Ο Εργοτέλης-έκτρωμα και οι αγωνίες για το «αύριο» του ΟΦΗ

Του Γιώργου Κορτσιδάκη

Το φινάλε του πρωταθλήματος για τον ΟΦΗ και τον Εργοτέλη ήταν «κρύο». Από τη μια  ο υποβιβασμός του Εργοτέλη και ο «γολγοθάς» που θα κληθεί να διαβεί στη Β’ Εθνική. Δύσκολη υπόθεση και οικονομική ήττα, καθώς τα έσοδα στη δεύτερη κατηγορία είναι λίγα, μαζί με όλα τα υπόλοιπα προβλήματα που φέρνει η αγωνιστική αποτυχία της φετινής σεζόν.

Από την άλλη, ο ΟΦΗ  μια ομάδα «άδεια» ψυχικά και αγωνιστικά, που μοιάζει με «επιτυχία» ακόμα και το ότι κατάφερε να κόψει το νήμα του τερματισμού. Το «αύριο» όμως παραμένει  το ίδιο «θολό» με το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας στα τελευταία παιχνίδια. Η ομάδα σώθηκε, αλλά ο κόσμος με «σφιχτά χείλη» παρακολουθεί τις εξελίξεις στα διοικητικά. Θα μπορέσει άραγε η ομάδα αυτή να παρουσιάσει το ίδιο ή και καλύτερο αν είναι δυνατόν αγωνιστικό πρόσωπο και τη νέα σεζόν; ‘Η θα γονατίσει από όλες αυτές τις «κατάρες» που την κυνηγούν;

Για τον Εργοτέλη τα άλλοθι που θα μπορούσε να αναζητήσει για το «κυνήγι» που δέχθηκε στα τελευταία παιχνίδια, στέρεψαν στα «Πηγάδια» της Ξάνθης. Τα τέσσερα  «τεμάχια» από τον αδιάφορο  αντίπαλο ήρθαν να επιβεβαιώσουν ότι ο Εργοτέλης-έκτρωμα του δευτέρου γύρου δεν μπορούσε τελικά  να κερδίσει ούτε μια ομάδα χωρίς κίνητρο! Για αυτό και αποδείχθηκε-τελικώς-εύκολη λεία για τις «ύαινες» του ποδοσφαίρου, που βρήκαν ευκαιρία και τον κατασπαράξουν. Και τα κατάφεραν.

Όμως ακόμη και αυτός ο υποβιβασμός δεν σημαίνει και το τέλος. Και άλλες ομάδες, και μάλιστα με μεγαλύτερη  ποδοσφαιρική ιστορία από τον Εργοτέλη, συμβιβάστηκαν με το «μοιραίο» και μέσα από μια ανασύνταξη που επιχείρησαν, αργά ή γρήγορα επανήλθαν στη φυσική τους θέση. Το ίδιο πρέπει να κάνει από σήμερα κιόλας η ομάδα αυτή. Για τον νέο Εργοτέλη που προανήγγειλε  ο Απόστολος Παπουτσάκης, ο οποίος μέσα στην πίκρα του βρήκε τις δυνάμεις να «δείξει» πρώτος την επόμενη μέρα. Η οποία θα είναι δύσκολη, αλλά μέσα από ένα καλό σχεδιασμό μπορεί να μετριάσει τη ζημιά που έχει γίνει.

Ο ΟΦΗ «έχασε» στο φινάλε τις εντυπώσεις της φετινής χρονιάς, τερματίζοντας τελικά στη 10^η θέση, η οποία μάλλον αδικεί την τιτάνια προσπάθεια Αναστόπουλου και παικτών, μέσα σε ένα κυκεώνα προβλημάτων. Το ζητούμενο όμως δεν είναι τόσο οι  ένα-δυο θέσεις πάνω ή κάτω στη βαθμολογία, όσο τι γίνεται από εδώ και πέρα. Υπάρχει ελπίδα και όραμα; Yπάρχει ασφαλής διοικητική λύση; ‘Η  μήπως η αδιαφορία  και το μοίρασμα των ευθυνών σαν τα τραπουλόχαρτα  που επιτελείται εδώ και καιρό μεταξύ μετόχων και αμέτοχων θα «σκεπάσει» όλα τα θετικά που αυτή η ομάδα κατάφερε να πετύχει φέτος;

*To άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Athleticpress.