Politica 89.8
«Μήπως ήρθε η ώρα, λοιπόν, να αλλάξουν κάποια πράγματα στην ομάδα κ. Νταμπράουσκας; Τώρα που ακόμα υπάρχει χρόνος για να διορθωθούν τα όποια κακώς κείμενα; Μην ξεχνάμε ότι ο ΟΦΗ πέραν του στόχου της εξάδας (που αν δεν τον καταφέρει ούτε φέτος θα μιλάμε για παταγώδη αποτυχία) έχει και το κύπελλο όπου το λιγότερο που πρέπει να κάνει είναι να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά. Θα φτάσει όμως; Με την εικόνα που έδειξε στα τελευταία παιχνίδια, πολύ αρχίζουμε να αμφιβάλουμε πλέον και γι΄ αυτό…»
Αυτά έγραφα πριν από μια εβδομάδα ακριβώς μετά την αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό. Περίμενα κι εγώ όπως και πολύς κόσμος, φαντάζομαι ότι από το επόμενο κιόλας παιχνίδι θα βλέπαμε κάποιες αλλαγές που θα συνέβαλαν σε μια καλύτερη εικόνα και σε ανάλογο αποτέλεσμα από το ματς με τον Πανσερραικό. Η αλήθεια είναι ότι σε ότι αφορά την ενδεκάδα έγιναν αλλαγές αλλά με μια υποσημείωση: ότι έγιναν αναγκαστικά λόγω της τιμωρίας του Λάρσον, του τραυματισμού του Μπάκιτς και της κλήσης του Γκλάζερ στην Εθνική Ισραήλ. Ακόμα κι έτσι το αρχικό σχήμα που παράταξε ο Νταμπράουσκας στις Σέρρες είχε την λογική του και δεν πήγε άσχημα. Τοράλ και Ριέρα ήταν από τους κορυφαίους στην επανεμφάνιση τους και η ορμή με την οποία μπήκε ο ΟΦΗ στο τερέν άφησε υποσχέσεις για ένα ωραίο βράδυ. Φευ, όμως. Ενώ το πλάνο δούλεψε αρχικά και ο ΟΦΗ έδειχνε να πατάει καλύτερα στο γήπεδο από τον αντίπαλο του εμφάνισε τις ίδιες «ασθένειες» προηγούμενων εκτός έδρας αναμετρήσεων. Ανούσια κατοχή μπάλας, φλυαρία αρκετές χαμένες ευκαιρίες και παιδικά λάθη στην άμυνα. Σε ένα παιχνίδι που βάση ευκαιριών το σκορ μπορούσε να είναι στα επίπεδα του 1-2, 1-3 αίφνης στο τέλος έγινε 2-1 με τον ΟΦΗ να αφήνει τρείς ακόμα πολύτιμους βαθμούς απέναντι σε ένα καλό μεν αντίπαλο αλλά όχι καλύτερο από τον ίδιο που από την μια εκμεταλλεύτηκε τα λάθη του στο απόλυτο και από την άλλη είχε ένα προπονητή στον πάγκο που διάβασε σωστά το παιχνίδι κι όταν είδε ότι πάει να στραβώσει στο πρώτο 20λεπτο, έκανε τις κινήσεις του από τον πάγκο(άλλαξε πλευρές στα δυο αμυντικά χαφ Μορέιρα, Στάικο και στους Μασαρίποφ, Χατζηστραβό) και έδωσε οξυγόνο στην ομάδα του.
Ο Νταμπράουσκας από την άλλη δεν είχε λόγο να αλλάξει πράγματα στην ομάδα του, τουλάχιστον στο ημίχρονο. Η πρώτη δοκιμασία, ωστόσο, για τον Λιθουανό ήρθε με τον τραυματισμό του Τοράλ πολύ νωρίς στο β΄ ημίχρονο. Τον αντικατέστησε με τον Φελίπε και αυτή την φορά η αλλαγή του δεν ήταν λάθος αφού την ίδια ώρα έφερε πιο πίσω τον Ριέρα σε ένα ρόλο αντι-Τοράλ με τον Ισπανό να συνεχίζει από κει που σταμάτησε στο πρώτο ημίχρονο. Τα προβλήματα για τον ΟΦΗ και τα ανεξήγητα ξεκίνησαν μετά το 65΄όταν μετά την μεγάλη ευκαιρία του Γκαγιέγος, η ομάδα έδειξε να φρενάρει μένοντας από δυνάμεις. Εκεί ακριβώς θα περίμενε κανείς από τον Νταμπράουσκας να την φρεσκάρει και να την βοηθήσει, έχοντας στον πάγκο παίκτες όπως ο Νέιρα, ο Μοσκέρα, ο Αμπαντά, ο Γκλάζερ ακόμα και ο Λαμπρόπουλος αλλά χωρίς προφανή λόγο ο τεχνικός του ΟΦΗ παρέμεινε αδρανής. Την ίδια ώρα τα καμπανάκια είχαν χτυπήσει με το λάθος του Καρώ που έφερε την μεγάλη ευκαιρία του Πανσερραικού στο 65΄. Δυστυχώς το ένα λάθος έφερε το άλλο και στο 85΄έγινε το μοιραίο με το πέναλτι του Καρώ στον Άλεξιτς με το οποίο προήλθε το δεύτερο γκολ των Σερραίων. Το 2-1 ήταν γεγονός και μόνο τότε προς έκπληξη όλων ο Νταμπράουσκας αποφάσισε να κάνει τις αλλαγές του για να αλλάξει τι άραγε; Ο Λιθουανός είχε ξεχάσει(;) να κινήσει τα πιόνια στην σκακιέρα κι όταν το έκανε ο αντίπαλος του είχε κάνει ήδη ρουά ματ. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το έκανε όμως και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό.
