ΟΦΗ «πάμε κι όπου βγει»…

Ας μη γελιόμαστε. Ο ΟΦΗ των αγώνων με Άρη και Αστέρα Τρίπολης είναι αυτό που άφησε φεύγοντας ο Νταμπράουσκας. Γράφει ο Νίκος Μαρκάκης στο blog του στο athletic.gr

Ίδιοι παίκτες, ίδια ομάδα με ένα νέο προπονητή που προσπαθεί να της φορέσει ένα καινούργιο κοστούμι. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο να γίνει, από την μια μέρα στην άλλη, και ειδικά με τις συνθήκες που βρήκε ο Ισπανός ερχόμενος στο Ηράκλειο, σε ότι αφορά το έμψυχο δυναμικό.

Ο Πέπε Μελ, ανεξάρτητα από το ότι έκανε και ο ίδιος λάθη στην συγκρότηση της ενδεκάδας(λάθος η συμμετοχή του Καρώ) και την διαχείριση του αγώνα(κακώς άφησε σε όλο το ματς τον περιπατητή Τοράλ) έχει δίκιο να λέει ότι η ομάδα του χρειάζεται άμεσα μεταγραφές. Ο προκάτοχος του, είχε στήσει μια ομάδα για την οποία οι επιθετικοί ήταν σχεδόν…περιττοί. Δεν ήθελε πολλούς και κυρίως δεν ήθελε πλάγιους γιατί πίστευε ότι θα του έκαναν την δουλειά τα μπακ. Ούτε και γι αυτό δεν φρόντισε όμως. Να πάρει, δηλαδή, στην ομάδα του κανονικά μπακ κι όχι παίκτες που έχουν τόση σχέση με την άμυνα όση έχουμε εμείς με το διάστημα. Δυστυχώς ο Λιθουανός έφυγε κι άφησε πίσω του συντρίμμια, που λέει και το τραγούδι και τώρα ο ΟΦΗ πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή εν μέσω πρωταθλήματος για να βρει μια νέα ταυτότητα που θα ταιριάζει με αυτό που θέλει να παρουσιάσει ο νέος προπονητής και με αυτό που προστάζει το dna της ομάδας.

Το παιχνίδι με τους Αρκάδες  ήταν οδυνηρό σε ότι έχει να κάνει με το αποτέλεσμα και την εμφάνιση  αλλά από την άλλη είχε πολλά να πει στους διοικούντες της ομάδας ενόψει Ιανουαρίου και καλοκαιριού. Έλυσε πολλά διλήμματα για συμβόλαια που λήγουν στο τέλος της σεζόν. Θα αντιλήφθηκαν προφανώς, οι υπεύθυνοι, ότι ο ΟΦΗ χρειάζεται ριζικό λίφτινγκ, πέρα από σχέσεις και συναισθηματισμούς και να δημιουργήσει μια ομάδα με Μέλ(λλον). Να απαλλαγεί από συμβόλαια παικτών που ότι είχαν να δώσουν το έδωσαν και πλέον ο μόνος λόγος της παρουσίας τους στην Κρήτη είναι ο τουρισμός και να δημιουργήσει μια ομάδα με φιλοδοξίες και κίνητρα. Πρώτος στόχος είναι να σωθεί η φετινή χρονιά που πάει να χαθεί από νωρίς και στην συνέχεια να μπουν οι βάσεις για τα επόμενα χρόνια.

Μετά το ματς με τον Αστέρα ο ΟΦΗ είναι στο -5 από την εξάδα και στο +4 από την ουρά. Είναι πιο κοντά προς τα κάτω παρά προς τα πάνω. Ούτε κινδυνολογούμε, ούτε κλαιγόμαστε αλλά αυτή είναι η(σκληρή) πραγματικότητα κι όποιος δεν την βλέπει εθελοτυφλεί. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει ο ΟΦΗ είναι να σηκώσει κεφάλι και να προσπαθήσει να ξεφύγει από την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται. Όταν σε πάρει από κάτω δεν θέλει πολύ να συμβεί το κακό. Όταν οι άλλοι μυριστούν αίμα θα  ορμήσουν κατά πάνω σου όπως ο καρχαρίας με το θήραμα του κι ο ΟΦΗ το έχει ζήσει αυτό το έργο αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια και δεν θέλει ούτε πρέπει να ξαναζήσει.

