Δύο νίκες και… γεια

Για τον ΟΦΗ ότι και να πεις θα είναι… λίγο. Η ομάδα δεν… τσουλάει στα τελευταία ματς και ήταν λογικό ότι κάποια στιγμή θα ερχόταν και το… μοιραίο. Ακόμα και με τον Εθνικό. Τον ουραγό Εθνικό. Και για το… τρακάρισμα αυτό, η αλήθεια είναι ότι φταίνε ΟΛΟΙ. Από τον Αναστόπουλο που είδε… όνειρο και έβαλε αμυντικό χαφ τον Μπούρμπο, από τον Αναστόπουλο που δεν τον αντικατέστησε αμέσως μετά την πρώτη κίτρινη αφού φαινόταν ότι σύντομα θα δεχθεί και δεύτερη, από τον Μπούρμπο που αποβλήθηκε για δύο αχρείαστα φάουλ, αλλά και από τους υπόλοιπους που έκαναν τον Κορακάκη να μοιάζει με… Τσάβι και τον Χανιώτη με… Ιμπραϊμοβιτς. Αλλά αυτό που με… χαλάει περισσότερο είναι ότι μετά την ήττα «θυμήθηκαν» σχεδόν όλοι οι παίκτες ότι τους οφείλονται χρήματα. Η κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο. Σαφέστατα υποστηρίζω και με θέρμη μάλιστα ότι οι εργαζόμενοι, ακόμα και αυτοί που αμείβονται περισσότερο από όσο πρέπει (και στον ΟΦΗ είναι αρκετοί) θα πρέπει να πληρώνονται στην ώρα τους. Είναι δεδομένο αυτό και δεν αλλάζει. ΟΜΩΣ στην περίπτωση του ΟΦΗ υπάρχει μια μεγάλη διαφορά. Όταν οι εργαζόμενοι, δηλαδή οι παίκτες, ήρθαν στην ομάδα ήξεραν ότι τα οικονομικά ήταν χάλια. Ήξεραν ότι θα υπάρχουν καθυστερήσεις και μεγάλα προβλήματα στην καταβολή των δόσεων και των μισθών. Όμως έκαναν «κρα» για να έρθουν, ενώ από τους περσινούς οι περισσότεροι «καίγονταν» για να μείνουν. Γιατί; Και γιατί δεν διαμαρτυρήθηκαν μετά από νίκη, αλλά βρήκαν την «κατάλληλη» στιγμή για να το κάνουν, μετά δηλαδή από την χειρότερη ήττα με τον Εθνικό; Μήπως, λέω μήπως, για να προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν την εμφάνιση τους;

Τα πράγματα είναι πολύ απλά στην προκειμένη περίπτωση. Να κερδίσουν οι παίκτες την Ηλιούπολη και την Δευτέρα τον Αγροτικό Αστέρα και έπειτα όσοι δεν μπορούν να αντέξουν την… πείνα του ΟΦΗ να πάνε όπου θέλουν. Σε όποια ομάδα επιθυμούν και νομίζουν ότι θα πληρώνονται στην ώρα τους (αν βρουν βέβαια). Και οι υπόλοιποι που θα μείνουν, συν αυτούς που θα έρθουν να κάνουν την προσπάθεια για την άνοδο. Αλλά όσοι μείνουν θα ξέρουν ότι πρωτεύει η άνοδος και έπειτα η… τσέπη τους. Δύο νίκες λοιπόν και μετά ο καθένας ας διαλέξει τον… δρόμο του.

Υ.Γ. Μετά την 3άρα του Εργοτέλη επί της Κέρκυρας είδα, ευτυχώς λίγες, δηλώσεις όπου κάποιοι φαίνεται πως πετούν στα… σύννεφα. Η ατάκα «δεν υπάρχει η λέξη παραμονή στο λεξιλόγιο μας» δείχνει αρκετή δόση… αλαζονεία. Η προσγείωση είναι το κυριότερο συστατικό που απαιτείται τούτη την στιγμή. Τα υπόλοιπα (φαίνεται) πως πάνε καλά…