Ο επιμένων νικά…

«Η επίθεση φέρνει φίλους αλλά η άμυνα δίνει τους τίτλους». Η φράση αυτή που έχει ειπωθεί παλαιότερα ταιριάζει απόλυτα στην αγωνιστική κατάσταση του ΟΦΗ το τελευταίο διάστημα και κυρίως μετά την διακοπή με την Κρητική ομάδα να πραγματοποιεί εξαιρετική πορεία με «όπλο» της την καλή αμυντική λειτουργία. Η νίκη με τον Αστέρα Τρίπολης  με 1-0 ήταν το 4ο σερί παιχνίδι, στο οποίο ο ΟΦΗ κρατάει το μηδέν, κάτι που στον α΄ γύρο φαινόταν αδύνατο να συμβεί… 

Κι όμως ο ΟΦΗ με την ίδια σχεδόν ομάδα, τους ίδιους παίκτες και με το σύστημα που και η προηγούμενη τεχνική ηγεσία είχε επιλέξει αρκετές φορές έχει καταφέρει να αλλάξει το αγωνιστικό του προφίλ, να γίνει πολύ σκληρός  αμυντικά και να βασίζει σε αυτόν τον τομέα τα(θετικά) αποτελέσματα. Ο Νταμπράουσκας αν και είχε δηλώσει όταν ήρθε ότι είναι θιασώτης του επιθετικού-κυριαρχικού ποδοσφαίρου, διαπιστώνοντας τις αδυναμίες της ομάδας στην αμυντική λειτουργία, άλλαξε ρότα και καθιερώνοντας τριάδα στην άμυνα κατάφερε να συμμαζέψει την ομάδα του, η οποία μπορεί να μην θέλγει με την απόδοση της αλλά ξέρει πλέον να παίρνει αυτό που θέλει. Οι αριθμοί «μιλούν» στην περίπτωση του ΟΦΗ. Μέχρι την 9η αγωνιστική είχε 6 βαθμούς με 1 νίκη-3 ισοπαλίες και 5 ήττες με 7-14 απολογισμό στα γκολ. Από την 10η αγωνιστική, με τον Λιθουανό στον πάγκο του μετράει 13 βαθμούς με 3 νίκες-4 ισοπαλίες και μόλις 3 ήττες με απολογισμό 9-9 στα γκολ.

Ο ΟΦΗ λοιπόν άφησε κατά μέρος το θεαματικό ποδόσφαιρο, που έτσι κι αλλιώς με το υλικό που έχει δεν θα μπορούσε να το υποστηρίξει και μπήκε σε μια άλλη, πιο ρεαλιστική λογική και προσέγγιση του «κρατάω πρώτα το μηδέν στην άμυνα και πάω για το  ένα γκολ που θα μου  δώσει τη νίκη». Αυτό έκανε και κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης και δικαιώθηκε στο τέλος. Το συγκεκριμένο παιχνίδι, όπως εξελίχθηκε ήταν ενός γκολ, όποιος το έβαζε θα κέρδιζε. Με τον Αστέρα να ακολουθεί την τακτική του ΟΦΗ παίζοντας με τριάδα στην άμυνα για πρώτη φορά, οι δυο ομάδες ουσιαστικά αλληλοεξουδετερώθηκαν. Στο πρώτο μέρος ο ΟΦΗ εγκλωβίστηκε και δεν είχε λύσεις με τους Ντίκο, Μπαλογιάννη χαμένους και την μπάλα να μην περνάει μπροστά αλλά να πηγαίνει παράλληλα και πίσω. Η εικόνα του άλλαξε κάπως στην επανάληψη, κυρίως σε ότι είχε να κάνει με την ένταση και την πίεση ψηλά αλλά και πάλι υπήρχε πρόβλημα στην δημιουργία. Η αλλαγή συστήματος με την είσοδο του Περέα σε 4-3-3 βοήθησε τον ΟΦΗ να κερδίσει ακόμα περισσότερα μέτρα ενώ ο Μοσκέρα έδωσε ενέργεια και ανακάτεψε την άμυνα του Αστέρα. Το γκολ ήρθε από στημένη φάση στο τέλος και ήταν αυτό που χρωστούσε η τύχη στην κρητική ομάδα. Με Παναθηναικό, Βόλο και ΠΑΟΚ θα μπορούσε να έχει τουλάχιστον 4-6 βαθμούς παραπάνω αλλά τους έχασε στο τέλος. Ο Περέα μια φορά με τον Βόλο(του στέρησε το γκολ ο Κλέιμαν) και άλλη μια με τον ΠΑΟΚ(δοκάρι) έχασε την ευκαιρία να γίνει ο ήρωας της τελευταίας στιγμής. Η τρίτη ήταν και η…φαρμακερή. Ο Ισπανός χτύπησε ξανά προς το τέλος και αυτή την φορά κανείς δεν μπορούσε να του στερήσει το γκολ και τη χαρά. Είχε να σκοράρει τρία χρόνια(από τον Μάρτιο του 2020 σε ένα ματς της Αλκορκόρν στην εκτός έδρας νίκη με 4-3 επί της Φουενλαμπράδα όπου είχε πετύχει μαζεμένα δυο γκολ) αλλά ο… επιμένων νικά.

Το τρίποντο επί του Αστέρα επιτρέπει στον ΟΦΗ να κοιτάζει πλέον μπροστά και πολύ λιγότερο πίσω του. Ένα βήμα την φορά, με στόχο ένα όσο το δυνατό καλύτερο πλασάρισμα-υποθήκη για όσα θα προσπαθήσει να πετύχει πλέον από τη νέα χρονιά. Με τον Νταμπράουσκας να είναι-δικαιολογημένα-το σημείο αναφοράς και η εγγύηση ότι ο ΟΦΗ μπορεί να επιστρέψει στο γκρουπ των μεγάλων. Εκεί που είναι και η θέση του…

Υ.Γ: Γκερέρο και Τζου μάλλον δεν υπολογίζονται και τόσο από τον Νταμπράουσκας. Ο Λιθουανός προτίμησε να κάνει μόλις τρείς αλλαγές παρότι χρειαζόταν επιθετικούς και αυτό λέει πολλά…

Υ.Γ: Το γήπεδο είχε περισσότερο κόσμο το Σάββατο και η υποστήριξη ήταν μεγάλη από το ξεκίνημα μέχρι το τέλος. Με τραγούδι και στεντόρεια φωνή. Έχει ανάγκη ο ΟΦΗ  το Γεντί Κουλέ να γίνει ξανά κάστρο…