσω, θα το δω ως μία ξεχωριστή εμπειρία και θα προσπαθήσω να κρατήσω τα θετικά από αυτά που πρόκειται να ζήσω στους επόμενους 8 μήνες».
Για την ενασχόλησή του με την προπονητική και τα “Γρανιτάκια” του: «Η εμπειρία μου φέτος από την ενασχόλησή μου με τις ακαδημίες του Γρανίτη και συγκεκριμένα με το τμήμα των Προτζούνιορ ήταν μοναδική. Ξεκίνησα σε ακαδημίες στην Αυστραλία και ομολογώ ότι δεν περίμενα να μου αρέσει τόσο και να μου βγάλει τέτοιο πάθος και ζήλο να ασχοληθώ με αυτό. Όταν δίνεις κάτι “πίσω” χωρίς να το κάνεις για να “γεμίσει” η τσέπη σου αλλά η κύρια ανταμοιβή σου είναι αυτή η χαρά στα προσωπάκια των παιδιών και ο ενθουσιασμός που εισπράττεις από αυτά, η ενέργειά τους, οι ερωτήσεις που σου κάνουν, ο τρόπος που θυμώνουν ακόμα και για το πιο απλό πράγμα και άλλα πολλά, τότε νιώθεις καλύτερα ακόμα και ο ίδιος και μαθαίνεις και εσύ από αυτά τα παιδιά. Θέλω να ευχαριστήσω τον Γρανίτη και συγκεκριμένα τον Μπάμπη Μανάκο, τον Άρη Σοϊλεντάκη και τον Γιώργο Λαμπιθιανάκη για την ευκαιρία που μου έδωσαν να αναλάβω το τμήμα των Προτζούνιορ, καθώς και για τη συνεργασία που είχαμε. Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς για την κόσμια συμπεριφορά τους σε αγώνες και προπονήσεις και που δεν έκαναν το έργο μου δύσκολο, γιατί στην Ελλάδα εκτός από τα παιδιά πρέπει να μάθουμε σαν προπονητές-παιδαγωγοί και στους γονείς κάποια πράγματα σε θέματα συμπεριφοράς. Ελπίζω στο μέλλον να έχω τη χαρά και την τιμή να ξαναπροπονήσω τα “Γρανιτάκια” και να συνεχίσω αυτό που ξεκίνησα φέτος εκεί».
