Κοντρέρας: Μοναδικός ο κόσμος του ΠΑΟΚ

Ο Χιλιανός αμυντικός του «δικεφάλου» μίλησε για την σχέση του με την κερκίδα, τους στόχους της ομάδας, τις προτάσεις που δεν είχε από συλλόγους της Αθήνας, τον γιο του αλλά και τα επεισόδια για τον 15χρονο Αλέξανδρο Αναλυτικά η συνέντευξη του Κοντρέρας στο «Goal»:

Συμπληρώνοντας το πρώτο μισό του πρωταθλήματος εξακολουθείς να νιώθεις δικαιωμένος από την επιλογή σου να συνεχίσεις την καριέρα σου στον ΠΑΟΚ;

«Σίγουρα η επιλογή μου αποδείχθηκε σωστή. Είμαι ευχαριστημένος από τις συνθήκες που επικρατούν στην ομάδα. Είμαι ικανοποιημένος από τη μέχρι τώρα πορεία μας. Ωστόσο, θα πρέπει να συνεχίσουμε το ίδιο καλά και να προσπαθήσουμε να κάνουμε πιο σημαντικά πράγματα. Και αυτό το λέω γιατί πιστεύω ότι ακόμη δεν έχουμε κάνει τίποτα. Δεν πρέπει να θεωρήσουμε ότι έχουμε ήδη πετύχει».

Κλασικό ερώτημα: Μέχρι πού μπορεί να φτάσει φέτος ο ΠΑΟΚ;

«Συνεχίζουμε να έχουμε τους ίδιους στόχους. Τους στόχους που τέθηκαν από τη διοίκηση και την τεχνική ηγεσία στην αρχή της χρονιάς. Ωστόσο, από τη στιγμή που είμαστε ψηλά στη βαθμολογία θα πρέπει να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας να παραμείνουμε εδώ που βρισκόμαστε τώρα. Και όχι μόνο αυτό. Θα πρέπει να παλεύουμε για τη νίκη σε όλα τα ματς και παιχνίδι με παιχνίδι να προσπαθήσουμε να μειώσουμε τη διαφορά που μας χωρίζει από τον Ολυμπιακό».

Βλέπεις να υπάρχει κάποια διαφορά των ομάδων της Αθήνας που συνήθως πρωταγωνιστούν στο πρωτάθλημα σε σχέση με τον ΠΑΟΚ;

«Σίγουρα τα οικονομικά δεδομένα που ισχύουν σε αυτές τις ομάδες, τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, δεν έχουν καμία σχέση με τα δεδομένα που ισχύουν στη δική μας ομάδα. Αυτό όμως στην πράξη δεν λέει και πολλά, αφού τα αποτελέσματα μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα έχουν δείξει ότι τα οικονομικά δεδομένα δεν παίζουν μπάλα. Εμείς αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να είμαστε σοβαροί και να φτάσουμε όσο ψηλότερα γίνεται».

Το όνομά σου είχε ακουστεί νωρίτερα στην Ελλάδα, όταν είχαν ενδιαφερθεί για σένα Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Και τελικά ήρθες στον ΠΑΟΚ. Γιατί δεν αποφάσισες να έρθεις νωρίτερα στην Ελλάδα;

«Η αλήθεια είναι ότι επίσημη πρόταση από τις μεγάλες ομάδες της Αθήνας δεν είχα ποτέ. Υπήρχε έντονη φημολογία για ενδιαφέρον τους, ωστόσο κάτι επίσημο στα δικά μου χέρια δεν έφτασε ποτέ. Ωστόσο, ό,τι και να έγινε δεν έχει και μεγάλη σημασία. Αυτό που είναι σημαντικό είναι ότι είμαι παίκτης του ΠΑΟΚ, ευχαριστημένος που είμαι εδώ και το μόνο που με απασχολεί είναι να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει τους στόχους της».

