Politica 89.8
Άλλες φορές σου δίνει πράγματα και άλλες σου τα παίρνει μέσα από τα χέρια σου. Ο ΟΦΗ κέρδισε στις καθυστερήσεις Άρη και ΠΑΟΚ και έχασε την νίκη στο ματς με τον Ατρόμητο λίγο πριν από τέλος. Κάποια άλλη φορά θα ξαναπάρει βαθμούς στο φινάλε, θα χάσει ξανά και πάει λέγοντας…
Τα γράφω αυτά γιατί δεν ωφελεί πλέον να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα αλλά να δούμε την πραγματικότητα. Ο ΟΦΗ χωρίς να έχει παίξει σπουδαίο ποδόσφαιρο μέχρι σήμερα, έχει συγκεντρώσει οκτώ βαθμούς και βρίσκεται πολύ ψηλότερα από εκεί που θα περίμενε κανείς στο ξεκίνημα της σεζόν. Έχοντας παίξει με Άρη ΠΑΟΚ, Ατρόμητο εντός και με Αστέρα Τρίπολης και Λαμία εκτός βρίσκεται, με βάση την περσινή του συγκομιδή στα συγκεκριμένα παιχνίδια στο +4. Από βαθμολογικής πλευράς λοιπόν, μια χαρά είναι ο απολογισμός. Το θέμα είναι στην αγωνιστική παρουσία της ομάδας η οποία ακόμα δεν έχει φτάσει στα επίπεδα που ήταν πέρυσι στο δεύτερο μισό της σεζόν.
Κόντρα στον Ατρόμητο ο ΟΦΗ θα μπορούσε να πάρει τη νίκη βάσει της εικόνας του στο β΄ ημίχρονο. Θα μπορούσε όμως και να είχε χάσει το ματς με την απόδοση που είχε στο α΄45λεπτο και κυρίως στα πρώτα 20 λεπτά. Μια ομάδα η οποία- σύμφωνα με τον προπονητή της- θέλει να παίζει κυριαρχικό ποδόσφαιρο δεν νοείται να μπαίνει στο γήπεδο και ιδιαίτερα στην έδρα της με τη νοοτροπία που είχε στο ξεκίνημα ο ΟΦΗ δίνοντας στον αντίπαλο του πολλές φορές την ευκαιρία να απειλήσει. Η τύχη και ο Πασαλίδης στην φάση του 29΄τον βοήθησαν ώστε να γλιτώσει και στην συνέχεια να βρει και το γκολ με το οποίο πήγε με προβάδισμα στα αποδυτήρια. Ο Νταμπράουσκας δικαιώθηκε μεν με την επιλογή του να ξεκινήσει τον Αμπαντά από αριστερά αλλά μόνο για τις επιθετικές αρετές του Γάλλου που έχει ήδη δυο ασίστ και ένα γκολ νίκης. Αμυντικά, η αριστερή πτέρυγα του ΟΦΗ είτε με τον Αμπαντά είτε με τον Τοράρινσον μοιάζει με την… τρύπα του όζοντος και δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα γκολ αλλά και οι ευκαιρίες των αντιπάλων, μέχρι τώρα έχουν σημειωθεί από αυτή την πλευρά αφού και οι δυο είναι περισσότερο χαφ- εξτρέμ παρά αμυντικοί. Το Σάββατο ο Κεσχρίντα με τον Ρομπάιγ έκαναν πάρτι στο α΄ μέρος και είναι ευτύχημα για τον ΟΦΗ που αντί να είναι πίσω στο σκορ σε αυτό το διάστημα βρέθηκε να προηγείται. Τυχερός στάθηκε και στην φάση του 47΄με το δοκάρι του Βαλέντσια γιατί αν γινόταν το 1-1 στο σημείο εκείνο η ψυχολογία θα έγερνε προς την μεριά του Ατρομήτου. Ωστόσο όσο τυχερός στάθηκε ο ΟΦΗ στα πρώτα 7 άλλο τόσο άτυχος υπήρξε στην συνέχεια.
