Και τώρα, τι;;

Πέρασε αυτό το Σαββατοκύριακο που ήταν διαφορετικό από τα άλλα. Δεν υπήρξε αγωνιστική δράση στην χώρα μας σε επίσημο και φιλικό επίπεδο πλην του διεθνούς Τουρνούα μπάσκετ στο Ρέθυμνο.

Εκεί όπου ενώ όλα ήταν άψογα δεν έλειψαν τα.. παρατράγουδα. Και οι μπουγάτσες…Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού πέταξαν στο παρκέ 100 (!) μπουγάτσες για να πικάρουν τους οπαδούς ΠΑΟΚ. Η βλακεία σε όλο της το μεγαλείο. Οι υπεύθυνοι του γηπέδου τις μάζεψαν σε έναν κουβά (όπως βλέπετε στην σχετική φώτο) και μετά τις έδωσαν στους.. σκύλους…Εδώ ο κόσμος χάνεται και η «εξυπνάδα» κάποιων δεν έχει όριο…

Ήταν πάντως ένα Σ/Κ όπου άπαντες τίμησαν την μνήμη του αδικοχαμένου Κώστα Κατσούλη. Και είχαμε και την σύσκεψη στην Περιφέρεια όπου καταδικάστηκε η βία από όλους και ακούστηκαν πολλές ενδιαφέροντες απόψεις. Το παρών έδωσαν σωματεία της πόλης, πολιτικοί φορείς, εκπρόσωποι της αστυνομίας και άλλοι πολλοί θεσμικοί και μη παράγοντες.

Το θέμα είναι τι γίνεται όμως στην πράξη. Θα συμφωνήσουμε όλοι ότι υπάρχει ατιμωρησία και οτι υπάρχουν νόμοι αλλά δεν εφαρμόζονται.  Ότι δεν έχει μπει, αυτό το έρμο, το μαχαίρι στο.. κόκκαλο. Ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Ότι δεν υπάρχει γενικότερα παιδεία και δη αθλητική. Ότι, ότι…

Τα έχουμε ακούσει ίσαμε 39137813405 φορές. Έχουν μαλλιάσει γλώσσες, έχουν χυθεί τόνοι μελάνης… Τα ακούμε χρόνια. Δεκαετίες. Θα γίνει αυτό, θα πρέπει να γίνει αυτό, θα, θα…

Δεν γίνεται όμως.. Και εκεί είναι το θέμα. Όλοι συμφωνούμε και «κλαίμε σαν τση χήρες» πάνω από τον νεκρό…Κλαίμε με… κροκοδείλια, όχι του Ρεθυμνιώτη Σήφη μας, δάκρυα… Στην πράξη όμως ΜΗΔΕΝ…

Εκεί κρίνονται όλοι. Στην πράξη. Και πάλι θα πούμε για την Θάτσερ που τα άλλαξε όλα στην Αγγλία και πάλι θα πούμε για το κράτος που φταίει. Και πάλι θα ρίξουμε ευθύνες σε όλους. Γιατί όλοι φταίνε. Το πρόβλημα είναι σύνθετο αλλά είναι και απλό. Αυτονόητα πράγματα λέμε. Σε υγιώς πάντα σκεπτόμενους ανθρώπους φαντάζομαι ότι αναφέρομαι. Όχι στους ανεγκέφαλους και κάφρους που δυστυχώς δεν είναι μόνο οι εκαστοτε οπαδοί. Γιατί υπάρχουν και παράγοντες και δημοσιογράφοι και άλλοι που ρίχνουν.. νερό στον μύλο.

Και έντάξει δεν είχαμε δράση το Σ/Κ. Ε, και; Τώρα το γίνεται; Ποια θα είναι η επόμενη μέρα; Θα τα ξεχάσουμε πάλι όλα και φτου από την αρχή. Και όταν ο μη γένοιτο γίνει πάλι κάτι τραγικό σε κάποιο γήπεδο θα πούμε τα ίδια…

Η αηδία βέβαια και ο αποτροπιασμός δεν φτάνει. Ίσα ίσα που διώχνει και αυτούς τους λίγους που πάνε στα γήπεδα για να χαρούν και να διασκεδάσουν. Και μένουν αυτοι που πάνε για πόλεμο και να βγάλουν τα απωθημένα τους. Απέναντι σε αθώους. Γιατί αθώος ήταν ο Κώστας Κατσούλης. Ένας αγνός οπαδός της ομάδας του.

Πλέον και αυτοί οι αγνοί φίλαθλοι θα κάτσουν στο σπίτι τους. Εκτός και αν επιτέλους καταλάβουμε ότι όχι μόνο αν τους κρατήσουμε αλλά τους αυξήσουμε κιόλας θα έχουμε κάνει τη ανατροπή που θα φέρει και πάλι την χαρά και το.. φως.

Μέχρι τότε ας ζήσουμε στο σκοτάδι μας. Στον.. ωχαδερφισμό μας και στον.. ας μην γράψω την λέξη που έχω στο μυαλό μου…

Η ρημάδα η επόμενη μέρα είναι το θέμα. Αλλά τα ίδια δεν λέγαμε και στις 27 Οκτώβρη του 1986, την επόμενη μέρα δηλαδή του τραγικού χαμού του Χαράλαμπου Μπλιώνα στην Λάρισα; Εκεί όπου μία φωτοβολίδα εκσφενδονίστηκε από την κερκίδα των οπαδών του ΠΑΟΚ προς τους αυτούς της ΑΕΛ και αφού χτύπησε στο κιγκλίδωμα και εξοστρακίστηκε, έσκασε χτυπώντας θανάσιμα τον νεαρό δάσκαλο στην καρωτίδα.

Και τι άλλαξε από τότε; Θα αλλάξει τώρα; Η πάταξη της βίας είναι σαν την πάταξη της φοροδιαφυγής στην χώρα μας…