Politica 89.8
Ο νεαρός επιθετικός του Εργοτέλη, Σωκράτης Ευαγγέλου που γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στη Γερμανία, μίλησε για την άνοδο των Κρητικών, τον αείμνηστο Απόστολο Παπουτσάκη, αλλά και για το επεισοδιακό «διαζύγιο» με την πρώην ομάδα του την ΑΕΛ.
- Τα όσα είπε στo rockngoal.gr:
Πες μας δύο λόγια για τον εαυτό σου, για τους ανθρώπους που σε μαθαίνουν τώρα…
«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γερμανία στη πόλη του Άουγκσμπουργκ από γονείς που είχαν μεταναστεύσει. Από πέντε ετών γράφτηκα σε ακαδημία, μέχρι τα δέκα μου ανήκα εκεί, καθώς έπειτα πήγα στους μικρούς της Άουγκσμπουργκ. Το 2006 γυρίσαμε στην Ελλάδα οικογενειακός και αποφασίσαμε να «γραφτώ» στα προ-παιδικά τμήματα της ΑΕΛ, όπου ανέβαινα κάθε χρονιά σε μεγαλύτερο τμήμα. Θυμάμαι είχαμε με την Κ-17 της ΑΕΛ μία σημαντική επιτυχία, καθώς μπήκαμε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες εκείνων των ηλικιών. Στη συνέχεια, μεταγράφηκα στον Φιλοκτήτη Μελιβοίας όπου έκανα μία χρονιά γεμάτη και έπειτα με απέκτησε ο Εργοτέλης που βρίσκομαι έως τώρα».
Πως πήραν οι γονείς σου την απόφαση να αφήσουν την ζωή που είχαν «χτίσει» στην Γερμανία και να γυρίσουν στην Ελλάδα των πολλών προβλημάτων; Όλοι γνωρίζαμε ότι μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες θα έρχονταν δύσκολα χρόνια…
«Οι δικοί μου το είχανε στο μυαλό τους από παλιά. Δεν είχαν σκοπό να καθίσουν όλη τους τη ζωή στη Γερμανία».
Ο Μιλτιάδης Ζιάκας είναι ο προπονητής που σε έβγαλε από την «αφάνεια» και σου έδωσε την ευκαιρία να σε δει περισσότερος κόσμος. Μίλα μας για εκείνον…
«Ο κ. Μίλτος είναι πολύ καλός άνθρωπος, αξιόλογος και δίκαιος προπονητής. Αν ένας ποδοσφαιριστής αξίζει και έχει θέληση να πετύχει ο κ. Ζιάκας είναι ο ιδανικός να τον βοηθήσει για να αναδειχτεί. Να σου πω την αλήθεια, τον κ. Μίλτο δεν τον ήξερα μέχρι ώσπου βρέθηκα στη Μελιβοία. Από την αρχή βρήκα μία απίστευτη στήριξη σε μία χρονιά πολύ κρίσιμη για εμένα αφού βρισκόμουν και στην 3η λυκείου και είχα στο νου μου να πετύχω κάτι και στις Πανελλαδικές εξετάσεις. Με πολύ δουλειά, προπονήσεις και διατροφή, έκανα μία χρονιά καλή που ανταμείφθηκε με την μετακίνηση μου στον Εργοτέλη. Αξίζει να αναφέρω ότι πέρασα, Διοίκηση επιχειρήσεων στο Ηράκλειο με αποτέλεσμα να έχω δύο θετικά πράγματα στη ζωή μου εκείνη τη περίοδο».
Σε «τρόμαξε» η μεταγραφή σου στον Εργοτέλη, με δεδομένο, ότι προερχόσουν από τα τοπικά πρωταθλήματα της Λάρισας;
«Σίγουρα δεν ήταν κάτι απλό για μένα. Στο μυαλό μου είχα να παίξω στην πρώτη ομάδα της ΑΕΛ (σ.σ. όταν ήταν στις μικρότερες), αλλά ήρθαν τα πάνω-κάτω και βρέθηκα στην Α΄ ΕΠΣΛ με την Μελιβοία. Την χρονιά εκείνη πέτυχα αρκετά τέρματα και με είδαν μερικές ομάδες από τις παραπάνω κατηγορίες, επέλεξα όμως τον Εργοτέλη γιατί με κάλυπτε σε όλα τα επίπεδα. Δεν μπορώ να πω ότι τρόμαξα, απλά δεν πίστευα ότι πέτυχα κάτι τόσο σημαντικό για μένα, τόσο γρήγορα».
