Politica 89.8Το «χτίσιμο» του Εργοτέλη ξεκίνησε με την «ανακαίνιση» που γίνεται στο ρόστερ και το «σημαντικό» λίφτινγκ που επιχειρείται από τον «αρχιτέκτονα» που έχει αναλάβει το έργο, τον προπονητή Νίκο Καραγεωργίου.
Ωστόσο από τις πρώτες κινήσεις φαίνεται να αναδύονται και οι πρώτες… ενστάσεις σε σχέση με το… τοπογραφικό και το σχέδιο που έχει εκπονήσει ο Καβαλιώτης τεχνικός, καθώς υπάρχουν περιπτώσεις παικτών που κρίνονται αναγκαίοι και δεν έμειναν, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν άλλες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που έμειναν χωρίς να θεωρείται δεδομένο ότι θα βοηθήσουν. Προπονητές δεν είμαστε, ωστόσο ζώντας από κοντά τα τελευταία χρόνια την ομάδα, έχουμε σχηματίσει άποψη για τις δυνατότητες των παικτών, που με βάση πάντα τα οικονομικά δεδομένα, θα μπορούσαν να δώσουν βοήθειες στην ομάδα. Επιγραμματικά αναφέρω την πρώτη… ένσταση μου που έχει να κάνει με τους Ορφανό και Μπέτο. Η… ζυγαριά δείχνει ότι θα έπρεπε να μείνει ο πρώτος και να φύγει ο δεύτερος, αλλά έγινε το αντίθετο.
Ο Ορφανός δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ το πρώτο βιολί μιας ομάδας, όμως όταν χρησιμοποιήθηκε και μάλιστα σε διαφορετικές θέσεις, έδινε πάντα αυτό που μπορούσε. Επίσης είναι Έλληνας, με ότι θετικό συνεπάγεται κάτι τέτοιο, ενώ και οικονομικά είναι μια «συμφέρουσα» λύση. Αντίθετα ο Μπέτο μπορεί να είναι ποιο έμπειρος και ενδεχομένως ποιο ικανός, αλλά δεν παύει να είναι στα 35 του χρόνια (20-11-76), τα οποία φαίνονται ότι βαρύνουν εύκολα τις κινήσεις του. Επίσης δεν μπορεί να παίξει πουθενά αλλού πέρα από την μεσαία γραμμή οπότε φαίνεται ξεκάθαρα γιατί η «ζυγαριά» θα έπρεπε να γύρει υπέρ του Ορφανού. Τα ίδια αλλά σε μικρότερη κλίμακα ισχύουν και για τον Τζούνιορ που επίσης κράτησαν οι «κιτρινόμαυροι», ενώ άλλη μια «καραμπινάτη» περίπτωση που φαίνεται πως στον Εργοτέλη δεν τα… ζύγιασαν καλά τα πράγματα είναι αυτή του Ρουμπάκη.
Ο Ηρακλειώτης μεσοεπιθετικός έδινε πολλές λύσεις σε πολλές διαφορετικές θέσεις, δεν είχε «αλμυρό» κασέ, αλλά ο Καραγεωργίου προτίμησε να τον θέσει εκτός ομάδας. Ορφανός λοιπόν και Ρουμπάκης θα έπρεπε με καθαρά αγωνιστικά και οικονομικά κριτήρια να ήταν και τα επόμενα χρόνια στην ομάδα, αλλά είναι πλέον ξεκάθαρο ότι οι λόγοι που «εκδιώχθηκαν» οι δύο συγκεκριμένοι παίκτες είναι άλλοι και δεν έχουν σχέση με την παρουσία τους στο γήπεδο. Ακόμα όμως κι εκεί μια ομάδα που είναι οργανωμένη, βρίσκει τον τρόπο και βάζει τα… πρόβατα στο μαντρί (εδώ έγινε «αρνάκι» ο Τζιμπούρ στον Ολυμπιακό). Στην περίπτωση Αλεξόπουλου δεν υπάρχει καμία… ένσταση, ενώ σε αυτή του Δασκαλάκη μέτρησαν κι άλλα πράγματα (τάσεις φυγής του παίκτη, επιθυμία για μεταγραφή, υψηλότερο συμβόλαιο κ.α.), οπότε και πρόταση να του γινόταν οι πιθανότητες παραμονής ήταν λίγες. Οπότε καλύτερα για όλους έτσι όπως βγήκε ο… διαζύγιο.
Φαίνονται… λίγες οι μεταγραφές
Σε ότι αφορά την μεταγραφική ενίσχυση του Εργοτέλη τα ονόματα που έχουν ακουστεί είναι αρκετά καλά (Επστάιν, Φερναντέζ, Ντάνι, Χαρτ, Κατσικοκέρης, Τσεσνάουσκις, κ.α.) ωστόσο εκ πρώτης όψης φαίνονται… λίγες. Τι εννοώ; Ο Καραγεωργίου σε δηλώσεις του μετά από την επέκταση του συμβολαίου του, λέει συνεχώς ότι θα αποκτηθούν ένας τερματοφύλακας, ένας κεντρικός αμυντικός και 1-2 ακραίοι μεσοεπιθετικοί (θα εξαρτηθεί αν φύγει ο Λέαλ).
Και η ερώτηση είναι απλή. Με τους 35ρηδες Τζούνιορ-Μπέτο, τον Ολίσε με τα σκαμπανεβάσματα (δεν είναι σίγουρο ότι θα μείνει) στην απόδοση του και τον Κυριακίδη που ουσιαστικά έχει να μπει σε συνεχόμενη ροή πρωταθλήματος πάνω από ένα χρόνο, βγαίνει η σαιζόν στο ανασταλτικό κομμάτι της μεσαίας γραμμής; Ερώτηση δεύτερη. Βγαίνει η σαιζόν με Γιαλούση και Βίσιο (άντε και τον Σασιασβίλι αν αποκτηθεί καλός στόπερ) στα μονά μπακ, μετά την φυγή του «πολυθεσίτη» Ρουμπάκη;;
Συμπέρασμα. Ακόμα και αν οι λόγοι της αποχώρησης των Ρουμπάκη και Ορφανού ήταν σημαντικοί και το «διαζύγιο» κρίθηκε αναγκαίο, οι παίκτες αυτοί θα πρέπει να αναπληρωθούν, γιατί με τους εναπομείναντες, θα υπάρχει πρόβλημα. Αυτά προς το παρών, έτσι σε μια πρώτη… ανάγνωση των κινήσεων του Εργοτέλη, οι άνθρωποι του οποίου θα πρέπει μάλλον να αλλάξουν ρότα στο μεταγραφικό «παζάρι» αν θέλουν, όπως λένε, το κάτι παραπάνω στο επόμενο πρωτάθλημα.
