Οικογένεια Δεδελετάκη εν δράσει

Μια από τις λίγες αθλητικές οικογένειες της Κρήτης, η “φαμίλια Δεδελετάκη” μίλησε στην “Athletic Press” και απάντησε σε όλα τα ερωτήματα που τους τέθηκαν. -Ξεκινάμε με προσωπικά δεδομένα της οικογένειας και για την σχέση που είχε ο Κώστας από μικρός με τον Πατέρα του. Πως ο Κώστας έβλεπε τον πατέρα του, ο οποίος ήταν αρχικά ποδοσφαιριστής και μετά προπονητής και το αντίθετο και ποια ήταν τα όνειρα του Πατέρα για τον γιό του Νίκος «Ο γιος μου ήθελα να γίνει ένας καλός επιστήμονας γι αυτό και ο Κώστας ήταν από τους καλύτερους μαθητές στην τάξη του. Ήθελα να παίζει ποδόσφαιρο μόνο για διασκέδαση και ποτέ δεν σκέφτηκα να ακολουθήσει το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή. Όλα αυτά μέχρι την ημέρα που ο κ. Γκέραντ τον είδε, του άρεσε και για να μην χαλάσω την επιθυμία του γιού μου και την αγάπη που είχε για την μπάλα αποφασίσαμε σαν οικογένεια να μεταγραφεί στον ΟΦΗ». Κώστας «Πάντα σαν οικογένεια ήμασταν πολύ δεμένοι παρόλο που εγώ και η αδερφή μου φύγαμε νωρίς από το σπίτι. Πρωταρχικός στόχος των γονιών μου ήταν να τα πηγαίνω καλά στο σχολείο και εφόσον όλα κυλούσαν ομαλά στο σχολικό τομέα, μπορούσα να παίζω ποδόσφαιρο με τους φίλους μου και έπειτα με την Α.Ε. Αναγέννηση. Αυτή ήταν η συμφωνία μας. Μόλις οι βαθμοί μου έπεφταν τότε άρχιζαν τα προβλήματα. Ο πατέρας μου ήταν πολύ αυστηρός σε αυτό το θέμα. Σαν ποδοσφαιριστή άκουγα για τον πατέρα μου ότι ήταν πολύ δυνατός με περίσσιο πάθος και από όποια ομάδα πέρασε άφησε το στίγμα του. Σαν προπονητής πιστεύω ότι τα λόγια είναι περιττά για ένα άνθρωπο που έχει σπουδάσει το ποδόσφαιρο και που βρίσκεται στα γήπεδα μια ζωή. Σε μια πόλη όπως η Ιεράπετρα που ο ποδοσφαιρικός κύκλος της είναι μικρός και περιορισμένος. Από μικρός σαν ποδοσφαιριστή θαύμαζα και θαυμάζω τον Μάρκο βαν Μπάστεν». Μαρία Δεδελετάκη Γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1981 και είναι πτυχιούχος Τ.Ε.Φ.Α. Αθηνών με ειδικότητα μπάσκετ. Ο Νίκος και ο Κώστας πτυχιούχοι της ίδιας σχολής αλλά με ειδικότητα ποδόσφαιρο. Η Μαρία έχει αγωνιστεί σε Γ.Ε. Ηρακλείου. Έπειτα μεταγράφηκε στον Α.Ο. Παγκρατίου(Α2). Για μια 5ετία αγωνίστηκε στον Πανιώνιο Γ.Σ. Σ στην Α1 και έπειτα αφού τελείωσε τις σπουδές της μετακόμισε μόνιμα στην Κρήτη και στον Ο.Α. Χανίων(Α2). Έχει αγωνιστεί στα εθνικά κλιμάκια και αυτή την στιγμή εκτελεί την πρακτική της στην Αθήνα ως Ειδικός φρουρός στην Ελληνική Αστυνομία». -Πως είναι η σχέση μεταξύ του πατέρα και γιου όταν ο ένας είναι προπονητής και ο άλλος ποδοσφαιριστής στην ίδια ομάδα; Είναι η αντιμετώπιση ίδια από τον Νίκο όπως είναι με τους άλλους ποδοσφαιριστές; Νίκος «Οι απαιτήσεις γίνονται μεγαλύτερες αντί από κάποιον άλλο ποδοσφαιριστή. Πρόσεχα και προσέχω πάρα πολύ να μην έχει ιδιαίτερη μεταχείριση και καλύτερα να αδικηθεί