Μπορεί ένας Νέιρα να φέρει την άνοιξη;

Όλη η μαγεία του ποδοσφαίρου σε 10΄λεπτά. Τόσο χρειάστηκε από την στιγμή που μπήκε στο ματς ο Νέιρα μέχρι να γίνει το 2-1 που… υπέγραψε την πρώτη φετινή νίκη του ΟΦΗ στο Γεντί Κουλέ. Στο πιο καθοριστικό παιχνίδι μέχρι το επόμενο, όπως θα έλεγε και ο Νικ Γκάλης. Ήταν καθοριστικό κι ας μην το καταλάβαιναν οι ουδέτεροι βλέποντας τους ξέφρενους πανηγυρισμούς στο τέλος, λες και πήρε ο ΟΦΗ το πρωτάθλημα, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο σπίκερ του συνδρομητικού καναλιού…

Σαφώς και ο ΟΦΗ δεν είναι για να πανηγυρίζει νίκες  στην έδρα του επί αντιπάλων του επιπέδου του Λεβαδειακού. Αυτά όμως-δυστυχώς- θα ίσχυαν  σε παλαιότερες εποχές. Το συγκεκριμένο παιχνίδι, ήταν όντως ένας τελικός, χωρίς εισαγωγικά, καθώς με οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα ο ΟΦΗ θα έμπαινε σε ένα σκοτεινό τρυπάκι, με την διακοπή να μεγάλωνε την εσωστρέφεια και την αρνητικότητα στο εσωτερικό του και θα δυσκόλευε το έργο του Νταμπράουσκας. Για τον ΟΦΗ ήταν τεράστιο βάρος η τελευταία θέση και οι μηδέν νίκες στο Ηράκλειο και αυτό ακριβώς το βάρος βγήκε μέσα από τους έξαλλους πανηγυρισμούς. Τα συναισθήματα της στιγμής τα ένιωθε μόνο όποιος έχει πονέσει, έχει κλάψει έχει περπατήσει με αυτή την ομάδα. Τα ένιωσε ο κόσμος στις εξέδρες, και μαζί του οι παίκτες που ξέσπασαν και έγιναν ένα κουβάρι μαζί με τον προπονητή τους και τον Μπούση στο φινάλε της αναμέτρησης. Για όλους αυτούς οι στιγμές μετά το τελευταίο σφύριγμα ήταν απόλυτα φυσιολογικές. Για όλους τους άλλους απλά ήταν μια έκπληξη που δεν ήξεραν γιατί ο ΟΦΗ πανηγυρίζει με αυτόν τον τρόπο ένα απλό τρίποντο…

Έλα όμως που δεν ήταν ένα απλό τρίποντο. Ήταν…εξάποντο γιατί κέρδισε μια ομάδα την οποία ανταγωνίζεται, και με τους τρείς βαθμούς προσπέρασε και αυτή και άλλες τρείς ακόμα και πάει στην διακοπή από την 10η θέση. Με τον ΟΦΗ στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα η θέση αυτή, είναι σαν να του δίνει…Ευρώπη διότι ούτε στο συγκεκριμένο παιχνίδι έπεισε ότι είναι καλύτερη ομάδα. Έβγαλε και πάλι στο τερέν όλες τις φετινές παθογένειες και μέχρι το 70΄ τα μαύρα σύννεφα είχαν μαζευτεί και η μπόρα ήταν έτοιμη… Μέχρι τότε βλέπαμε ένα ΟΦΗ, να είναι χαμένος στην ανυπαρξία του και να κινδυνεύει με ήττα από ένα αντίπαλο που απλά έκανε τα στοιχειώδη στο αμυντικό του παιχνίδι και το μόνο που παραχώρησε στους γηπεδούχους ήταν η κατοχή. Όλα αυτά μέχρι το 72΄. Όλο το γήπεδο περίμενε σαν…μεσσία τον Νέιρα και ο Αργεντινός φρόντισε να μην  τους διαψεύσει…

Μπήκε στο ματς και στην πρώτη επαφή ξεκίνησε την φάση της ισοφάρισης και με την δεύτερη την ολοκλήρωσε με κεφαλιά κλασικού σέντερ φορ… Λίγα λεπτά αργότερα νέος συνδυασμός μαγεία με Μπιφουμά, απίστευτη κάθετη και το δεύτερο γκολ μαζί με την ανατροπή ήταν γεγονός. Ο Νέιρα δεν χρειάστηκε πάνω από δέκα λεπτά για να αλλάξει άρδην την εικόνα του αγώνα, να προσθέσει έκρηξη, πάθος, δημιουργία και…πονηριά(με την κάρτα που πήρε κέρδισε τουλάχιστον δυο λεπτά μέσα στις καθυστερήσεις). Το ερώτημα που βγαίνει από το παιχνίδι είναι μπορεί ένας Νέιρα να φέρει την άνοιξη;

Η απάντηση είναι εύκολη.  Μόνος του δεν μπορεί(μην ξεχνάμε και την ευπάθεια του στους τραυματισμούς) και για το δικό του καλό και της ομάδας η ενίσχυση πρέπει να είναι άμεση και σημαντική τον ερχόμενο Γενάρη. Υπάρχει, πάντα, και η προσδοκώμενη επιστροφή κι άλλων τραυματιών (Τσιλιανίδης, Τοράλ, Γκερέρο) που αυξάνει τον δείκτη της αισιοδοξίας…

Υ.Γ  Ο Ντουρμισάι έμοιαζε με πρόσωπο αρχαίας τραγωδίας. Από μοιραίος σε όλο το ματς έγινε…ωραίος στο τέλος. Το κλάμα του τα λέει όλα για το συναίσθημα της στιγμής…

Υ.Γ2: Ο Μπούσης ξεκαθάρισε ότι συνεχίζει αλλά η αναφορά για τον πατέρα του σόκαρε πολύ κόσμο. Μακάρι το θέμα να μην έχει συνέχεια γιατί ο ΟΦΗ είδε κι έπαθε να βρει ένα διοικητικό ηγέτη του δικού του βεληνεκούς. Εκτός κι αν θα βάλουν τα λεφτά στην ομάδα, όλοι εκείνοι που σήμερα λένε ότι δεν πειράζει και να φύγει ο Μπούσης…