Ρόκα: Με στήριξε πολύ η ομάδα

Ο Ισπανός τερματοφύλακας του Πανθρακικού τόνισε στην αθλητική εφημερίδα «Εξέδρα» πως είναι συγκινημένος από την στήριξη τόσο της ομάδας, όσο και των φιλάθλων. Αναλυτικά η συνέντευξή του: -Κάνε μου ένα σχόλιο για τις τρεις τελευταίες εβδομάδες.Πώς θα τις χαρακτήριζες;«Χωρίς δεύτερη σκέψη θα τις χαρακτήριζα τις πιο δύσκολες της επαγγελματικής καριέρας μου. Δεν είχα ζήσει ποτέ άλλοτε κάτι παρόμοιο και εύχομαι να μην το ζήσει ποτέ κανένας ποδοσφαιριστής».

-Πώς ένιωσες όταν άκουσες την απόφαση της Σούπερ Λίγκας, που σου επέβαλε ποινή αποκλεισμού για ένα χρόνο από τους αγωνιστικούς χώρους; «Έχασα τον κόσμο κάτω από τα πόδια μου. Τώρα τα σκέφτομαι σαν ταινία θρίλερ. Έπαθα σοκ και νόμιζα ότι ήταν απλώς ένας εφιάλτης και θα ξυπνήσω. Χωρίς να έχω κάνει κάτι παράνομο, βρέθηκα να τιμωρούμαι με ένα χρόνο αποκλεισμό από τα γήπεδα. Υπήρχαν στιγμές που θόλωνα τελείως, δεν σκεφτόμουν ξεκάθαρα και περνούσαν διάφορες τρελές σκέψεις από το μυαλό μου».

-Τρελές σκέψεις; «Ναι. Ήμουν τόσο απογοητευμένος από την απόφαση και τόσο θολωμένος από τα όσα είχαν γίνει που σκεφτόμουν ακόμα και να σταματήσω το ποδόσφαιρο. Να γυρίσω στην Ισπανία και ό,τι γίνει. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι θα μείνω ένα χρόνο χωρίς να παίξω μπάλα. Αυτή η ιδέα απλώς με τρέλαινε».

-Πώς αντέδρασαν οι διοικούντες, οι συμπαίκτες σου και το προπονητικό τιμ του Πανθρακικού όταν έμαθαν την απόφαση; «Όλοι στην ομάδα σοκαρίστηκαν. Έρχονταν όλοι και μου έλεγαν πόσο άσχημα νιώθουν για την περιπέτειά μου και την άδικη για εμένα απόφαση και προσπαθούσαν να με κάνουν να νιώσω καλύτερα. Έλεγαν ότι η απόφαση ήταν άδικη και πως όλα αυτά δεν είναι φυσιολογικό να συμβαίνουν. Ο Πανθρακικός σε όλη αυτήν την ιστορία αποδείχτηκε τεράστια ομάδα. Μπορεί να μην έχει το μεγάλο γήπεδο που έχουν άλλες ομάδες, να μη βρίσκεται σε κάποια μεγαλούπολη και να μην έχει τις φίρμες που υπάρχουν σε άλλους ποδοσφαιρικούς συλλόγους, αποδείχτηκε όμως μεγάλη ομάδα όσον αφορά την υπόθεσή μου».

-Τι σου έλεγαν οι συμπαίκτες σου στις προπονήσεις; «Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να με κάνουν να νιώσω καλύτερα. Τα παιδιά με ξέρουν πολύ καλά και γνωρίζουν ότι ποτέ δεν θα έκανα κάτι που θα έβλαπτε εμένα ή την ομάδα. Όπως το να πάρω απαγορευμένες ουσίες. Δεν είμαι τέτοιος παίκτης, δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Σε κάθε προπόνηση έκαναν ό,τι μπορούσαν προκειμένου να νιώσω καλύτερα και να ξεχάσω λίγο όσα είχαν γίνει. Η στήριξή τους και η ψυχολογική βοήθειά τους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο».

-Ο Εμίλιο Φερέρα πώς το αντιμετώπισε όλο αυτό; «Προσπαθούσε να μου μεταφέρει την αισιοδοξία του. Μου έλεγε να περιμένω και ότι όλα θα πάνε καλά στο τέλος. Έβλεπε τα πάντα από τη θετική πλευρά και ήταν σίγουρος για τη δικαίωσή μου. Ακόμα και μετά την αναβολή συνέχιζε να είναι αισιόδοξος».

-Είχες πει ότι ο Θόδωρος Σαββάκης σε βοήθησε πάρα πολύ ψυχολογικά. Αν δεν κάνω λάθος ήταν ο πρώτος που σε επισκέφτηκε στο σπίτι σου μετά την απόφαση.«Ακριβώς. Ανακοινώθηκε η απόφαση από τη Σούπερ Λίγκα και σε λίγα λεπτά ο κύριος Σαββάκης ήταν στο σπίτι μου. Μου είπε ότι ακόμα κι αν δεν αλλάξει η απόφαση στη δευτεροβάθμια επιτροπή της ΕΠΟ η ομάδα θα συνεχίσει να είναι δίπλα μου και ότι το συμβόλαιό μου θα ισχύει κανονικά. Θα το τιμήσουν μέχρι τέλος. Είπε ότι δεν θα με αφήσουν και πως ό,τι χρειαστώ θα είναι δίπλα μου. Αμέσως ο εκνευρισμός που είχα πέρασε και έβλεπα αισιόδοξα τη συνέχεια».

-Αν δεν κάνω λάθος, είχες δεχτεί και κάποια τηλεφωνήματα στήριξης από την ισπανική λίγκα. «Ναι, με είχαν πάρει τηλέφωνο τόσο από τον σύνδεσμο αμειβόμενων ποδοσφαιριστών της Ισπανίας όσο και από την ισπανική λίγκα προκειμένου να μου εκφράσουν τη συμπαράστασή τους. Η υπόθεση είχε φτάσει μέχρι εκεί και όλοι έπαιρναν τηλέφωνο για να μου πουν πως ό,τι κι αν χρειαστώ θα είναι δίπλα μου. Μου έλεγαν συνέχεια ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα όσον αφορά την υπόθεσή μου είναι απαράδεκτο και με προέτρεπαν να απευθυνθώ στους ανθρώπους της ισπανικής λίγκας αν δεν αλλάξει η απόφαση. ‘Θα είμαστε εδώ για εσένα’ ήταν η φράση που πραγματικά με έκανε να νιώσω πιο χαλαρός. Τα τηλεφωνήματά τους με εμψύχωσαν πάρα πολύ».

-Πώς ένιωσες την προηγούμενη εβδομάδα όταν σου είπαν ότι η υπόθεση παίρνει αναβολή; «Μπορεί τα πρώτα λεπτά να ένιωσα θολωμένος και απίστευτα αγχωμένος, ωστόσο τώρα το βλέπω ως κάτι θετικό. Καλύτερα που πήραμε αναβολή μία εβδομάδα, αφού οι υπεύθυνοι είχαν επιπλέον επτά μέρες να σκεφτούν καλύτερα την υπόθεσή μου. Κάθε… καθυστέρηση είναι καλή! Τώρα είχαν τον χρόνο να σκεφτούν ξεκάθαρα και να μην πάρουν μια βιαστική απόφαση. Από το να έβγαινε την προηγούμενη εβδομάδα και να μην ήταν αθωωτική, καλύτερα έτσι».

-Εσύ από μέσα σου είχες κάποιο προαίσθημα για την τελική απόφαση; «Αν και στην αρχή ένιωθα κενός, έπειτα άρχισα να βλέπω τα πράγματα πιο αισιόδοξα. Όλοι στην ομάδα πίστευαν στην αθώωσή μου και η δική τους αισιοδοξία πέρασε και σε εμένα. Πιο ήρεμος και με λιγότερο εκνευρισμό, άρχισα να σκέφτομαι ότι όλα θα πάνε καλά».

-Πώς ένιωσες όταν βγήκε η αθωωτική απόφαση; «Ένιωσα σαν να έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου. Είναι σαν να ξαναγεννήθηκα. Για ένα χρόνο που θα ήμουν τιμωρημένος θα ένιωθα σαν νεκρός. Μετά την απόφαση νιώθω ότι επέστρεψα και πάλι στη ζωή. Σαν να έφυγαν 200 κιλά από πάνω μου».

-Πάντως ήταν μια εμπειρία, άσχημη μεν,αλλά εμπειρία… «Σίγουρα ήταν τεράστια εμπειρία, όμως… ευχαριστώ, δεν θα ξαναπάρω!»