Με την ψυχραιμία της επόμενης ημέρας

Ένα καλό Σαββατοκύριακο ήταν αυτό που πέρασε για τις ομάδες του Ηρακλείου, με εξαίρεση την Χερσόνησο, καθώς ο ΟΦΗ πήρε το «τρίποντο» ενώ και ο Εργοτέλης «τσίμπησε» βαθμό στο… εξοχικό του, με τον Ηρακλή στο Καυταντζόγλειο.

Υπό αυτή την έννοια όλα καλά, αλλά αν δεις τα ματς με την ψυχραιμία της ομάδας θα διαπιστώσεις ότι για μια ακόμα φορά οι ατέλειες καλύφθηκαν από το τελικό αποτέλεσμα. Και επειδή τα μηνύματα μετά από κάθε παιχνίδι, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, θα πρέπει να λαμβάνονται και να αξιολογούνται ανάλογα, ας σημειώσουμε κάποια πραγματάκια, που κατά την ταπεινή μας άποψη θα πρέπει να βρουν… αποδέκτες.
Για τον Εργοτέλη, έτσι όπως τα έκανε με την «χειμερία» νάρκη που είχε πέσει για κανένα δίμηνο, ο βαθμός ήταν καλός, αλλά όχι και… χρυσάφι. Γιατί πολύ απλά η νίκη τι θα ήταν αν ερχόταν; Οι «κιτρινόμαυροι» έχασαν μια σπουδαία ευκαιρία να «σκοτώσουν» ένα αντίπαλο που αν και έχει καλούς παίκτες, φαίνεται ότι υποστηρίζεται… μηχανικά. Ήταν μια καλή ευκαιρία για τον Εργοτέλη να πάρει τους τρεις βαθμούς, αλλά υπό την πίεση της βαθμολογίας, τόσο ο προπονητής όσο και οι παίκτες φαινόταν ότι ήταν ευχαριστημένοι με την ισοπαλία. Και εντάξει, είμαστε από αυτούς που συμφωνούν στο προπονητικό δόγμα ότι «όταν δεν μπορείς να κερδίσεις, τότε δεν πρέπει να χάνεις». Στην προκειμένη περίπτωση όμως ακόμα και αυτός ο Εργοτέλης που δεν γοήτευσε κανένα με το παιχνίδι του, μπορούσε να κερδίσει. Αλλά δεν το προσπάθησε όσο θα έπρεπε. Από την άλλη είδαμε επιτέλους μετά από καιρό, μια σωστή αμυντική συμπεριφορά από παίκτες που δεν το… συνηθίζουν (βλ. Λεάλ) και γενικότερα μια προσπάθεια για να τρέξουν περισσότερο από άλλα παιχνίδια. Και κάτι ακόμα. Οι αγώνες που έρχονται με Κέρκυρα και Πανσερραϊκό είναι σχεδόν όλη η χρονιά. Σε δύο ματς μπορεί να κριθούν τα πάντα. Η σημασία των αγώνων θα γίνει αντιληπτή, στην σωστή διάσταση τους, από τους παίκτες, αλλά κυρίως από τον κόσμο;

Για τον ΟΦΗ τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Η ανείπωτη χαρά για τον τρόπο με τον οποίο ήρθε η νίκη και το πέναλτι που έπιασε ο Βεζυρίδης, δεν θα πρέπει να σκεπάσει τα πολλά προβλήματα που φαίνεται πως υπάρχουν αυτή την στιγμή. Και δεν μιλάω για το οικονομικό που κάποιες ιστοσελίδες και συνάδελφοι θυμούνται πάντα μετά από νίκες (τυχαίο, δεν νομίζω), αλλά για αγωνιστικά θέματα. Οι περισσότεροι παίκτες της 11άδας δείχνουν να βρίσκονται σε κάμψη και παρόλο που ο Αναστόπουλος τους δίνει ευκαιρίες, εκείνοι τον… εκθέτουν με την παρουσία τους. Δεν γίνεται μια ομάδα στα… κυβικά του ΟΦΗ να πέφτει στα… σχοινιά από Πανθρακικούς που έδειχνε… Μπαρτσελόνα και ούτε βέβαια είναι (ποδοσφαιρικά) λογικό να πανηγυρίζεις το γκολ και οι αντίπαλοι να κάνουν επίθεση… Εδώ, στο πέναλτι που απόκρουσε ο Βεζυρίδης, συμπαίκτες και φίλαθλοι (!) τον αγκάλιαζαν, μαζί με την μπάλα, αλλά ευτυχώς που ο διαιτητής έκανε πως δεν είδε και σφύριξε την λήξη.  Ναι, καταλαβαίνω ότι όπως πήγε το ματς έσπασαν καρδιές, αλλά και ακόμα και εκεί φροντίζεις να δείξεις ότι είσαι ΜΕΓΑΛΗ ομάδα. Όταν προηγείσαι στο 94’ την μπάλα την «τρως» και δεν δίνεις σε κανένα αντίπαλο το δικαίωμα να κάνει ούτε… σέντρα. Δεν ξέρω, αλλά θεωρώ ότι ο Αναστόπουλος θα πρέπει να ασχοληθεί και με κάποια μικροπράγματα που λογικά θα έπρεπε να ήταν δεδομένα σε ομάδες που κάνουν πρωταθλητισμό και σε παίκτες που δεν είναι χθεσινοί…
Υ.Γ. Έχω την εντύπωση ότι τόσο ο ΟΦΗ, όσο και ο Εργοτέλης δεν θα πρέπει να μείνουν… θεατές την μεταγραφική περίοδο. Οι δύο ομάδες χρειάζονται ενίσχυση, όχι ποσοτική αλλά ποιοτική. Και μην πει κάποιος που θα βρεθούν τα λεφτά. Γιατί η απάντηση είναι ότι θα βρεθούν από αυτά που θα… περισσέψουν από την «εκκαθάριση» που θα πρέπει να κάνουν και οι δύο. Μερική τώρα τον Γενάρη και «γενναία» το καλοκαίρι που θα ξέρουν και σε ποια κατηγορία θα αγωνίζονται…