ο γιός μου παρά ένας άλλος ποδοσφαιριστής». Κώστας «Δεν σας κρύβω ότι αυτή η κατάσταση είναι λίγο περίεργη. Πάντα τον ακούω, πάντα σέβομαι τις αποφάσεις του και πάντα προσπαθώ να εκτελώ αυτά που μου ζητάει. Μετά από ήττες η κατάσταση είναι δύσκολη για μια-δυο μέρες. Όσο αφορά την αντιμετώπιση του απέναντί του είναι η ίδια όπως και με τους υπόλοιπους παίκτες και αρκετές φορές είναι πιο σκληρή». -Ο Νίκος Δεδελετάκης μετράει 39 χρόνια στην Αναγέννηση, όμως σαν προπονητής ήθελε να κάνει το παραπάνω βήμα και να προπονήσει ομάδα μεγαλύτερης κατηγορίας. Γιατί δεν το έκανε μας το λέει παρακάτω: «Οπωσδήποτε το όνειρο του κάθε ανθρώπου είναι να φτάσει όσο το δυνατόν πιο ψηλά στο επάγγελμα που κάνει. Έτσι κι εγώ σαν προπονητής ήθελα να εργαστώ σε ψηλότερες κατηγορίες. Όμως το ότι δεν έπαιξα ποδόσφαιρο σε μεγάλη κατηγορία και η αγάπη για την πόλη μου, ήταν τα στοιχεία που με κράτησαν σε αυτή την ομάδα». -Ο Κώστας ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο σε σχετικά μεγάλη ηλικία, λόγω του ότι ήθελε πρώτα να είναι καλός μαθητής. Παρόλ’ αυτά κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρο του, το οποίο μοιράζεται μαζί μας. «Δεν ξεκίνησα από καμία ακαδημία. Σας ανέφερα ότι έπαιζα ποδόσφαιρο μόνο αν έφερνα καλούς βαθμούς στο σπίτι. Για αυτό πάντα έδινα τον καλύτερό μου εαυτό στα μαθήματα. Είμαι από τα 14 μου μέσα σε αυτό το χώρο και είχα όνειρο να γίνω επαγγελματίας. Κατάφερα και αγωνίστηκα σε μια μεγάλη ομάδα. Πραγματοποίησα το όνειρό μου. Έφυγα από τον ΟΦΗ το 2001 και έπαιξα για 3 χρόνια στο εξωτερικό, γεμάτα εμπειρίες, τραυματισμούς, χαρές και λύπες. Επέστρεψα στην Ελλάδα, τελείωσα τις σπουδές μου και είμαι πια μόνιμα στην Ιεράπετρα. Στα 17 μου έπαθα κάταγμα κνήμης και αυτό με άφησε πολύ πίσω. Ήταν Δεκέμβριος και ετοιμαζόμουν να υπογράψω στην ΠΑΕ ΟΦΗ. Δυστυχώς δεν τα κατάφερα λόγω του σοβαρού τραυματισμού μου. Υπέγραψα 2 χρόνια μετά. Ήταν ένα μελανό σημείο για την καριέρα μου, μου στοίχησε αρκετά. Είναι πολύ σημαντικό για μένα που κατάφερα και αγωνίστηκα στα εθνικά κλιμάκια και ιδιαίτερα στην εθνική ελπίδων, έχοντας συμπαίκτες Κατσουράνη, Πατσατσόγλου, Χαριστέα, Χούτο, Σειταρίδη και άλλους παίκτες που τώρα διαπρέπουν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ντεμπούτο μου με την φανέλα του ΟΦΗ εναντίον της Παναχαϊκής και το ντεμπούτο με την de Graafschap εναντίον της Feyenoord για το ολλανδικό πρωτάθλημα. Έφυγα νωρίς από κοντά του και δεν μου έδωσε τα απαραίτητα ποδοσφαιρικά στοιχεία, αλλά πάντα μου μιλούσε για την δύναμη, την ταχύτητα, το πάθος και το ήθος». -Ο Κώστας Δεδελετάκης μας εξιστορεί τις εμπειρίες που αποκόμισε από την παρουσία του στο εξωτερικό και μας εξηγεί τις διαφορές που είδε σε σχέση με την Ελλάδα: «Δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού. Υπάρχουν χαοτικές