Στο διάστημα της διακοπής και μέχρι να έρθουν οι ενισχύσεις (αυτό υποθέτουμε ότι είναι εκ των ον ουκ άνευ) ο Μελ οφείλει να εξετάσει όλες τις παραμέτρους και να κάνει ότι είναι αναγκαίο ακόμα  και σκόντο από τις ιδέες του και τα πλάνα του για τα συστήματα που θέλει να παρουσιάσει. Οι προθέσεις του είναι καλές αλλά στο χωριό μου λένε ότι «τα μεταξωτά βρακιά θέλουν και επιδέξια οπίσθια». Τα συστήματα με στόχο  «φουλ επίθεση» είναι καλά για τις ομάδες που έχουν και τους κατάλληλους παίκτες. Είδε και ο ίδιος στο ματς με τον Αστέρα πόσο μάταιο ήταν να κοιτάζει δίπλα του στον πάγκο αφού ο μόνος επιθετικογενής παίκτης που υπήρχε ήταν ο Ριέρα. Ούτε καν ο Ντίκο τον οποίο, ο ανεκδιήγητος Νταμπράουσκας φρόντισε να αφήσει εκτός από ένα τόσο κρίσιμο ματς. Από την μια λοιπόν, υπήρχε στο γήπεδο μια ομάδα «πάμε κι όπου βγει» και από την άλλη μια κανονική ομάδα. 

Ο Αστέρας έβαλε τα γυαλιά στον ΟΦΗ παίζοντας με δυο νεαρά παιδιά, ηλικίας 20 ετών, τον Γραμματικάκη και τον Ζουγλή κι όχι μόνο δεν έχασε αλλά αυτά τα δυο πιτσιρίκια ήταν και από τους κορυφαίους της ομάδας τους. Την ίδια ώρα που στον ΟΦΗ παίκτες με παχυλά συμβόλαια κάνουν αγγαρεία, νέα παιδιά όπως ο Αποστολάκης, για τον οποίο το καλοκαίρι πολλοί έλεγαν ότι θα είναι η έκπληξη της χρονιάς, ακόμα περιμένει να πάρει τα πρώτα του λεπτά συμμετοχής. Θα πουν κάποιοι ότι το θέμα δεν είναι τα νέα παιδιά. Είναι (και) τα νέα παιδιά για τα οποία, ο νέος τεχνικός του ΟΦΗ φημίζεται ότι δουλεύει μαζί τους και τα αναδεικνύει και μακάρι να γίνει έτσι και αυτή τη φορά. Ωστόσο, αυτό που χρειάζεται η ομάδα, προς το παρόν,  είναι μεταγραφές για να φύγει από το μυαλό όλων κάθε υποψία κινδύνου και να μπορέσει να έχει μια ήσυχη χρονιά μέχρι το φινάλε, γιατί το να μιλάει κανείς για εξάδα την ώρα που ο ΟΦΗ δεν έχει νικήσει καμιά ομάδα κάτω από την πεντάδα, είναι γραφικό.

Υ.Γ: Ο Νέιρα ήταν «τελειωμένος» για τον Νταμπράουσκας και όχι μόνο. Κόντρα στον Αστέρα ο Αργεντίνος έδωσε τις απαντήσεις του εκεί που έπρεπε. Μόνο που δυστυχώς ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.

Υ.Γ2: Ο Πασαλίδης γιατί δεν παίζει; Επειδή φοράει μάσκα; Μέχρι να τραυματιστεί ήταν ο πιο αξιόπιστος αμυντικός του ΟΦΗ.

Υ.Γ3: Όλη η φετινή εικόνα του ΟΦΗ αποτυπώνεται στα δυο γκολ που δέχθηκε από τον Αστέρα. Γκολ-δώρα για τα Χριστούγεννα.

Υ.Γ4: Αν ο Ράσταβατς έπαιζε μόνο με τον ΟΦΗ θα έπαιρνε μέχρι και πρωτάθλημα. 7(νίκες), 3(ισοπαλίες), 1(ήττα) δεν το λες και άσχημο απολογισμό σε έντεκα ματς ως αντίπαλος της κρητικής ομάδας.

Υ.Γ5: Είχε κι ένα καλό  η απόφαση για «κεκλεισμένων των θυρών» Πως θα έφευγαν οι παίκτες από το γήπεδο αν υπήρχε κόσμος μετά το παιχνίδι;

Περισσότερα Video

Ακολουθήστε το athletic.gr στο Google News και στο Facebook