Επειτα από έξι μήνες στην Ελλάδα και ήδη έχουν ενδιαφερθεί για σένα ομάδες από την Ιταλία. Τι σκέφτεσαι για το ενδιαφέρον αυτό;

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι κολακευτικό να ακούς ότι υπάρχει ενδιαφέρον από μεγάλες ομάδες της Ιταλίας για σένα. Οπως ήταν επίσης κολακευτικό και αυτό που συζητήσαμε πριν για το ενδιαφέρον των ομάδων του κέντρου. Αυτό είναι το ένα κομμάτι. Το άλλο είναι ότι είμαι ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ, έχω συμβόλαιο με την ομάδα και το κυριότερο είναι ότι μου αρέσει που βρίσκομαι εδώ. Ο,τι και να είναι να γίνει μέχρι το 2010 θα γίνει, αλλά το έχω ξεκαθαρίσει ότι είμαι απόλυτα ικανοποιημένος που παίζω ποδόσφαιρο για τον ΠΑΟΚ και θέλω να μείνω εδώ για αρκετά χρόνια ακόμη».

Υπάρχει κάτι που μπορεί να είναι κάτι περισσότερο σημαντικό για σένα από την οικογένειά σου;

«Οχι, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό. Η οικογένειά μου είναι για μένα πάνω από όλα. Και είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος για μένα σε ό,τι αποφασίζω και ό,τι κάνω. Και μετράει πολύ για μένα οι δικοί μου άνθρωποι να περνούν καλά στη χώρα που εργάζομαι, στη χώρα που βγάζω το ψωμί μου. Κάτι που γίνεται στη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ. Η οικογένειά μου είναι πολύ ευχαριστημένη με τη ζωή μας στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι της ομάδας μού συμπεριφέρονται άψογα σε όλους τους τομείς. Και αυτός είναι ένας από τους πιο σημαντικούς λόγους που με έχουν κάνει να θέλω να μείνω πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη και να παίζω ποδόσφαιρο για τον ΠΑΟΚ».

Σε έχω δει να παρακολουθείς τον γιο σου, τον Βιθέντε, στις προπονήσεις των ακαδημιών του ΠΑΟΚ. Θα ήθελες να τον δεις να γίνεται επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

«Θα μου άρεσε πολύ (χαμογελάει)».

Αμυντικό;

«Οχι… όχι. Θα προτιμούσα να τον δω να παίζει επιθετικός. Να αγωνίζεται μπροστά, να πετυχαίνει γκολ και να τον γουστάρουν περισσότερο οι οπαδοί (γελάει)».

Πιστεύεις ότι οι επιθετικοί είναι πιο αγαπητοί στον κόσμο από εσάς τους αμυντικούς;

«Φυσιολογικά έτσι γίνεται. Οι επιθετικοί είναι πάντα περισσότερο δημοφιλείς. Βάζουν γκολ, τα πανηγυρίζουν και ο κόσμος τούς αγαπά περισσότερο».

Και εσύ έχεις βάλεις ένα γκολ και το πανηγύρισες έξαλλα

«Ναι, το χάρηκα πολύ. Ελπίζω να πετύχω και άλλα γκολ και να τα πανηγυρίσω και αυτά».

Εδώ και λίγες ημέρες έχει ξεκινήσει η διαδικασία για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου. Και η διοίκηση ζητά από τον κόσμο να πάρει μετοχές και την ομάδα στα χέρια του. Το ποσό που απαιτείται είναι μεγάλο. Πιστεύεις ότι μπορούν να τα καταφέρουν;

«Δεν το ήξερα ότι υπάρχει αυτή η διαδικασία. Από όσο μπορώ να εκτιμήσω, κρίνοντας από τη συμπαράσταση που δείχνουν οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ στην ομάδα τους, πιστεύω ότι θα ανταποκριθούν και θα τα καταφέρουν. Αλλωστε είναι μια κίνηση που γίνεται για το καλό της ομάδας. Ολη αυτή η διαδικασία δεν μου είναι άγνωστη. Εχω δει να γίνεται και στην πατρίδα μου, στην πιο λαοφιλή ομάδα της Χιλής, την Κόλο Κόλο. Εχω καταλάβει πόσο οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ αγαπούν την ομάδα τους και πιστεύω ότι και αυτή η προσπάθειά τους να τη στηρίξουν θα έχει επιτυχία. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από εμάς τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ. Οσο θα πηγαίνει καλά η ομάδα και θα παίρνουμε καλά αποτελέσματα, πιστεύω ότι θα αυξάνονται οι πιθανότητες επιτυχίας. Και αυτό θα πρέπει να κάνουμε».

