Έχουμε χάσει την μπάλα…

Μόλις τρεις αγωνιστικές έχουν περάσει στο πρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ, αλλά έχουμε ήδη κουραστεί, για να μην πω σιχαθεί, με αυτή την ιστορία των παραγόντων και των διαιτητών. Αντί να μιλάμε για τις γκέλες των «μεγάλων», την πρωτιά του Ηρακλή (που έμεινε χατιρικά στην κατηγορία), τα νέα φυντάνια που βγαίνουν (Χρυσοφάκης, Φορτούνης κ.α.) και γενικότερα οτιδήποτε δίνει χρώμα στην ζωή μας, (μέσα σε ένα μουντό τοπίο γενικότερα), καθόμαστε και ασχολούμαστε με άλλα πράγματα που είναι… άνοστα. Από την ιστορία του Δαλούκα, αυτή του Κουκουλάκη και πάνω απ’ όλα τις μπούρδες των παραγόντων που για να γίνουν αρεστοί στον κόσμο της ομάδας τους, γίνονται γελοίοι σε όλους τους υπόλοιπους. Δεν είμαι υπερβολικός. Κάντε ένα-δύο βήματα πίσω και πείτε μου. Την δεύτερη αγωνιστική τι θυμάστε περισσότερο; Σαφέστατα το πέναλτι «μαϊμού» του Δαλούκα και έπειτα τις κορώνες Μαρινάκη. Τίποτα άλλο. Την 3η αγωνιστική έγιναν τόσα, αλλά έχουν μείνει τα λάθη του Κουκουλάκη και η απεγνωσμένη προσπάθεια του Αδαμίδη, να τον «φάει». Λες και φταίει μόνο ο Ηρακλειώτης ρέφερι που η ΑΕΚ δεν κέρδισε τον Αστέρα Τρίπολης. Και μέσα σε όλα αυτά έχουμε και τον Πατέρα να το παίζει «ειδικός» και να προσπαθεί για την «ειρήνη». Μέχρι βέβαια… αύριο που θα αδικηθεί ο Παναθηναϊκός και θα ζητάει και αυτός το κεφάλι κάποιου διαιτητή. Έλεος κύριοι. Σας βαρέθηκε ο κόσμος με τα καμώματα σας. ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΠΛΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΟΥΝ.

Όμως μέχρι τώρα βλέπουμε ένα πρωτάθλημα με πρωταγωνιστές τους παράγοντες και τους διαιτητές που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να είναι οι… κομπάρσοι. Αυτό μόνο στην Ελλάδα μπορεί να γίνει. Για παράδειγμα, σκεφτείτε μέσα σε ένα λεπτό και πείτε δέκα παίκτες της Άρσεναλ. Θα τους βρείτε εύκολα. Σκεφτείτε τώρα ποιος είναι πρόεδρος ή μεγαλομέτοχος στην ίδια ομάδα.

Μόνο αν σερφάρετε σε καμιά δεκαριά site θα το βρείτε. Την ίδια ώρα εδώ, οι παράγοντες είναι πρώτη μούρη (με την βοήθεια βέβαια και της δικής μας «ράτσας», των δημοσιογράφων) και μάλιστα κατά 90% για αρνητικούς και αντίθετους λόγους, με την ιδέα του αθλητισμού. Εδώ φτάσαμε στο σημείο οι ίδιοι οι παράγοντες να εκδίδουν εφημερίδα για να λένε τα δικά τους με… άνεση. Βέβαια υπάρχει και ο αντίλογος ότι οι πρόεδροι ή οι μεγαλομέτοχοι βάζουν το χέρι στην τσέπη και θα πρέπει να προασπίσουν τα συμφέροντα τους. Ουδεμία αντίρρηση.

Όμως μόνο στην Ελλάδα πληρώνουν οι παράγοντες; Όμως επειδή οι ίδιοι σκέφτονται «παράνομα» για τους υπόλοιπους, κάνουν το ίδιο για να παίξουν… άμυνα. Αστεία πράγματα. Δυστυχώς. Έχουμε χάσει την… μπάλα πατριώτες και το χειρότερο όλων είναι όχι την μπάλα των παικτών, αλλά των παραγόντων…