Στο β΄ μέρος, η εικόνα του ήταν σαφώς καλύτερη, έτσι όπως έπρεπε να είναι από την αρχή του αγώνα. Κυριάρχησε στο γήπεδο, είχε δυο δοκάρια αλλά γκολ δεν πέτυχε. Κι όταν δεν μπορείς να «τελειώσεις» ένα παιχνίδι είναι επικίνδυνο κάποια στιγμή να το πληρώσεις ειδικά, όταν έχεις μια άμυνα που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Και τι σύμπτωση το γκολ του Ατρομήτου προήλθε από την αδύναμη αριστερή πλευρά και το διπλό λάθος του Τοράρινσον. Κανείς δεν κατάλαβε πάντως γιατί έπρεπε να μπει ο Ισλανδός και κυρίως γιατί να βγει ο Γκαγιέγος αφήνοντας το κέντρο με ένα μόνο αμυντικό χαφ. Ίσως ο Νταμπράουσκας θέλησε να κάνει ξανά το τρικ που είχε πετύχει με τον ΠΑΟΚ μόνο που αυτή τη φορά μάλλον κακό έκανε. Εξάλλου ο Λιθουανός οφείλει να εξηγήσει γιατί ο Νέιρα αγωνίζεται συνήθως για 10΄και γιατί ο Τοράλ πρέπει να βγαίνει γύρω στο 80΄ όπως έγινε και στην Λαμία όταν έχει…κρεμάσει από την κούραση. Ή ακόμα γιατί ο Μοσκέρα που όποτε χρησιμοποιείται δίνει πάντα το απρόβλεπτο αλλά και την ταχύτητα που είναι σημαντικό στοιχείο στο ποδόσφαιρο, δεν παίρνει περισσότερο χρόνο συμμετοχής.
Το 1-1 έφερε πίκρα γιατί σημειώθηκε στο τέλος αλλά ρεαλιστικά βάσει της συνολικής εικόνας του παιχνιδιού και όχι μόνο του β΄ ημιχρόνου είναι δίκαιο. Άξιζε και ο Ατρόμητος να σκοράρει μόνο που αυτό έγινε σε λάθος χρόνο, όπως το ίδιο έγινε και με τον ΟΦΗ που σκόραρε στο δικό του κακό ημίχρονο. Η νίκη δεν ήρθε και αυτό αφενός στέρησε από τον ΟΦΗ την δυνατότητα να πετύχει το απόλυτο στην έδρα του και αφετέρου να του διώξει το άγχος ενόψει των δυο αγώνων που έρχονται μέχρι την διακοπή για το πρωτάθλημα.
Τώρα το «πρέπει» γίνεται περισσότερο επιτακτικό ενόψει του αγώνα της Τετάρτης στο Αγρίνιο. Εκεί όπου ο ΟΦΗ θα αντιμετωπίσει τον ουραγό του πρωταθλήματος αλλά ουδόλως ευκαταφρόνητο αντίπαλο που έχει άμεση ανάγκη βαθμών. Όπως την είχε, και είδαμε το πάθος με το οποίο τους διεκδίκησε ο Ατρόμητος που κι εκείνος ως ουραγός ήρθε στο Ηράκλειο. Ο κόσμος μπορεί να υποτιμάει κάτι τέτοια παιχνίδια αλλά η ομάδα οφείλει να τα αντιμετωπίζει με σοβαρότητα. Αυτά τα παιχνίδια, άλλωστε, κι όχι τα ντέρμπι με τους «μεγάλους» θα κρίνουν την είσοδο στην εξάδα και μέχρι στιγμής δεν μπορείς να πεις ότι ο ΟΦΗ τα έχει και πολύ καλά με συγκομιδή δυο βαθμών.
Το ματς του Αγρινίου αποτελεί το πιο δύσκολο τεστ του ΟΦΗ μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και θα είναι ένα δυνατό κριτήριο για το τι μπορεί να κάνει στην συνέχεια. Και όσο κι αν για κάποιους δεν μετράει θα υπάρχει η σύγκριση με το αντίστοιχο παιχνίδι του περασμένου Γενάρη απ΄ όπου με την θριαμβευτική επικράτηση με 4-0 άρχισε ουσιαστικά η ανοδική πορεία του ΟΦΗ στο τελευταίο μισό του πρωταθλήματος. Αλλά και με το τελευταίο παιχνίδι των πλέι άουτ τον Μάιο όπου επικράτησε με 2-0.
Ο ΟΦΗ υποχρεούται λοιπόν, να πάει και να κερδίσει στο Αγρίνιο. Να αποφύγει τα λάθη που έκανε σε Τρίπολη και Λαμία και να φύγει με το τρίποντο. Και δεν χρειάζεται να είναι ούτε με 4-0 ούτε με 2-0. Και με….μισό μηδέν τρίποντο θα δώσει. Το θέμα είναι και θα το λέω και θα το γράφω συνεχώς αν μπορεί να κρατήσει το μηδέν πίσω. Αν τα καταφέρει έχει ήδη κερδίσει, διαφορετικά θα έχουμε μια από τα ίδια…