Στην επιλογή του Εργοτέλη, έπαιξε ρόλο και η είσοδο σου στο ΤΕΙ Ηρακλείου;
«Η Διοίκηση επιχειρήσεων ήταν το δευτερεύων εκείνες τις ημέρες. Ο λόγος που επέλεξα τον σύλλογο που αγωνίζομαι τώρα, είναι επειδή κατάλαβα ότι με ήθελαν περισσότερο από όλους τους άλλους».
Ποιες ομάδες σε ήθελαν τότε εκτός του Εργοτέλη, που τελικά επέλεξες;
«Υπήρχε ενδιαφέρον από Ξάνθη, Ατρόμητο, Γιάννενα κ.α.».
Εργοτέλης σημαίνει Απόστολος Παπουτσάκης…
«Ο κ. Απόστολος ήταν ένας απίστευτος άνθρωπος και το γνωρίζει όλη η Ελλάδα, είχε βοηθήσει πολύ κόσμο και όχι μόνο την ομάδα. Από την στιγμή που «έφυγε», ήρθαν δύσκολες μέρες για εμάς και φάνηκε, πλέον όμως με την άνοδο τα πράγματα καλυτέρευσαν. Όλα όσα πετύχαμε, είναι αφιερωμένα σε εκείνον που είμαι σίγουρος ότι μας βλέπει και μας βοηθάει από κει πάνω».
Ένα σχόλιο για την επόμενη μέρα του Εργοτέλη…
«Νομίζω ότι η ομάδα του Εργοτέλη μπορεί να κάνει τη διαφορά και στην Super League. Είμαστε αρκετά νέα παιδιά στον σύλλογο και η χρονιά στην Football League μας έδεσε, με αποτέλεσμα να φτιάξουμε ένα δυνατό σύνολο για του χρόνου».
Το «Παγκρήτιο» αποτελεί «αγκάθι» για τον Εργοτέλη λόγω της χωρητικότητας που έχει;
«Η έδρα παίζει σημαντικό ρόλο στη ψυχολογία του παίχτη, σίγουρα το Παγκρήτιο είναι μεγάλο και θέλουμε μία περισσότερο «καυτή έδρα». Ο κ. Απόστολος θεωρώ πως το είχε στο μυαλό του, αλλά… πλέον αυτό διαθέτουμε και με αυτό το στάδιο πορευόμαστε».
Υπάρχει φανατικός κόσμος στον Εργοτέλη;
«Φυσικά. Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν, όταν ο κόσμος ταξίδεψε μέχρι το Βόλο την τελευταία αγωνιστική για να μας συμπαρασταθεί».
Το πρωτάθλημα της Football League έφτασε στο τέλος του, μετά από συναρπαστικούς μήνες με μπόλικη δράση. Το σχόλιο σου… «Φέτος είδαμε ένα δυνατό πρωτάθλημα, καθώς υπήρχαν πολλές ιστορικές ομάδες που συμμετείχαν. Οι τέσσερις που πήραν το εισιτήριο για την Super League, πιστεύω πως προσπάθησαν από την αρχή έως το τέλος, να παίξουν σωστό και όμορφο ποδόσφαιρο. Το αρνητικό στοιχείο σε όλη τη χρονιά ήταν τα επεισόδια που υπήρξαν κατά διαστήματα».
Ποια ομάδα σε απογοήτευσε;
«Με στεναχώρησε η ΑΕΛ που δεν κατάφερε να ανέβει κατηγορία, ενώ έχει όλα τα εχέγγυα (κόσμο-γήπεδο). Εύχομαι σύντομα να βρει τον δρόμο της, αν και τα πράγματα δυσκολεύουν».
Θα ήθελες να φορέσεις την «βυσσινί» φανέλα;
«Σίγουρα, για κάθε Λαρισαίο ποδοσφαιριστή είναι ένα όνειρο να φορέσει την φανέλα της ΑΕΛ. Πριν δύο χρόνια δεν τα κατάφερα με όσα έγιναν, ελπίζω η Λάρισα να ενδιαφερθεί στο μέλλον και να γυρίσω να αγωνιστώ εδώ».
Έφυγες από την ΑΕΛ όχι με τον καλύτερο τρόπο, τι έγινε τότε;
«Πολύς κόσμος δεν ξέρει την πραγματική ιστορία και πως έχουν τα πράγματα, με συνέπεια να έχουν παρεξηγήσει την φυγή μου. Όπως σας είπα και πριν, είχαμε μία σημαντική επιτυχία με την Κ-17 αλλά μετά από αυτό, οι άνθρωποι που βρίσκονταν στον σύλλογο θεώρησαν πως δεν μπορώ να βοηθήσω και έτσι πήρα την απόφαση να φύγω. Αξίζει να αναφέρω ότι δεν υπήρχε συμφωνία να πάω δανεικός στη Μελιβοία παρά μόνο κάτι απλό-προφορικό. Θεωρώ πως η ΑΕΛ δεν έδειξε ποτέ πραγματικό ενδιαφέρον για εμένα, καθώς όταν έχεις προτάσεις για επαγγελματικό συμβόλαιο από άλλους συλλόγους και δεν έχεις από την ομάδα της «καρδιάς» σου, κάτι σημαίνει. Ο καθένας όταν αποδεικνύει ότι αξίζει μία ευκαιρία και δεν την παίρνει, θα επέλεγε τον δρόμο που πήρα εγώ. Πλέον, στον Εργοτέλη νιώθω πολύ καλά».
