Έτσι το(ν) είδα…

Από τα δημοσιογραφικά θεωρεία, χωρίς την πίεση της ώρας (λόγω Σαββάτου) και της μετάδοσης, μου δόθηκε η δυνατότητα να κάνω τον… κατάσκοπο του ΟΦΗ. Να “τσεκάρω” πρόσωπα, πράγματα και κυρίως την λειτουργία της ομάδας στην “πρώτη” του Αναστόπουλου στο “Γεντί Κουλέ”. Οι σημειώσεις αρκετές, ενώ πολλά ήταν και τα βασικά συμπεράσματα την πλειοψηφία των οποίων καταθέτω, για να… κάνουμε κουβέντα (χωρίς να έχω ούτε ίχνος διάθεσης να κάνω τον προπονητή). Με την διευκρίνιση ότι θα σταθούμε μόνο στα αρνητικά, γιατί αυτά είναι και τα πιο σημαντικά. Πάμε…

Α) Ο ΟΦΗ εντός έδρας δεν μπορεί να παίζει με τρία αμυντικά χαφ, όπως έγινε στο πρώτο ημίχρονο. Έτσι θα πρέπει να παίζει εκτός, ενώ στο… σπίτι του θα πρέπει απαραίτητα ο τρίτος χαφ, ο επιτελικός που λέμε να είναι πιο επιθετικογενής από τον Ουκάρ, άσχετα αν κατά την γνώμη μου ήταν ο κορυφαίος του ματς με τον Διαγόρα, κυρίως από την στιγμή που έπαιξε δίπλα στον Καλάιτζιτς.

Β) Επίσης η ταπεινή μου άποψη είναι ότι κυρίως στο Ηράκλειο θα πρέπει να υπάρχει ένας φορ “βαρβάτος” για να απελευθερώνει και τους υπόλοιπους. Ο Βλόνταρσικ για παράδειγμα (δεν ξέρω σε τι κατάσταση είναι ακριβώς) δίνει ύψος στην ομάδα (οι Ροδίτες κυριάρχησαν σε όλα τα στημένα), “γεμίζει” την περιοχή και κυρίως θα δώσει χώρους σε Γιακούμπου, Γκουεί και Αγρίτη. Ο Γκουεί είναι πολύ καλός αλλά όχι “γνήσιος” φορ και μάλλον είναι προτιμότερο να παίζει πίσω από τον κυνηγό, ή να πάει δεξιά και να μπει μέσα ο Αγρίτης, με τον Γιακούμπου να είναι ακλόνητος από αριστερά.

Γ) Ο Βεζυρίδης είναι αρκετά βαρύς και θα πρέπει άμεσα, αν είναι εφικτό, να ξαναποκτήσει την φόρμα του, περίμενα καλύτερο τον Ψωμά που εκτός των άλλων “φοβάται” να κουβαλήσει την μπάλα και να κερδίσει λίγα μέτρα ο ΟΦΗ, αλλά και να ξεμαρκάρει έναν συμπαίκτη του, ενώ ο Μονιάκης έδειχνε “σφιγμένος” χωρίς “εκρήξεις” (σε μεγάλο βαθμό είναι φυσικό λόγω της αποχής). Αυτά είναι τα αρνητικά στοιχεία που διέκρινα σε ατομικό επίπεδο και το ευχάριστο είναι ότι σχεδόν όλα  διορθώνονται και μάλιστα γρήγορα. Ως σύνολο ο ΟΦΗ θα πρέπει να λιγοστέψει σημαντικά τα “νεκρά” διαστήματα στο παιχνίδι του, να αντεπεξέρχεται καλύτερα στην πίεση του πρωταθλητισμού, κυρίως όταν δεν έρχεται το γκολ, να αποκτήσει μεγαλύτερη ποικιλία στους τρόπους που επιτίθεται και να δουλέψει περισσότερα στις στημένες φάσεις (με τον Διαγόρα είδαμε τουλάχιστον 1-2 κομπίνες).

Εν κατακλείδι ή γεύση που μου άφησε ο ΟΦΗ ήταν γλυκιά. Αλλά επειδή μιλάμε για άνοδο και όχι για… τούρτα, θα πρέπει να διορθωθούν αρκετά πράγματα γιατί η επιστροφή στην Σούπερ Λιγκ, δεν μπορεί να καθυστερήσει άλλο. Οι δυνατότητες υπάρχουν, οι παίκτες (οι περισσότεροι) μπορούν να σηκώσουν τον πρωταθλητισμό, ο Αναστόπουλος ξέρει τα… κατατόπια, ο κόσμος είναι πάντα κοντά και γενικά υπάρχουν οι κυριότερες από τις πιο αναγκαίες προϋποθέσεις για να γίνει το όνειρο, πραγματικότητα.