Politica 89.8Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Όσο και αν η επιτυχία του ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη (2-2) αντανακλά περισσότερο στην παλικαρίσια ψυχή των παικτών της κρητικής ομάδας, οι οποίοι κατάφεραν να ανατρέψουν ένα παιχνίδι που έμοιαζε χαμένο όταν ο Μιραλάς στο 62’ έκανε το 2-0, η φυσιογνωμία του Νίκου Αναστόπουλου, έχω την αίσθηση ότι ήταν αυτή που ξεχώρισε περισσότερο στο παιχνίδι του Σαββάτου.
Γιατί ο Αναστόπουλος, ένας θρύλος του ελληνικού ποδοσφαίρου και του Ολυμπιακού, επέστρεψε στο γήπεδο, όπου δοξάστηκε. Και έδειξε με την ομάδα που παρέταξε, αλλά και την προπονητική του κατάθεση όλα αυτά τα χρόνια ότι για τους φιλάθλους του Ολυμπιακού, δεν μπορεί να είναι μόνο ένας «Παλαίμαχος» ή ένας «σχολιαστής» της αγωνιστικής φόρμας των πρωταθλητών. Οφείλει να είναι στη συνείδηση του «ερυθρόλευκου» κόσμου και ένας ενεργός προπονητής!
Ο Αναστόπουλος είναι ο προπονητής που είπε «όχι» στον Σωκράτη Κόκκαλη, για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού, όταν κάποιοι άλλοι θα πετούσαν και τη σκούφια τους. Και το έκανε γιατί, πιστεύει σε αυτό που κάνει, έχει εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και δεν θέλει οι άλλοι να νομίζουν ότι του κάνουν χάρη. Θέλει η συνεργασία μαζί του να γίνεται, γιατί τον πιστεύουν και είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν το πλάνο και τις επιλογές του.
Όσο και αν πράγματι ο ΟΦΗ βοηθήθηκε το Σάββατο από το τραγικό λάθος του Κοστάνζο στη φάση του 2-1, πριν ο Μάντζιος βάλει ξανά στο παιχνίδι τον ΟΦΗ. Όσο και αν ο Ολυμπιακός κατέβασε ταχύτητα μετά το 2-0, σκεπτόμενος και το παιχνίδι με την Ντόρτμουντ στη Γερμανία.
Ένα είναι βέβαιο: Ο Αναστόπουλος ήταν ο μοναδικός προπονητής που δεν εγκατέλειψε το παιχνίδι, μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή.
Την ώρα που ο Βαλβέρδε σκεπτόταν την ενδεκάδα της Γερμανίας, ο «Αναστό» έριχνε στο τερέν τα τελευταία του χαρτιά. Και δικαιώθηκε με τις αλλαγές των Βερόν, Καμπάνταη και Ρόβα, καθώς δεν ήταν απλά κινήσεις που έγιναν από τον πάγκο, αλλά ουσιαστικές αποφάσεις, που έκαναν τον ΟΦΗ ανταγωνιστικό και διεκδικητή του αποτελέσματος.
Ο Βερόν έδωσε στο ΟΦΗ την ποιότητα και την καλή πάσα που σίγουρα λείπει από τον Ζόρντι Λόπεζ. Ο Ρόβας έδωσε φρεσκάδα και τρεξίματα στη μεσαία γραμμή, η οποία είχε κουραστεί. Ενώ ο Καμπάνταης έδωσε δύναμη στη γραμμή κρούσης του ΟΦΗ, αλλά και στηρίγματα στον Μάντζιο.
Ο Αναστόπουλος, παρότι δεν δικαιώθηκε με τις επιλογές των δυο Λόπεζ στην ενδεκάδα του ΟΦΗ στο Καραϊσκάκη (σαφώς περιμένουμε περισσότερα και από τους δυο) , κατάφερε με τις αλλαγές να κρατήσει ζωντανή την ομάδα του. Δεν παρακολούθησε σαν… θεατής το παιχνίδι, όπως έκανε ο πολύ συνάδελφος του (Βαλβέρδε), αλλά κυνήγησε τις πιθανότητες που αναλογούσαν στον ΟΦΗ , ακόμη και όταν το ματς είχε στραβώσει για τα καλά μετά το 2-0. Και σαν μεγάλος μαχητής που είναι ο «Αναστό» δικαιώθηκε από το αποτέλεσμα.
Εμφανίσεις όπως αυτές του ΟΦΗ στην Τούμπα, στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, αλλά και αυτή κόντρα στον Ολυμπιακό, ανεβάζουν τον ΟΦΗ ψηλά στη συνείδηση του κόσμου. Ανεβάζουν όμως και προπονητικά τον Αναστόπουλο. Ο δυνατός ΟΦΗ που παρουσιάζει , η πειθαρχία και το πλάνο στο παιχνίδι, αλλά και η μέχρι τώρα καλή διαχείριση που έχει κάνει στο έμψυχο δυναμικό, αντανακλούν αναμφίβολα και στη δουλειά της τεχνικής ηγεσίας…
*To άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην Athleticpress στις 31/10.
