Politica 89.8
Θεωρητικά ναι, πρακτικά και ουσιαστικά όχι και θα δούμε παρακάτω το γιατί. Καταρχήν πριν πάμε να αναλύσουμε τις έγινε το βράδυ της Κυριακής στα Καμίνια να αναφέρουμε ότι η εβδομάδα που πέρασε κύλησε με γκρίνια από τον κόσμο για την εικόνα της ομάδας στην Τρίπολη και με τους προβολείς στραμμένους στην μεταγραφή του Μανδά. Το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ πέρασε σε δεύτερη μοίρα αλλά ευτυχώς όχι για την ίδια την ομάδα, η οποία όπως έδειξε στο χορτάρι ήταν άψογα προετοιμασμένη για αυτό το σημαντικό ματς.
Η προετοιμασία μιας ομάδας, αγωνιστική και πνευματική είναι ευθύνη του προπονητή. Ο Βάλντας Νταμπράουσκας μετά το κάζο της Τρίπολης, πέρασε σίγουρα την πιο δύσκολη εβδομάδα του στον ΟΦΗ γιατί από την μια είχε να διαχειριστεί την ήττα και τον τρόπο που ήρθε και από την άλλη έπρεπε να κρατήσει τους παίκτες του συγκεντρωμένους, μακριά από όλη την μεταγραφολογία γύρω από τον Μανδά. Ο Λιθουανός μπορεί να έκανε λάθη στην Τρίπολη αλλά δεν κρύφτηκε. Ανέλαβε την ευθύνη που του αναλογούσε και όπως φάνηκε από τις επιλογές του στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ κατάλαβε τα λάθη του και τα διόρθωσε. Η νίκη επί του Δικεφάλου είναι δική του επιτυχία και στην συνέχεια των παικτών του που αυτή τη φορά έκαναν στο γήπεδο αυτό που δεν έκαναν στο προηγούμενο παιχνίδι. Μπήκαν από τη αρχή στο πνεύμα του αγώνα, εφάρμοσαν κατά γράμμα τις εντολές του, και συνεπικουρούμενοι από τον 12ο παίκτη (κόσμο) κατάφεραν να φτάσουν σε ένα πολύ σημαντικό τρίποντο που αφήνει κι άλλα κέρδη πλην των τριών βαθμών.
Ο ΟΦΗ πραγματοποίησε με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ την καλύτερη φετινή εμφάνιση. Όχι από άποψη θεάματος αλλά γιατί φάνηκε απόλυτα διαβασμένος και προετοιμασμένος τόσο αγωνιστικά όσο και σε επίπεδο μυαλού. Και με τον Άρη είχε προσπαθήσει πολύ αλλά χωρίς να αποφύγει λάθη τα οποία μπορούσαν να του κοστίσουν στην απώλεια της νίκης. Με τον Δικέφαλο τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Ο Νταμπράουσκας έστησε μαεστρικά την ομάδα του στο γήπεδο. Το πρώτο κλειδί ήταν η επαναφορά του Πασαλίδη στο κέντρο της άμυνας σε ρόλο κεντρικού μπακ τοποθετώντας δίπλα του τον Βούρο δεξιά και τον Καρώ αριστερά. Ο ΟΦΗ στο πρώτο μέρος ήταν άριστος τακτικά και πήγε το ματς εκεί που το ήθελε. Εγκλώβισε τον άνευρο και χωρίς ενέργεια ΠΑΟΚ και την ίδια ώρα επιχειρούσε να εκμεταλλευτεί κάθε κενό και να δημιουργήσει απειλές, κάτι που πέτυχε σε μια-δυο περιπτώσεις. Από την άλλη προστάτευσε την εστία του πρωτοεμφανιζόμενου Χριστογεώργου σε τέτοιο βαθμό που ο ΠΑΟΚ δεν έκανε ούτε μισή ευκαιρία σε αυτό το διάστημα. Η εικόνα του ΟΦΗ στο πρώτο μέρος έδειχνε ότι θα μπορούσε να χτυπήσει στις αδυναμίες του κουρασμένου ΠΑΟΚ και να διεκδικήσει πρώτα την ισοπαλία και σε δεύτερο πλάνο τη νίκη.
Η επανάληψη ξεκίνησε χωρίς αλλαγές αλλά με τον Λουτσέσκου να ανακατεύει πρώτος την… τράπουλα αλλάζοντας θέσεις στους μεσοεπιθετικούς του. Από την άλλη ο ΟΦΗ άρχισε σταδιακά να μένει όλο και πιο πίσω θέλοντας να θωρακίσει την άμυνα του, η οποία από «αχίλλειος πτέρνα» στα δυο προηγούμενα παιχνίδια έγινε σε αυτό το ματς το «όπλο» του. Ο Πασαλίδης είχε εξουδετερώσει τον Μπράντον Τόμας, οι Ζίφκοβιτς, Κωσταντέλιας ήταν εγκλωβισμένοι και δύσκολα πατούσαν περιοχή και παρά το γεγονός ότι όσο περνούσε η ώρα μεγάλωνε το ποσοστό κατοχής για τον ΠΑΟΚ, ο Χριστογεώργος περνούσε ένα ήσυχο βράδυ. Μοναδική φορά που απειλήθηκε ήταν από ένα μακρινό σουτ του Μούργκ στο ξεκίνημα του β΄ ημιχρόνου το οποίο απέκρουσε παίρνοντας το καύσιμο που χρειαζόταν για την ψυχολογία του. Στην συνέχεια του αγώνα «μίλησαν» οι προπονητές και οι πάγκοι.
