A.Ο.Χανιά:Στόφα πρωταθλητή (Δεκάλογος)

1)Παίκτες με προσωπικότητα: Σε σύγκριση με άλλες χρονιές, ο ΑΟΧ διαθέτει ποδοσφαιριστές με τη νοοτροπία του νικητή. Οι καινούργιοι Γωνιωτάκης, Τσεσμελής, Αλή Ογλου, μαζί με τους παλαιότερους Περράκη, Μπουρμπάκη και Βασαδάκη δημιουργούν ένα μείγμα ασφάλειας για να οδηγήσουν την ομάδα σε “κακοτοπιές”. Είναι παίκτες που έχουν πάρει τίτλους και έχουν βιώσει τον πρωταθλητισμό στο…πετσί τους. 

2)Διοικητική ηρεμία:Είναι η πρώτη φορά φέτος που στον διοικητικό τομέα δεν υπάρχει γκρίνια. Λίγο οι “σφαλιάρες” προηγούμενων ετών, λίγο η παρουσία του αντιπάλου δέους Πλατανιά-που με την ηρεμία του πέρυσι έδειξε το δρόμο-, λίγο η συσπείρωση των διοικούντων στον κοινό στόχο, παραμερίζοντας τις μεταξύ τους έριδες, έχουν δημιουργήσει ιδανικό κλίμα. Συνυπολογίστε και τη συνέπεια προς όλες τις υποχρεώσεις της ομάδας, που ούτως ή άλλως υπήρχε και τα προηγούμενα χρόνια…

3)Μας κυνηγούν…δεν κυνηγάμε:Μέχρι στιγμής ο Μαρκάκης έχει πετύχει αυτό που ανήγγειλε στις προγραμματικές του δηλώσει,ς το καλοκαίρι (στην athletic press). Στόχος είναι οι αντίπαλοι να κυνηγούν τον ΑΟΧ και όχι αυτός να κυνηγάει (όπως συνέβαινε όλα τα προηγούμενα χρόνια). Το άγχος μεταφέρεται στους αντιπάλους και θα μεγαλώσει αν οι “μπλε” βγουν αλώβητοι από τη δύσκολη τετράδα αγώνων που έχουν μπροστά τους.

4)Μην τα ρίχνετε στον προπονητή:Για πρώτη φορά φέτος ο ΑΟΧ έχει έναν προπονητή που το βάρος δεν πέφτει πάνω του. Όλοι εκτιμούν και σέβονται τη δουλειά του Μαρκάκη, όμως κανείς δεν  θα τον πετάξει στο…πυρ το εξώτερον εάν έρθει μια “στραβή”. Όταν οι Δρακόπουλος, Δαμανάκης, Κουρκούνας, Καραΐσκος έχαναν, τότε άρχιζε η κριτική. Ο Μαρκάκης πήρε μια ισοπαλία(που όλοι περίμεναν νίκη) στην Επισκοπή και κανείς δεν είπε κάτι. Θα δοκιμαστεί φυσικά, αυτή η σχέση στην πρώτη ήττα, όμως ο Μαρκάκης που έχει άγνοια κινδύνου, δεν θα βρεθεί “κατηγορούμενος”.

5)Σκοράρει κατά ριπάς, έχει και άμυνα:Κάποιοι θεωρούν το μυστικό της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος, την άμυνα. Ο ΑΟΧ πάντα είχε από αυτήν…Εκείνο που δεν είχε ήταν το εύκολο γκολ. Φέτος η ομάδα σκοράρει με…1000. Η επίθεση της ομάδας δημιουργεί…τρόμο στις αντίπαλες άμυνες. 17 γκολ σε τέσσερα μόλις ματς εντός έδρας δεν είναι και μικρό νούμερο. Έχεις την εντύπωση ότι ο ΑΟΧ βάζει γκολ, όποτε θέλει.

6)Βάθος πάγκου:Αναμφίβολα ο Μαρκάκης επιβεβαιώνεται για τη δήλωση που επίσης έκανε το καλοκαίρι στην athleticpress. “Φέτος θα παίζω με πολυβόλα, ενώ παλιότερα έπαιζα με τόξα”. Το οπλοστάσιο του Μαρκάκη έχει πληθώρα επιλογών. Οι τραυματισμοί και οι τιμωρίες γίνονται εύκολη υπόθεση, αφού η οποιαδήποτε απουσία αντικαθίσταται χωρίς να δημιουργεί τριγμούς στο οικοδόμημα. Όταν έχεις στον πάγκο παίκτες όπως ο Περράκης(συνήθως), Σωτήρογλου, Παπανικολάου, Αντιασβίλι, Λέτρος καταλαβαίνεις τη δύναμη αυτής της ομάδας.

7)Ιδανικό πρόγραμμα:Για να πάρεις το πρωτάθλημα θες και τύχη. Ο ΑΟΧ ήταν τυχερός στο πρόγραμμα, καθώς ξεκίνησε με παιχνίδια τα οποία(διαθέτοντας καλή ομάδα φυσικά) θα μπορούσε να κερδίσει και να χτίσει μια διαφορά από τους υπόλοιπους. Αυτό το είχε και το 2007(επί Κουρκούνα) όμως δεν το αξιοποίησε διότι εκείνη η ομάδα δεν είχε καμία σχέση με την τωρινή.

8)Χανιώτικο και κρητικό στοιχείο:Ο ΑΟΧ φέτος διαθέτει την αφρόκρεμα των ποδοσφαιριστών των Χανίων αλλά και τη Κρήτης. Για πρώτη φορά φέτος δεν στηρίζεται σε εκτός Ελλάδος παίκτες, αλλά σε ποδοσφαιριστές που έχουν φάει με το…κουτάλι τα κρητικά γήπεδα. Ο Αλή Ογλού είναι σπουδαίο παίκτης αλλά σε καμία περίπτωση, ο ΑΟΧ δεν τα περιμένει όλα από αυτόν, όταν δίπλα του υπάρχουν παίκτες που επίσης κάνουν τη δουλειά.

9)Μεταγραφές ουσίας:Για πρώτη φορά φέτος μπορούμε να πούμε ότι ο ΑΟΧ έκανε εύστοχες μεταγραφές. Αποκτήθηκαν παίκτες ουσίας και όχι εντυπωσιασμού (βλ.Βιτεβής,Ζιάκας) που αποδεικνύονται απόλυτα παραγωγικές. Η συνεργασία διοίκησης-Μαρκάκη σε αυτόν τον τομέα ήταν καταλυτική. Επιπλέον, δεν ξοδεύτηκαν τα “τρελά” ποσά προηγουμένων ετών, γεγονός που δημιουργεί μια ισορροπία στους κόλπους των ποδοσφαιριστών. Κανείς παίκτης δεν βλέπει τον άλλο με…μισό μάτι.   

10)Στήριξη του κόσμου: Ο κόσμος των Χανίων βλέπει την πολύ καλή προσπάθεια που γίνεται φέτος και στηρίζει πραγματικά την ομάδα. Ακόμα και αν χάσει ο ΑΟΧ, είναι δεδομένο ότι κανείς δεν θα γκρινιάξει, διότι έχει εμπιστοσύνη στους παίκτες και στον προπονητή. Η μουρμούρα που ξεκινούσε (τα προηγούμενα χρόνια) στους αγώνες του ΑΟΧ, από το πρώτο κιόλας ημίχρονο, έχει εξαφανιστεί φέτος και είναι ένα επιπλέον στοιχείο που απελευθερώνει τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές.