Γκσπούρνιγκ: Έτοιμος για το άλμα

Ο 28χρονος Αυστριακός τερματοφύλακας τόνισε στο «Εθνοσπόρ», πως απογοητεύτηκε μετά τον αποκλεισμό από το κύπελλο Ελλάδος από την ΑΕΚ, ενώ αποκάλυψε πως ήδη έχει έρθει σε συμφωνία με τη νέα ομάδα στην οποία θα συνεχίσει την καριέρα του. Αναλυτικά η συνέντευξη του Γκσπούρνινγκ. -Το όνομά σου υπάρχει σε αρκετά μεταγραφικά σενάρια. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για μια πιθανή μετακίνηση;«Προς το παρόν μόλις υπέγραψα το νέο μου συμβόλαιο με την Ξάνθη, μέχρι το 2013. Ήταν επιθυμία του προέδρου κ. Πανόπουλου, ο οποίος μου έκανε μια πολύ καλή προσφορά. Στην περίπτωση που έρθει πρόταση από μια ομάδα, θα μπορεί να ζητήσει και περισσότερα χρήματα. Αλλά αν αυτή η προσφορά δεν έρθει, δεν θα «σκάσω». Είμαι δύο χρόνια στην Ξάνθη και περνάω πολύ καλά. Αλλά δεν είναι μυστικό ότι αρκετές ομάδες με παρακολουθούν, όπως και διάφοροι σκάουτερ. Διαβάζω αρκετά τ όνομά μου στις εφημερίδες. Είναι επιθυμία μου να βελτιωθώ και να βρεθώ -κάποια στιγμή- σε μια μεγαλύτερη ομάδα. Κάθε ποδοσφαιριστής το επιθυμεί. Θα ήθελα να μετακινηθώ σε μια μεγαλύτερη ομάδα. Προσπαθώ να αφήσω πίσω μου σκέψεις σαν αυτές που έκανα μετά τον αποκλεισμό από την ΑΕΚ και να κερδίσω κάτι στην καριέρα μου».

-Αν υπήρχαν δύο προτάσεις, μία από την Ελλάδα και μία από το εξωτερικό, ποια θα διάλεγες; «Δεν μπορώ να πω κάτι. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο…».

-Ας το κάνουμε, λοιπόν, πιο συγκεκριμένο. Αν υπήρχε πρόταση από τον Ολυμπιακό και το Ανόβερο (δύο ομάδες που έχει αναφερθεί ότι ενδιαφέρονται για σένα), τι θα επέλεγες; «Αν υποθέσουμε ότι όλα, χρήματα, συνθήκες, είναι τα ίδια; Μου αρέσει η Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός παίζει κάθε χρόνο στην Ευρώπη, Τσάμπιονς Λιγκ ή ΟΥΕΦΑ. Σίγουρα η Μπουντεσλίγκα είναι μεγαλύτερο πρωτάθλημα και είναι μεγάλη τιμή για έναν ποδοσφαιριστή να παίζει εκεί. Σε παρακολουθεί περισσότερος κόσμος, τα γήπεδα είναι καλύτερα και μεγαλύτερα. Αλλά η ευρωπαϊκή προοπτική είναι μεγάλη. Είμαι παίχτης της Ξάνθης και αν έπρεπε να διαλέξω θα έλεγα «ναι» και στις δύο! Οι συνθήκες είναι ιδανικές».

-Σε παλαιότερη συνέντευξη είχες πει ότι η Εθνική Αυστρίας είναι τ όνειρό σου. Αφού το πραγματοποίησες, ποιο είναι το επόμενο;«Το προσωπικό μου όνειρο είναι να μετακινηθώ σ’ έναν μεγαλύτερο σύλλογο. Όσον αφορά την εθνική ομάδα, κλήθηκα για δεύτερη φορά στο ματς με τη Σουηδία, αν και έμεινα στον πάγκο. Βλέπεις, ο Μάνινγκερ προέρχεται από έναν μεγαλύτερο σύλλογο, τη Γιουβέντους. Αλλά ένα μεγαλύτερο κλαμπ θα βελτιώσει και τις δικές μου πιθανότητες να καθιερωθώ. Στην Αυστρία είναι δύσκολο να μάθουν πράγματα για μένα. Συνήθως γράφουν ότι ο Μάχο έμεινε στον πάγκο, αλλά για την Ξάνθη δεν αναφέρουν πολλά. Μόνο το αποτέλεσμα. Έτσι είναι και οι ελληνικές εφημερίδες. Προβάλλουν περισσότερο τις μεγάλες ομάδες. Για να το πετύχω αυτό θα πρέπει να πάω σ’ ένα μεγαλύτερο κλαμπ».

-Η επιλογή να έρθεις στην Ξάνθη ήταν ρίσκο για την καριέρα σου;«Όχι τόσο. Η ευκαιρία να αγωνιστώ σε μια άλλη χώρα, να δω διαφορετικά πράγματα και να επεκτείνω τους ορίζοντές μου ήταν μεγάλη. Ήθελα να κάνω ένα νέο βήμα στην καριέρα μου. Ήταν η καλύτερη στιγμή, αν και στην αρχή τα πράγματα δεν ήταν τόσο καλά. Δεν είχα την εμπιστοσύνη του προπονητή. Ήταν πολύ δύσκολα, όμως στην παρούσα φάση τα πράγματα άλλαξαν. Τώρα είναι καλή επιλογή. Ενάμιση χρόνο πριν, όχι!».

-Τι συνέβη τότε και από την πρώτη ομάδα βρέθηκες να προπονείσαι με την ομάδα νέων του συλλόγου;«Ήταν το καλοκαίρι του 2007. Η Ξάνθη με αγόρασε για να παίζω. Γνώριζα ότι ο Μάλαρτζ θα έφευγε. Ολα αυτά υπό τις οδηγίες του Γιορν Αντερσεν. Όταν αυτός έφυγε και ήρθε ο Εμίλιο Φερέρα, ήθελε να αλλάξει τον τερματοφύλακα. Είχα παίξει καλά στα φιλικά παιχνίδια και ξαφνικά μου είπαν «ο Τούρινα θα παίζει βασικός». Έκανα καλή προετοιμασία και αναρωτήθηκα «γιατί; Τι κάνω εδώ;». Ρώτησα σχετικά τον προπονητή, σε μια συνάντηση μαζί του. Όμως αυτό πια ανήκει στο παρελθόν. Μάλιστα, ύστερα από το παιχνίδι με τον Πανθρακικό (σ.σ.: στον πρώτο γύρο), ο κ. Φερέρα ήρθε και μου μίλησε. Μου έδωσε συγχαρητήρια για την επιμονή μου και την πορεία μου. Πάντοτε όταν έχεις προβλήματα με κάποιον δεν πρέπει να τα κρατάς. Υπήρχαν πολλοί άνθρωποι που με βοήθησαν, όπως ο κ. Μπόγκαρτζ και ο κ. Κατρακυλάκης, οι οποίοι μου είπαν: «Υπομονή. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί στο πρωτάθλημα»».

-Σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις ή να πας σε μια ομάδα, στην οποία θα έπαιζες πιο συχνά;«Η αλήθεια είναι ότι ήμουν έτοιμος να φύγω. Είχα προγραμματίσει συνάντηση με τον κ. Κατρακυλάκη, προκειμένου να του ζητήσω να «λύσουμε» το συμβόλαιο και να φύγω. Οταν του το ανακοίνωσα μου είπε «όχι, γιατί φεύγει ο προπονητής και ο Νίκος (σ.σ.: Κεχαγιάς) σε θέλει». Εγώ ήμουν έτοιμος να πάρω το συμβόλαιό μου και να φύγω, αλλά απότομα επέστρεψα στις προπονήσεις. Δεν μπορώ να κρατήσω κακία στον κ. Φερέρα. Ήταν επιλογή του και τη σέβομαι. Από εκείνη τη στιγμή ήμουν πολύ χαρούμενος. Μίλησα και με τον Νίκο και τον ευχαρίστησα. Και νομίζω ότι με τις εμφανίσεις μου του ανταπέδωσα την εμπιστοσύνη που μου έδειξε. Όπως ευγνωμονώ και τον κ. Μπόγκαρτζ και τον κ. Κατρακυλάκη που με εμπιστεύτηκαν».

-Είχες αντιμετωπίσει παρόμοια προβλήματα και στο ξεκίνημα της καριέρας σου;«Κάποτε, στην Αυστρία, είχα έναν προπονητή τερματοφυλάκων που μου είπε ότι «είσαι νέος και πρέπει να περιμένεις». Ουσιαστικά δεν με σεβάστηκε. Μία μέρα πριν από το ματς με την Τουρκία, το πρώτο μου με τη φανέλα της Αυστρίας, ο ίδιος με πήρε τηλέφωνο και μου είπε «σέβομαι αυτό που έκανες». Αυτός είναι τρόπος ζωής για μένα. Αφήνω πάντα τα προβλήματα πίσω μου. Δεν θέλω να φεύγω από πουθενά τσακωμένος. Αυτό το τηλεφώνημα και η συνάντηση με τον Φερέρα μου δίνουν δύναμη στη ζωή μου».

-Οι σκέψεις και τα συναισθήματά σου, ύστερα από τον αποκλεισμό από το Κύπελλο, κόντρα στην ΑΕΚ... «Ήταν μεγάλη απογοήτευση. Δεν είναι μόνο ο φετινός αποκλεισμός, αλλά και ο προηγούμενος και ο προπέρσινος. Ήταν μία μεγάλη ευκαιρία να φτάσουμε στον τελικό. Τη χάσαμε και είμαστε πολύ απογοητευμένοι. Εντάξει, στο πρώτο παιχνίδι αδικηθήκαμε και αντί για 2-1 έπρεπε να κερδίσουμε με 3-0 ή στη χειρότερη περίπτωση με 3-1. Στο ποδόσφαιρο όμως δεν πρέπει να στέκεσαι σε τέτοια πράγματα. Οι συνθήκες στη ρεβάνς ήταν ιδανικές. Το αποτέλεσμα στο ημίχρονο ήταν 0-0. Στο β μέρος, όμως, σταματήσαμε να παίζουμε. Ίσως φοβηθήκαμε, ίσως δεν είχαμε πίστη για την πρόκριση. Κάναμε πολλά λάθη. Και εύκολα λάθη. Η ΑΕΚ μετά το 70 ήταν «νεκρή» και εμείς οπισθοχωρήσαμε. Μοιραία δεχτήκαμε το γκολ».

Στο Κύπελλο έχετε καλές στιγμές, αλλά κάτι γίνεται στο τέλος και μένετε εκτός, ενώ έχετε πλεονέκτημα από το πρώτο παιχνίδι. Γιατί;«Δεν νομίζω ότι μπορείς να συγκρίνεις τις προηγούμενες ομάδες με την τωρινή. Αυτά είναι μόνο στατιστικά. Ίσως η Ξάνθη απέναντι σε ομάδες όπως η ΑΕΚ, που έχει ευρωπαϊκή πείρα και πολύ περισσότερα ανταγωνιστικά παιχνίδια, να έχει μειονέκτημα. Κυρίως στην πείρα. Αλλά αν η Ξάνθη θέλει να γίνει μεγάλη ομάδα θα πρέπει να το κάνει απέναντι σε αυτούς τους συλλόγους και να κερδίζει παιχνίδια όπως αυτό του Κυπέλλου».

-Αγωνίζεσαι σε μια θέση που κατά καιρούς χαρακτηρίζεται «άδικη». Εσύ αισθάνεσαι αδικημένος;«Μόνο αν κάνουμε λάθος (απαντά στα ελληνικά και ξεσπά σε γέλια!!!). Αυτή είναι η δουλειά μου. Είσαι ήρωας ή μηδενικό. Αν οι επιθετικοί δεν σκοράρουν, όλα είναι καλά. Το παιχνίδι λήγει 0-0. Αν όμως κάνω ένα λάθος, τότε υπάρχει πρόβλημα. Πολλές φορές με ρωτούν γιατί παίζω εκεί. Είναι ειδική θέση και πρέπει να είσαι λίγο «τρελούτσικος» για να παίζεις τερματοφύλακας. Είναι μία μοναδική και μοναχική θέση μέσα στην ομάδα».

-Εσύ είσαι λίγο… τρελούτσικος;«Με την έννοια ότι είσαι μόνος σου… Πρέπει να έχεις ειδική ψυχολογία. Η θέση κρύβει μεγάλη υπευθυνότητα. Είναι μόνο για σκληρούς ανθρώπους. Δεν πρέπει να είσαι αδύναμος. Χρειάζεται ηρεμία και άριστη ψυχολογία».

-Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε -και στην Ελλάδα- τερματοφύλακες – πρωταγωνιστές. Τι έχει αλλάξει;«Αν κάνεις καλές εμφανίσεις, τότε όλα είναι καλά. Είναι σημαντικό για έναν τερματοφύλακα να δείχνει δυνατός για τους συμπαίχτες του. Να είσαι μια ηγετική φυσιογνωμία, η οποία να αντιπροσωπεύει κάτι. Να εμπνέεις τον σεβασμό των συμπαιχτών σου. Αν είσαι εσύ καλά, τότε και η υπόλοιπη ομάδα θα είναι καλά. Φέτος διαθέτουμε καλή άμυνα. Οι συμπαίχτες μου παίζουν υπέροχα, αλλά έχοντας και εμένα πίσω να δείχνω σίγουρος και σταθερός λένε «ο Μάικ είναι έτοιμος» και γεμίζουν με αυτοπεποίθηση. Μεγάλο παράδειγμα είναι ο Νικοπολίδης. Τον βλέπεις και λες «πώς θα τον νικήσω αυτόν;». Υπάρχουν βέβαια και άλλοι που κάνουν εξίσου καλά τη δουλειά τους.

-Ξεχωρίζεις κάποιον από τους τερματοφύλακες που αγωνίζονται στη Σούπερ Λίγκα;«Δεν θα ήθελα να σχολιάσω κάτι τέτοιο. Όλοι έχουν ειδικά χαρακτηριστικά. Δεν λέω ότι δεν μαθαίνω βλέποντας το παιχνίδι άλλων. Παρακολουθώ πολλά παιχνίδια στην τηλεόραση και παίρνω στοιχεία από κάθε τερματοφύλακα, προσπαθώντας να τα βάλω στο παιχνίδι μου. Δεν νομίζω ότι είναι δίκαιο να βάλω «ταμπέλες». Παρ όλα αυτά μου αρέσει ο Κοβαλέφσκι, για τον λόγο που σου είπα παραπάνω. Είναι ένας δυνατός τύπος, που εμπνέει εμπιστοσύνη, αλλά είναι πολλοί γκολκίπερ που είναι καλοί σε αυτό που κάνουν».

-Σε έχουμε δει να χρησιμοποιείς «ψυχολογικά τεχνάσματα» πριν από την εκτέλεση ενός πέναλτι. Κάτι αντίστοιχο που έκανε και ο Γενς Λέμαν, της Στουτγάρδης, πριν από λίγες μέρες… «Ναι, η αλήθεια είναι ότι το έκανα και εγώ στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, πέρυσι. Νομίζω ότι δεν είναι λάθος να χρησιμοποιείς τέτοια τεχνάσματα και μάλιστα με βοήθησαν, αφού είχα αποκρούσει εκείνο το πέναλτι. Αλλά αυτό που έκανε ο Λέμαν, που πέταξε το παπούτσι του επιθετικού της Χόφενχαϊμ εκτός γηπέδου, δεν ήταν σωστό.

-Η καλή άμυνα κάνει τον καλό τερματοφύλακα ή το αντίθετο;«Όλοι μαζί. Το τρίπτυχο της επιτυχίας είναι να κάνεις καλές αποκρούσεις, να είσαι δυνατός και να δίνεις εμπιστοσύνη, και να αποφεύγεις τα λάθη και να είσαι σταθερός».

-Έχεις μιλήσει με παλιούς συμπαίχτες σου, που παίζουν σε μεγάλες ομάδες, προκειμένου να πάρεις τη γνώμη τους για μια πιθανή μεταγραφή σου;«Όχι τώρα. Αν δω κάτι σε μια εφημερίδα δεν τρελαίνομαι να ψάχνω. Αν προτρέχεις δεν είναι καλό. Στην πατρίδα μου λένε πως «δεν μπορείς να πουλάς το δέρμα πριν σκοτώσεις την αρκούδα». Οπότε όλα θα έρθουν στην ώρα τους. Όλοι «κρυφοκοιτάζουν» στις εφημερίδες και εγώ μαζί, αλλά μέχρι εκεί.

-Ποια είναι η σχέση σου με τον Γιούργκεν Μάχο;«Ήπιαμε καφέ μαζί πριν από λίγες μέρες! Είμαστε μαζί στον πάγκο της Εθνικής Αυστρίας και ο ένας καταλαβαίνει τον άλλον. Μπορεί ο κάθε γκολκίπερ να είναι μόνος του στην ομάδα, αλλά αν συναντήσει έναν άλλον μοιράζεται μαζί του τις ίδιες έννοιες και φόβους. Είναι δύσκολο να μην παίζεις, αφού μόνο ένας τερματοφύλακας μπορεί να αγωνιστεί σε κάθε ματς. Έχω πάντως καλή σχέση μαζί του».

-Έχεις κάποιο μήνυμα για τους φίλους της Ξάνθης;«Είτε φύγω είτε μείνω, θέλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον κόσμο της Ξάνθη. Περνάω υπέροχα. Έπαιζα τρία χρόνια στην Πάσινγκ και στο διάστημα που βρίσκομαι στην Ελλάδα έχω αποκτήσει περισσότερους φίλους. Είναι όλοι πολύ φιλικοί μαζί μου και τους ευχαριστώ».