Έγιναν λάθος χειρισμοί στην υπόθεση σου;
«Νομίζω πως πάρθηκαν λάθος αποφάσεις. Σίγουρα για την απόρριψη δεν θα κατηγορήσω ποτέ κανέναν, αλλά θα προσπαθώ καθημερινά μέσα από την δουλειά μου, να τους δείχνω ότι αξίζω».
Το ενδεχόμενο του εξωτερικού, το έχεις στο μυαλό σου;
«Όλοι οι Έλληνες παίκτες θέλουν να παίξουν στο εξωτερικό, δεν θα μπορούσα να αποτελέσω την εξαίρεση. Οι σύλλογοι εκτός Ελλάδας, σου προσφέρουν καλύτερες συνθήκες δουλειάς και φυσικά μεγαλύτερες οικονομικές απολαβές. Εύχομαι πρώτα από όλα να έχω την υγεία μου, κι έπειτα να καταφέρω να παίξω σε ομάδα του εξωτερικού (σ.σ. κατά προτίμηση στη Γερμανία)».
Η ομάδα σου εκτός Ελλάδας;
«Είμαι Μπάγερν Μονάχου από μικρός».
Ένα σχόλιο για την Εθνική ομάδα (U-20) που συμμετέχει στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Τουρκίας;
«Η Εθνική, πιστεύω ότι θα έχει μία καλή πορεία γιατί διαθέτει παιδιά που έχουν γεμάτη χρονιά στα πόδια τους».
Ο Αντώνης Τσιάρας μπορεί να πετύχει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο;
«Ο Αντώνης θα φτάσει ψηλά εάν συνεχίσει να δουλεύει όπως τώρα. Είναι σημαντικό για ένα παιδί 20 ετών να έχει παίξει ήδη 35 παιχνίδια με την ομάδα του. Στην ΑΕΛ την οποία αγαπάει πολύ, πρόσφερε την φετινή σεζόν, για αυτό άλλωστε βρέθηκε και στην προεπιλογή για την Εθνική Νέων».
Ένας ποδοσφαιριστής σε «μικρή» ηλικία, τι πρέπει να κάνει για να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα σε μία ενδεχόμενη μεταγραφή;
«Οι ποδοσφαιριστές στην ηλικία μου (σ.σ. και μικρότερα), πρέπει να είναι συνειδητοποιημένοι εφόσον επιθυμούν να πετύχουν. Εάν καταφέρουν να πάρουν μία μεταγραφή σε μία μεγάλη ομάδα, ας βάλουν ακόμη υψηλότερους στόχους αλλά να έχουν σκυμμένο το κεφάλι έτσι ώστε να δουλέψουν για να βελτιωθούν».
Ποιον επιθετικό θαυμάζεις και ποιος σου έκανε εντύπωση από αυτούς που έχεις συνεργαστεί;
«Στο πρώτο σκέλος, αν και δεν τον πρόλαβα πολύ, θα πω τον Βραζιλιάνο Ρονάλντο. Από τους τωρινούς με ενθουσιάζει ο Λεβαντόφσκι. Όσον αφορά για τους παίκτες που έχω παίξει μαζί τους, ξεχωρίζω τον Ντάριο (σ.σ. Ζαχόρα) και τον Μάριο (σ.σ. Μπούντιμιρ)».
Οι σημαντικότερες διαφορές του γερμανικού με το ελληνικό ποδόσφαιρο; Μιας και έχεις ζήσει και τους δύο κόσμους…
«Τα βασικότερα από όλα, είναι η διαφορετική νοοτροπία και η οργάνωση. Εκεί, σε κάθε γειτονιά (σ.σ. ούτε καν πόλη) θα βρεις ακαδημίες με φοβερές εγκαταστάσεις, που μπορεί ένα παιδί να βάλει τις βάσεις για το μέλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα για μένα είναι, ότι έκανα στη Γερμανία 10 χρονών, το επαναλάμβανα εδώ στα 15 μου».
Πηγή: Mikriliga.com