διαφορές σε οικονομικό, οργανωτικό και αγωνιστικό επίπεδο. Οι εμπειρίες που είχα τεράστιες και είμαι σίγουρος ότι εάν έμενα Ελλάδα δεν θα μπορούσα να τις ζήσω ποτέ. Απλά σας αναφέρω ως παράδειγμα ότι όλος ο κόσμος ζούσε στον παλμό του κυριακάτικου ματς, το περίμεναν πως και πως και όλες οι οικογένειες έβλεπαν το ποδόσφαιρο ως γιορτή». -Ο Νίκος Δεδελετάκης σαν προπονητής περισσότερο και μετά σαν πατέρας περίμενε ότι ο γιος του μπορούσε να είχε πετύχει περισσότερα στην καριέρα του, όμως μας εξηγεί τις αιτίες που δεν έγινε αυτό: «Ο Κώστας δεν ξεκίνησε από καμία ακαδημία. Ποδόσφαιρο έπαιζε τις λίγες κενές ώρες που είχε από τα μαθήματα. Εγώ σαν προπονητής δεν του έδωσα τίποτα προπονητικά στην παιδική ηλικία, ούτε είχε από εμένα βασική προπόνηση ποδοσφαίρου. Απλώς έπαιζε ποδόσφαιρο στην Α.Ο. Αναγέννηση με τα προσόντα του. Άτυχη στιγμή ο μεγάλος του τραυματισμός στην αρχή της καριέρας του, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Πιστεύω ότι μπορούσε να καθιερωθεί σε υψηλό επίπεδο αλλά επειδή δεν είχε δουλέψει σε μικρή, ηλικία αυτό αποτέλεσε αρνητικό στοιχείο στην εξέλιξή του». -Φέτος η Αναγέννηση ξεκίνησε μια καινούργια προσπάθεια με πολλούς ντόπιους ποδοσφαιριστές και με νέα φιλοσοφία και από πλευράς διοίκησης. Ο Νίκος Δεδελετάκης παραθέτει την άποψη του για αυτό το εγχείρημα αλλά και μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα σε μερικά χρόνια.  «Μετά το 1995 η Αναγέννηση πέρασε δύσκολα χρόνια. Μείναμε 2 άνθρωποι να αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε την ομάδα ζωντανή. Δεν απογοητευτήκαμε, παλέψαμε σκληρά με τον κ. Λαπιθάκη, ζούσαμε 15 χρόνια στην σκιά του Ο.Φ.Ι και δημιουργήσαμε μια ομάδα ανταγωνιστική και αξιόλογη στην Κρήτη. Πιστεύω, αν μείνουν τα ίδια παιδιά η ομάδα αυτή μπορεί να πετύχει στο μέλλον πολλά πράγματα και με την προσθήκη μιας οικονομικής και αγωνιστικής ενίσχυσης μπορεί να φτάσει σε επαγγελματικά επίπεδα». -Αφήσαμε για το τέλος την άποψη και των δύο για την φετινή πορεία της Αναγέννησης στο πρωτάθλημα, οι οποίοι δίνουν τις δικές τους εκδοχές: Νίκος «Είμαι ικανοποιημένος από την πορεία της ομάδας εκτός ελάχιστων αγώνων και πιστεύω ότι αν οι ντόπιοι παίκτες είχαν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, θα είχαμε ακόμα καλύτερη εικόνα». Κώστας «Ποτέ δεν είμαι ικανοποιημένος από την απόδοσή μου και πάντα θα προσπαθώ με όλες μου τις δυνάμεις μου να προσφέρω το καλύτερο δυνατόν. Το μόνο σίγουρο είναι ότι εγώ και οι συμπαίκτες μου κοιτάμε την κάθε Κυριακή ξεχωριστά και θα παλεύουμε για την επίτευξη της νίκης». -Στο κλείσιμο αυτής της συνέντευξης ο Νίκος και ο Κώστας Δεδελετάκης μοίρασαν τις ευχές τους για το νέο έτος: Ν. και Κ. «Ευχόμαστε καλή χρονιά σε όλο τον κόσμο με υγεία και σε όλες τις ομάδες της Κρήτης στέλνουμε ένα αθλητικό χαιρετισμό».