Υποκριτές…

Διαβάζω, ακούω και βλέπω όλα όσα έχουν ειπωθεί από το βράδυ της Δευτέρας για την φάση που κέρδισε το πέναλτι ο Μπούρμπος από τον Χατζηζήση. Μια φάση που θεωρώ πως περισσότερο το κερδίζει ο παίκτης του ΟΦΗ παρά το κάνει ο δεξιός μπακ της Δόξας Δράμας.

Όμως, από εκεί και πέρα διαφορετικό πράγμα είναι να έχουμε το θάρρος της γνώμης μας και να μπορούμε να λέμε την αλήθεια και διαφορετικό είναι να μπορούμε να έχουμε ήσυχη την συνείδηση μας. Και εγώ έχω μια απορία; Όλοι όσοι κάθονται και λένε για αυτήν την φάση, που ήταν πέντε μήνες νωρίτερα όταν αφαιρούσαν από τον ΟΦΗ με τρόπο “ετσιθελικό” την άνοδο; Μήπως λοιπόν όλοι αυτοί που βγαίνουν σήμερα και θα βγουν τις επόμενες ημέρες μιλώντας για το… σπρώξιμο του ΟΦΗ, όπως το διάβασα κάπου, δεν έπρεπε να βγουν και να πουν για το στήσιμο του ΟΦΗ τον Ιούνιο;

Η υποκρισία είναι το χειρότερο πράγμα και όποιος δεν το καταλαβαίνει τότε διαπράττει μεγάλο, ηθικό, έγκλημα. Βλέποντας σήμερα τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και διαβάζοντας τι γράφουν για το παιχνίδι του ΟΦΗ – το μυαλό μου πήγε στις 10 Ιουνίου, μια ημέρα μετά το ματς των Σερρών.

Τότε, σε καμίας εφημερίδας το πρωτοσέλιδο δεν υπήρχαν λέξεις όπως “σπρώξιμο” ή αδικία ή οποιαδήποτε άλλη. Όλοι έλεγαν με απλές λεξούλες, σχεδόν το προσπερνούσαν το ανύπαρκτο οφσάιντ ενώ καμία δεν ανέφερε για την άδικη αποβολή του Μπούρμπου και πως ο “ταχυδακτυλουργός” Σταθόπουλος του… εμφάνισε τις δύο κόκκινες κάρτες.

Βέβαια, από την άλλη πλευρά αισθάνομαι μια μικρή ικανοποίηση για όσα γίνονται. Ο λόγος είναι ότι διακρίνω πως ο ΟΦΗ πειράζει και… ενοχλεί. Αλήθεια, ο κύριος Γρηγορίου, για τον οποίο έχω καλή άποψη και δεν γίνομαι… “κωλοτούμπας, όπως ακριβώς μίλησε την Δευτέρα, το ίδιο δεν έπρεπε να κάνει και τον περασμένο Μαΐο όταν στο ματς με τον Εθνικό – ο Δαλούκας “σφαγίαζε” τον ΟΦΗ; Αλλά χθες που ένιωθε αδικημένος, δεν έβγαζε λέξη.

Όμως η μαγκιά και η καθαρότητα ενός ανθρώπου φαίνεται όταν είναι από πάνω και όχι… από κάτω. Για αυτό λοιπόν, φτάνει πια η υποκρισία και όλα όσα ακούγονται, γιατί όπως είπε και ο Μπούρμπος “δεν έγινε πέρυσι τόσος ντόρος όταν μας έσφαζαν και που κρίθηκε μια άνοδος”.