Ο Νταμπράουσκας αρχικά άλλαξε τους δυο επιθετικούς του(Φελίπε και Ριέρα με τους Τοράλ, Ντίκο) αλλά η κίνηση-ματ έγινε αργότερα με την είσοδο του Αμπαντά, δίνοντας οδηγίες στον Γάλλο να παίξει ως αριστερός εσωτερικός μέσος, μπροστά από τον Τοράρινσον. Αυτό ήταν το γαλλικό κλειδί με το οποίο ο Λιθουανός άνοιξε την κατάλληλη χρονική στιγμή την άμυνα του ΠΑΟΚ σε συνδυασμό με το τεράστιο ρίσκο του Λουτσέσκου να περάσει στο παιχνίδι δυο φουλ επιθετικά μπακ(Βιειρίνια-Μπάμπα) που δεν έχουν και την καλύτερη σχέση με την άμυνα. Όταν λοιπόν ο Λουτσέσκου με τις αλλαγές του έδωσε το σύνθημα για φουλ επίθεση μετατρέποντας το 4-2-3-1 σε 4-4-2, ο ΟΦΗ περίμενε απλά την στιγμή. Πριν το γκολ ο Αμπαντά από απροσεξία είχε βγει δυο-τρείς φορές σε θέση οφσάιντ. Στο 95΄ωστόσο όταν πήρε την μπάλα από τον Τοράλ, έφυγε από κανονική θέση και με κίνηση που θύμισε έντονα Ρόναλντ Γκόμεζ μπήκε στην περιοχή και βλέποντας ότι δεν έχει στηρίγματα σούταρε στην κλειστή γωνία σημειώνοντας ένα έξοχο γκολ. Μόνο ο Κοσταρικανός είχε αυτή την κίνηση και είχε πετύχει αρκετά γκολ με αυτό τον τρόπο(ένα κόντρα στην Προοδευτική έμεινε στην ιστορία).
Ο ΟΦΗ κέρδισε αυτό το ματς με το μυαλό και την τακτική. Το παιχνίδι με τον Άρη το κέρδισε η επίθεση, αυτό με τον ΠΑΟΚ η άμυνα. Σημαντικό κέρδος ότι κράτησε για πρώτη φορά φέτος το μηδέν, κέρδισε τον Χριστογεώργο που άκουσε τον κόσμο να φωνάζει στο τέλος το όνομα του και παράλληλα έσπασε μια παράδοση οκτώ χρόνων αλλά και 14 αγώνων χωρίς νίκη απέναντι στον ΠΑΟΚ.
Για την κρητική ομάδα αυτή η νίκη σημαίνει πολλά και πρέπει να χτίσει πάνω της. Δεν είναι και μικρό πράγμα να έχει πετύχει ήδη το 2 στα 2 στην έδρα της την στιγμή που πέρυσι είχε μόλις δυο νίκες εντός στην κανονική περίοδο(με Λεβαδειακό και Αστέρα Τρίπολης) κι άλλη μια στα πλέι άουτ(με Λαμία). Και δεν το έκανε με όποιους κι όποιους αλλά με τις δυο ομάδες της Θεσσαλονίκης που τα τελευταία χρόνια(πλην εξαιρέσεων) είχαν κόψει ταρίφα στο Ηράκλειο.
Ο ΟΦΗ πάει στην διακοπή από την 2η θέση. Τι σημαίνει αυτό; Ότι κερδίζει σε αυτοπεποίθηση, ηρεμία μετά την καταιγίδα της Τρίπολης και χρόνο για να ολοκληρώσει τις μεταγραφές του. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Λάθος για όποιον πιστέψει ότι η ομάδα μπορεί να διεκδικήσει…θέση για Τσάμπιονς Λιγκ, λάθος και για όποιον επαναπαυτεί και θεωρήσει ότι δεν χρειάζεται ενίσχυση. Το ξεκίνημα είναι καλό, πάνω ίσως και από τις αρχικές προσδοκίες αλλά ακόμα είναι αρχή και οι συνθήκες απαιτούν «συναισθηματική σταθερότητα». Ο ΟΦΗ έχει φέτος τις προυποθέσεις να πετύχει αυτό που θέλει αλλά θα το κάνει μόνο αν δεν παρασυρθεί από υπέρμετρο ενθουσιασμό ή αν δεν μετρήσει σωστά τα βήματα του.
ΥΓ: Ο Διαμαντόπουλος τα έκανε μούσκεμα. Οι πολλές κάρτες είναι δείγμα της ανικανότητας του. Με τα σφυρίγματα του εκνεύρισε (δικαιολογημένα) την εξέδρα αλλά για να λέμε και του στραβού το δίκιο η φάση του 32΄με τον(πολύ καλό αλλά απρόσεκτο) Γκαγιέγος ήταν δεύτερη κίτρινη-κόκκινη. Σε ότι αφορά το πέναλτι που ζητάει ο ΠΑΟΚ το μαρκάρισμα έγινε έξω από την περιοχή.
ΥΓ2: Ο Πασαλίδης ήταν πέρυσι εκ των κορυφαίων του ΟΦΗ. Επανήλθε κόντρα στον ΠΑΟΚ και ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος της νίκης.
ΥΓ3: Ο Χριστογεώργος ήταν ψύχραιμος και σταθερός και με την δική του παρουσία ο ΟΦΗ κράτησε για πρώτη φορά το μηδέν. Παρόλα αυτά είναι απαραίτητος ένας ακόμα(καλός) τερματοφύλακας για τον ανταγωνισμό…
ΥΓ4: Πολλά μπράβο στον κόσμο για την νέα συγκλονιστική παρουσία του. Αυτή την ατμόσφαιρα θα την ήθελαν πολλές ομάδες στην Σούπερ Λιγκ…
