Που πηγαίνουν τα παιδικά τουρνουά;

Το περασμένο Σάββατο ανέφερα ότι αποτελεί είδηση πως κύλισε μια εβδομάδα χωρίς…ένσταση! Εσέ αυτήν υπήρξε και ηρεμίσαμε όλοι. Έτσι είναι αυτά. Οι δουλείες στο πόδι έχουν κακά αποτελέσματα. Αναφέρομαι πρώτα στους αρμοδίους φορείς. Το αφήνω όμως. Πονεμένη ιστορία.

Στην A2 κατηγορία μετά και το πέρας της 12ης αγωνιστικής υπάρχει μεγάλος συνωστισμός προς τη κορυφή. Μια… καραμπόλα ας μου επιτραπεί η έκφραση είχε σαν αποτέλεσμα η αγωνιστική. Ο πρωτοπόρος Ηρακλής Ηρ. Θυμήθηκε τι εστί ήττα μετά από παρά πολλούς μήνες και είναι αίτια το Δεμάτι! Με εξαίρεση φυσικά την ήττα στα ”χαρτιά” από τη Ροδιά. Ήττα του Μεταξοχωρίου (ανεξάρτητα από την ένσταση) από το Αθλόπολις. Ο Ο.Φ.Α. παρά την ισοπαλία στο παραδοσιακό ντέρμπυ με το Δωριέα φιγουράρει στη 2η θέση. Παρέα με το Κοροίβο που και φέτος έχει ξεκάθαρους στόχους. Θέλει άνοδο και με τίτλο αν είναι εύκολο.

Όλα αυτά τρεις ”στροφές” πριν το τέλος του α’ γύρου ο δρόμος είναι μακρύς ακόμα. Βλέπω τίτλος και ”χρυσές” θέσεις να μη κρίνονται στα ντέρμπυ αλλά στα ματς-παγίδες. Ενώ η κορυφή με τις ομάδες που αυτή τη στιγμή είναι σε επικίνδυνες θέσεις βρίσκεται σε απόσταση μικρή βαθμολογικά.

Έχω ξανασταλθεί στα των παιδικών τουρνουά αρνητικών πραγμάτων που συμβαίνουν θα το κάνω και τώρα. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Χάνει συνεχώς το νόημα του το κάθε τουρνουά σε αυτές τις μικρές ηλικίες. Τώρα διεξάγεται της ΕΠΣΗ. Αντί για ενστάσεις, ας τηρούνται οι κανονισμοί αλλά με ποιο ξεκάθαρες και ντόμπρες παραστάσεις. Ναι η νίκη είναι το θεμιτό αποτέλεσμα αλλά όχι ο πρωταρχικός στόχος. Προπονητές να μη τα βάζουν με τους ανθρώπους που εκτελούν χρέη διαιτητή. Οι γονείς να καταλάβουν επιτέλους ποιος είναι ο ρόλος τους. Και τους ”κακούς” γονείς ως ”φιλάθλους” ας τους βάλουν στη θέση τους οι αρμόδιοι κάθε ακαδημίας. Τέλος, ας σκεφτούν όλοι ποια είναι τα σωστά μηνύματα που πρέπει να βγαίνουν από τα παιδικά τουρνουά και ποια είναι αυτά που βγαίνουν τώρα.