Politica 89.8
Η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» της Ρωσίας δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα στην πρώτη φάση του πολέμου, για τη Μόσχα. Οι διακηρυγμένοι στόχοι για αλλαγή του status quo της Ουκρανίας αλλά και η προσπάθεια των ρωσικών δυνάμεων να καταλάβουν το Κίεβο, δεν ευοδώθηκαν. Η στήριξη της Δύσης στο Κίεβο με σημαντική στρατιωτική ενίσχυση βοήθησε την ήδη ξεκινημένη προσπάθεια της Ουκρανίας να αντικρούσει τις επιθέσεις της Μόσχας. Έτσι πλέον ο στόχος του Κρεμλίνου είναι να καταλάβει κρίσιμες επαρχίες στα ανατολικά της χώρας, με αναλυτές να εκτιμούν ότι το μοντέλο που ακολουθεί είναι αυτό της Κριμαίας.
Όσοι προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τις κινήσεις του Πούτιν στην αρχή του πολέμου, εκτιμούσαν ότι ο Ρώσος πρόεδρος στόχευε στον αιφνιδιασμό και σε μια γρήγορη εκστρατεία που δεν θα κόστιζε σε χρήμα αλλά και αίμα. Ωστόσο πλέον φαίνεται ξεκάθαρα ότι πρόκειται για μία σύγκρουση που κανείς δεν μπορεί να πει πότε θα τελειώσει. Στο μεταξύ έχουν σκοτωθεί χιλιάδες, με τις ρωσικές δυνάμεις να έχουν υποστεί επίσης σημαντικές απώλειες. Σύμφωνα με ανάλυση του περιοδικού Foreign Affairs, η Ρωσία επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη με την πρώτη φάση του πολέμου αν και έχει νέα στρατηγική.
Τα λάθη που επαναλαμβάνεται
Όπως αναφέρει το περιοδικό η Ρωσία έχοντας παρασυρθεί από αυταπάτες στην πρώτη φάση του πολέμου έριξε μεγάλο μέρος των δυνάμεών της στην Ουκρανία, διατηρώντας ταυτόχρονα υψηλούς στόχους για μεγάλη έκταση περιοχών. Υποτίμησε τις ικανότητες και την βούληση της Ουκρανίας να πολεμήσει. Και απέτυχε να λάβει υπόψη την τεράστια διεύρυνση της Δυτικής υποστήριξης στο Κίεβο.
«Παρόλο που η Ρωσία είχε έξι μήνες για να διδαχθεί από αυτά τα λάθη, φαίνεται έτοιμη να δεσμεύσει για άλλη μια φορά τις εξαντλημένες δυνάμεις της σε μια μη βιώσιμη αποστολή: την προσάρτηση και την κατοχή των ουκρανικών επαρχιών, ή αλλιώς ομπλάστ, της Χερσώνας, της Λουγκάνσκ, και της Ζαπορίζια. Η κατοχή αυτού του εδάφους θα απαιτήσει σημαντικό όγκο ανθρώπινου δυναμικού και πολεμικού εξοπλισμού —δεδομένου ιδίως ότι οι περιοχές έχουν επίμαχες πρώτες γραμμές και ότι οι ρωσικές δυνάμεις υφίστανται αντάρτικες επιθέσεις», αναφέρει το περιοδικό.
Σύμφωνα με το περιοδικό, ο στόχος του Κρεμλίνου είναι η προσάρτηση αυτών των επαρχιών, κάτι που αν επιτευχθεί μπορεί να του επιτρέψει να κηρύξει κατάπαυση του πυρός ώστε να ανακόψει την υποστήριξη της Δύσης στην Ουκρανία και να κερδίσει χρόνο για να ανασυντάξει τον στρατό της χώρας. 
Η Ουκρανία, ωστόσο, δεν αναμένεται να αποδεχθεί τις προσαρτήσεις, ούτε καν την κατάπαυση του πυρρός καθώς θεωρεί ότι λειτουργεί υπέρ της Ρωσίας δίνοντάς της ένα διάλειμμα για ξεκούραση. «Οι στόχοι της Ουκρανίας και της Ρωσίας μέχρι το τέλος του 2022 είναι εντελώς διαφορετικοί: η μία πλευρά εργάζεται για να αποτρέψει την σταθεροποίηση της σύγκρουσης κατά μήκος μιας ‘’παγωμένης’’ γραμμής επαφής, ενώ η άλλη εργάζεται για να επιτύχει ακριβώς αυτό το αποτέλεσμα», αναφέρει το Foreign Affairs.
