Politica 89.8
Του Γιώργου Κορτσιδάκη
Το ποδόσφαιρο δεν είναι… μπάσκετ. Μπορεί ο Εργοτέλης στους… αριθμούς να ήταν καλύτερος στο ντέρμπι από τον ΟΦΗ, αλλά σημασία έχει ότι έχασε το παιχνίδι!
Ο Εργοτέλης είχε την κατοχή, είχε τη μερίδα του λέοντος στην κυκλοφορία της μπάλας (έφτασε μέχρι το 73’ στο πρώτο ημίχρονο), είχε -πάντα σύμφωνα με τη στατιστική- περισσότερες «τελικές» στο παιχνίδι (12-6), είχε περισσότερα «γεμίσματα» στην αντίπαλη περιοχή (15-2), αλλά ο πίνακας «έγραψε» ότι ο ΟΦΗ με το γκολ του Παπουλή πήρε το τρίποντο.
Κανένας δεν θα θυμάται τα στατιστικά του παιχνιδιού, παρά μόνο την… ουσία. Και αυτή βγάζει απόλυτο νικητή τον ΟΦΗ, που έβαλε στο σακούλι του άλλους τρεις βαθμούς και συνεχίζει την ξέφρενη πορεία του.
Η ομάδα του Αναστόπουλου είναι πια μόνη στην πέμπτη θέση της κατάταξης με 32 βαθμούς, μέσα στο στόχο των πλέι-οφ, αλλά και μέσα σε αυτόν του Κυπέλλου, με την πρόκριση στους «8» και τη «μάχη» με τον Πανσερραϊκό που πλησιάζει.
Αντίθετα ο Εργοτέλης παραμένει στους 22 και θα πρέπει να βρει γρήγορα πόντους για να ανέβει μερικά σκαλοπάτια, καθώς μετά από τα αποτελέσματα της αγωνιστικής «νοιώθει» την ανάσα των ομάδων που έρχονται από πίσω.
Δεν είδαμε τίποτε ιδιαίτερο στο ντέρμπι του Σαββάτου από πλευράς ποιότητας. Είδαμε ένα πολύ μέτριο παιχνίδι, που κρίθηκε σε μια φάση. Θα μας μείνουν κάποιες ωραίες ντρίπλες του Λεάλ και του Σίσιτς, κάποιες κούρσες του Κουτσιανικούλη, δυο καλά «ρεφλέξ» του Βεζυρίδη, ο οποίος ήταν επίσης από τα πρόσωπα του αγώνα, αλλά και στιγμιότυπα δύναμης, με πρωταγωνιστές κυρίως τους δυο κεντρικούς αμυντικούς Γεωργίου-Ταυλαρίδη, που «καθάρισαν» ό,τι πήγε να δημιουργηθεί από αέρος.
Θα μας μείνει ακόμη η απίστευτη «καραμπόλα» του Δάρλα με τον Γιοβάνοβιτς που κόστισε στον Εργοτέλη το παιχνίδι. Όπως επίσης και 2-3 όμορφα στιγμιότυπα «φερ-πλέι» από τους παίκτες και των δυο ομάδων, που κράτησαν υψηλό επίπεδο στην αναμέτρηση.
Το ντέρμπι έκλεισε με μια κακή στιγμή για τον Νίκο Καραγεωργίου. Αδικούμε τους εαυτούς μας πολλές φορές με ορισμένες (μας) ενέργειες, που γίνονται «εν βρασμώ ψυχής» και δεν ανταποκρίνονται στον πραγματικό χαρακτήρα μας. «Τσαλακώνουμε» την εικόνα μας, βγαίνουμε εκτός εαυτού, αλλά όταν έχει γίνει το κακό, είναι αργά. Πρέπει να δεχτούμε τις συνέπειες και να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Αυτό -πιστεύω- πρέπει να κάνει και ο Νίκος. Ένας προπονητής που βρίσκεται σταθερά τα τελευταία χρόνια μεταξύ εκείνων που ξεχωρίζουν στο ελληνικό πρωτάθλημα, δέχεται συγχαρητήρια για τη δουλειά και το έργο του όλα αυτά τα χρόνια στον Εργοτέλη, δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο ειρωνείας και σχολίων (και δυστυχώς αυτή τη φορά δικαιολογημένα), για τη συμπεριφορά του.
Η εικόνα του «μαινόμενου» προπονητή να εισβάλει στο γήπεδο για να διαμαρτυρηθεί στον διαιτητή Σπάθα για την αποβολή του Κουτσιανικούλη, το «επεισόδιο» με τον Χόρχε Λόπεζ, αλλά και με… όλους όσους έσπευσαν δίπλα του για να τον ηρεμήσουν, αλλά και μια ακόμη… αποβολή του από τον πάγκο, δεν είναι η εικόνα που ταιριάζει στον Μακεδόνα τεχνικό. Για αυτά που έχει πετύχει, για τη δουλειά και το έργο του στον Εργοτέλη, για την προπονητική του προσωπικότητα. Έχασε το παιχνίδι, έχασε τον κορυφαίο παίκτη του και «θόλωσε». Πάνω από όλα όμως αδίκησε τον εαυτό του.
*To άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Athleticpress (7/2).