Εχεις μιλήσει με τα καλύτερα λόγια για τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Υπάρχει κάποιο σύνθημα των φιλάθλων που σου αρέσει να ακούς από την κερκίδα; Κάποιο που να σου το έχουν μεταφράσει οι συμπαίκτες σου;

«Μου αρέσει πολύ η ατμόσφαιρα που δημιουργούν στο γήπεδο οι φίλαθλοί μας. Από τα συνθήματα που ακούω καταλαβαίνω κάποιες σκόρπιες λέξεις. Μπορώ να ξεχωρίσω πιο εύκολα όταν φωνάζουν το όνομα κάποιου παίκτη. Τα συνθήματα για τον Γκαρσία, τον Μπακαγιόκο, τον Μουσλίμοβιτς. Τους έχω ακούσει να φωνάζουν και το δικό μου όνομα και είμαι πολύ περήφανος για αυτό. Θεωρώ -και το έχω συζητήσει και με τους συμπαίκτες μου- ότι το να φωνάζουν οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ το όνομά μου είναι για μένα η υπέρτατη τιμή».

Εχεις αγωνιστεί σε μεγάλες ομάδες. Επαιξες Τσάμπιονς Λιγκ, επέστρεψες στην εθνική ομάδα της Χιλής. Τα όνειρα σου σε ό,τι αφορά το ποδόσφαιρο ποια μπορεί να είναι;

«Οπως και να το δει κανείς, οι στόχοι και τα όνειρά μου είναι συνυφασμένα με τους στόχους που έχει ο ΠΑΟΚ. Ξέρω πολύ καλά ότι όσο πιο ψηλά θα φτάσει ο ΠΑΟΚ τόσο ψηλά θα φτάσω και εγώ σε ατομικό επίπεδο. Δεν είμαι πάντως από τους ποδοσφαιριστές που συνηθίζουν να κάνουν σχέδια για το απώτερο μέλλον. Εγώ από την πλευρά μου προτιμώ να ζω και να εκμεταλλεύομαι το παρόν. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι κάθε ημέρα να βελτιώνομαι. Να γίνομαι καλύτερος από ό,τι ήμουν την προηγούμενη. Αυτός είναι ο προσωπικός μου στόχος και μόνο μέσα από τη δουλειά μπορώ να τον πετύχω. Από την άλλη πλευρά, είμαι πολύ ικανοποιημένος που έχω επιστρέψει στην εθνική ομάδα της Χιλής. Και εκεί οι στόχοι είναι συγκεκριμένοι. Σαφώς και θέλουμε στην εθνική να πάρουμε την πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ που έρχεται και πιστεύω ότι έχουμε τις δυνατότητες να το καταφέρουμε».

Είπες ότι η οικογένειά σου είναι ό,τι πιο σημαντικό υπάρχει στο κόσμο για σένα. Είσαι πατέρας, έχεις μικρά παιδιά. Εχεις αντιληφθεί τι έχει συμβεί στην Ελλάδα τις τελευταίες εβδομάδες;

«Η αλήθεια είναι ότι κατάλαβα κάπως αργά τι έχει συμβεί. Βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη την ώρα που γίνονταν κάποιες διαδηλώσεις, αλλά δεν είχα, τις πρώτες ημέρες τουλάχιστον, τη δυνατότητα να γνωρίζω γιατί βγήκε ο κόσμος στους δρόμους. Και αυτό γιατί στο σπίτι παρακολουθώ κυρίως ισπανικούς τηλεοπτικούς σταθμούς και δεν είχα ενημερωθεί πλήρως για το τι έχει γίνει. Κάποια στιγμή έμαθα και ως ένα βαθμό σοκαρίστηκα για όσα συνέβησαν. Ελπίζω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να ομαλοποιηθεί η κατάσταση και να ησυχάσουν τα πράγματα».

Σοκαρίστηκες γιατί ένα παιδί 15 χρόνων έχασε τη ζωή του με τέτοιο τρόπο, από σφαίρα αστυνομικού;

«Αυτό που έγινε είναι πολύ άσχημο. Και δεν έχει και μεγάλη σημασία ότι ήταν 15χρονος. Θα ήταν το ίδιο κακό ακόμη και αν ήταν 20 ή και 40 χρόνων. Μιλάμε για την υπέρτατη αξία, μια ανθρώπινη ζωή που χάθηκε άδικα και σίγουρα τέτοια πράγματα δεν πρέπει να συμβαίνουν. Ας ελπίσουμε ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει ποτέ ξανά στο μέλλον».