Εξαντλημένος στρατός
Η Μόσχα έχει χάσει τον πιο προηγμένο εξοπλισμό της, για τον οποίο δεν έχει ισοδύναμη αντικατάσταση. Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις έχουν υποστεί επίσης δεκάδες χιλιάδες απώλειες, συμπεριλαμβανομένου του καλά εκπαιδευμένου προσωπικού τους, και η τρέχουσα στρατηγική αναπλήρωσής τους -η στρατολόγηση νέων στρατιωτών από ένα ετερόκλητο μείγμα κοινοτήτων και ένοπλων ομάδων- δεν θα δημιουργήσει μια δύναμη που θα είναι αποτελεσματική στη μάχη. Παραμένει, εν ολίγοις, μια ανισότητα μεταξύ των στόχων του Κρεμλίνου για την Ουκρανία και των δυνάμεων που πρέπει να τους επιτύχουν.
Η Ρωσία θα μπορούσε να μαζέψει περισσότερους στρατιώτες συγκεντρώνοντας δυνάμεις από τα συνοριακά στρατεύματα ή την Εθνική Φρουρά. Αλλά η ικανότητα της χώρας να δημιουργεί μάχιμο προσωπικό θα φτάσει στο ζενίθ της τους επόμενους μήνες, εκτός εάν κηρύξει γενική επιστράτευση και στρατολογήσει άνδρες από όλη τη χώρα- κάτι που θα απαιτούσε αρκετούς μήνες για να αποφέρει λειτουργικό όφελος. 
Εξίσου δύσκολο είναι να επιλυθεί το πρόβλημα με τον εξοπλισμό. Σύμφωνα με Αμερικανούς αξιωματούχους, ο ρωσικός στρατός έχει δεσμεύσει το 80% των εν ενεργεία στρατιωτικών, αερομεταφερόμενων και θαλάσσιων μονάδων του και τον εξοπλισμό τους στην Ουκρανία και έχει ήδη αποσύρει πρόσθετο εξοπλισμό που βρισκόταν σε αποθήκες, αν και διατηρεί σαφή υπεροπλία απέναντι στην Ουκρανία. Ωστόσο παρά το γεγονός ότι η αμυντική βιομηχανία της Ρωσίας εξακολουθεί να έχει κατασκευαστική ικανότητα, με τις ήδη κλειστές και αναποτελεσματικές γραμμές παραγωγής της υπό τις βαριές δυτικές κυρώσεις, θα δυσκολευτεί να παράγει μαζικά νέο εξοπλισμό σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Τα προβλήματα της Ρωσίας δεν λύνουν αυτά της Ουκρανίας
Παρόλα αυτά, τα προβλήματα της Μόσχας δεν εγγυώνται την επιτυχία της Ουκρανίας. Το Κίεβο έχει χάσει επίσης πολλά στρατεύματα και όπλα. Βραχυπρόθεσμα και θα οι δύο χώρες θα δυσκολευτούν να πραγματοποιήσουν νέες μεγάλης κλίμακας επιθέσεις ή αντεπιθέσεις. Έτσι και οι δύο θα μπορούσαν να επικεντρωθούν στο να αποτρέψουν την εξάντληση.
«Η Ουκρανία θα χρειαστεί να αγωνιστεί σκληρά για να αρνηθεί στη Ρωσία να ασκήσει ουσιαστικό έλεγχο στις περιοχές που σχεδιάζει να προσαρτήσει ή να αμφισβητήσει την προσάρτηση, εάν συμβεί. Το Κίεβο θα χρειαστεί επίσης συνεχή δυτική υποστήριξη για να εφαρμόσει τα ποιοτικά του πλεονεκτήματα στο πεδίο της μάχης. Θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τη δυναμική των αντεπιθέσεων για να αποτρέψει τη Μόσχα από την ενσωμάτωση των κατεχόμενων περιφερειών στη Ρωσία», τονίζει το περιοδικό.