Να θυμίσουμε ότι κόντρα στην Κηφισιά, με τον ΟΦΗ να αγωνίζεται από το 36΄με παίκτη παραπάνω άφησε την ομάδα του με τρία στόπερ απέναντι σε 1,5 επιθετικό και άλλαξε το σύστημα μόλις στο 83΄αλλά ήταν ήδη αργά.
Με τον Ολυμπιακό προτίμησε να αντικαταστήσει τον τραυματία Μπάκιτς με τον Φελίπε κόβοντας την ομάδα στην μέση αφού την άφησε χωρίς πλέι μέικερ ενώ έκανε τις επόμενες κινήσεις του μετά το 0-2 του Ολυμπιακού.
Ο Νταμπράουσκας συμπεριφέρεται σαν να μην υπολογίζει κάποιους από τους ποδοσφαιριστές του. Όταν ο κανονισμός σου δίνει την δυνατότητα των πέντε αλλαγών για να αλλάξεις σχήματα και πρόσωπα, για να ξεκουράσεις παίκτες και να φρεσκάρεις την ομάδα σου κι εσύ παραμένεις απαθής στον πάγκο άλλοτε για 80΄κι άλλοτε για 85΄ τότε «η στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε». Όταν υπάρχουν παίκτες στον πάγκο που έχουν αποδείξει ότι διαθέτουν την δυνατότητα να αλλάξουν την εικόνα ενός παιχνιδιού (Μοσκέρα στα Χανιά και όχι μόνο, Νέιρα παίκτης-σημαία, Αμπαντά «κλειδί» σε κομβικές νίκες) αλλά και άλλοι που έχουν μείνει στο περιθώριο (είναι ένα ερώτημα για παράδειγμα για ποιο λόγο προτιμήθηκε ο Καρώ με δυο προπονήσεις αντί του πιο έτοιμου Λαμπρόπουλου ή γιατί μέχρι τώρα δεν εμπιστεύεται έστω και για λίγο τον Αποστολάκη-ο ΟΦΗ είναι από τις λίγες ομάδες που δεν έχει χρησιμοποιήσει παίκτες κάτω των 21 ετών) και δεν χρησιμοποιούνται τότε κάτι τρέχει.
Ακόμα και η επιμονή του στο 3-5-2 προκαλεί ερωτηματικά. Πριν έρθει στον ΟΦΗ το αγαπημένο του σύστημα ήταν η τετράδα στην άμυνα, με αρκετές παραλλαγές του (4-2-3-1, 4-3-3, 4-4-2). Ένας προπονητής που δεν έχει «ευαγγέλιο» το 3-5-2 γιατί να εμμένει τόσο πολύ σε αυτό και δεν δοκιμάζει κάτι διαφορετικό;
Ο ΟΦΗ μετά την διακοπή έχει δώσει μια κλωτσιά και έχει γκρεμίσει ότι με κόπο έχτισε το προηγούμενο διάστημα. Καλές οι νίκες επί των Άρη, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ αλλά από κει και πέρα τι γίνεται; Μετά από 10 αγωνιστικές αντί να έχει αξιοποιήσει το πρόγραμμα του, με αντιπάλους στα μέτρα του εκτός έδρας και να είναι άνετος στην πεντάδα, σκορπάει βαθμούς από δω και από κει ευρισκόμενος ήδη εκτός εξάδας την στιγμή μάλιστα που οι βασικοί του ανταγωνιστές δείχνουν να ξυπνάνε και ο ίδιος να βρίσκεται σε….χειμερία νάρκη.
Ο Νταμπράουσκας πάνω που έκλεισε ένα χρόνο και θα περίμενε κανείς να κάνει τα πάντα για να αναδείξει τα προτερήματα του (ένας προπονητής με 11 τίτλους στο παλμαρέ του δεν μπορεί να είναι τυχαίος και σε αυτό τον ένα χρόνο έδειξε πολλές από τις ικανότητες του) εκείνος κάνει ότι μπορεί για το αντίθετο, λες κι έχει βαλθεί να πείσει ότι δεν κάνει για την ομάδα. Το τι συμβαίνει το ξέρει ο ίδιος καλύτερα από τον καθένα. Ας μιλήσει με τους ανθρώπους της ομάδας, αλλά και με τους παίκτες του για να ξεκαθαρίσει τι θέλει και ποιο είναι το πρόβλημα.
Ο ΟΦΗ είναι μια ομάδα με μεγάλη πίεση, ο κόσμος έχει στηρίξει μέχρι τώρα σε πολύ μεγάλο βαθμό, ίσως όπως δεν το έχει κάνει μέχρι σήμερα για κανένα προπονητή, επειδή ακριβώς έχει πιστέψει στο πλάνο του και στις καλές του προθέσεις. Όμως επειδή όλοι οι προπονητές, ακόμα και οι καλύτεροι στον κόσμο κρίνονται από τα αποτελέσματα τους, το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση του Νταμπράουσκας. Σε ένα ΟΦΗ που έχτισε ο ίδιος το καλοκαίρι με στόχο την εξάδα και την καλή πορεία στο κύπελλο οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτά θα είναι παταγώδης αποτυχία και τα τελευταία δείγματα, δυστυχώς, είναι άκρως ανησυχητικά…
