Politica 89.8
Αν υπήρχαν αποδόσεις, πριν την έναρξη της χρονιάς, για το ποια ομάδα θα στεφθεί πρωταθλήτρια στην Α1 το κουτάκι δίπλα στο όνομα της Δαμάστας θα ήταν “κλειδωμένο” και δεν θα υπήρχε απόδοση. Η πληρότητα του ρόστερ της, παίκτες με παραστάσεις από την Σούπερ Λιγκ και βέβαια προσωπικότητες που σε αυτό το επίπεδο, αρκεί ένα περπάτημα για να κάνουν την διαφορά, ήταν αρκετά για να της δώσουν, τόσο εύκολα, τον τίτλο.
Και αν υπήρχε μια ομάδα που άξιζε να πάρει την άνοδο, βάσει και των χρημάτων που δαπανήθηκαν, αυτή ήταν η Δαμάστα.
Και εν τέλει πήρε και το πρωτάθλημα και την άνοδο.
Μια ομάδα που τα τελευταία δύο χρόνια “καταπίνει” τις κατηγορίες και έχοντας ως σύμμαχο το βαρύ πορτοφόλι του προέδρου της που δεν διστάζει να σκορπίσει αρκετά χρήματα για να την δει πρωταθλήτρια, ήταν μαθηματικά βέβαιο πως θα βρισκόταν στις εθνικές κατηγορίες.
Όμως πλέον το level δυσκολίας ανεβαίνει και δεν έχει καμία σχέση με ότι έχει αντιμετωπίσει μέχρι τώρα. Είναι διαφορετικό να παίζεις για τον τίτλο στα τοπικά πρωταθλήματα και διαφορετικό να συμμετέχεις σε εθνικές κατηγορίες. Η Δαμάστα έχει ένα ρόστερ που τα βαριά χαρτιά της είναι +36 με 37 χρονών (Ρουμπάκης, Τριανταφύλλου, Αναστασιάδης, Μαρκάκης) και κατά συνέπεια χρειάζεται να βρει τις επιπλέον επιλογές γιατί αλλιώς είναι να παίζεις με ομάδες που παλεύουν για την παραμονή τους σε τοπικό επίπεδο και αλλιώς με ομάδες που είναι “χιλιοφουρνισμένες” στην κατηγορία.
Η διαφορά μεταξύ των τοπικών πρωταθλημάτων και των εθνικών κατηγοριών είναι χαώδης και πιο τρανό παράδειγμα δεν υπάρχει από τον φετινό Πόρο. Πέρυσι πήρε το πρωτάθλημα (και με σκληρό ανταγωνισμό) ενώ φέτος παλεύει να σωθεί παρότι πρόκειται για ένα σωματείο που δεν ξόδεψε και λίγα χρήματα κατά την διάρκεια της σεζόν.
Η μεγαλύτερη όμως δυσκολία που θα αντιμετωπίσει η Δαμάστα είναι να αποδείξει ότι δεν αποτελεί ένα ποδοσφαιρικό πυροτέχνημα αλλά μια ομάδα που θέλει να έχει διάρκεια μέσα στον χρόνο. Η Δαμάστα καλείται να το αποδείξει μέσα στο γήπεδο και βέβαια δεν μιλάμε για στόχο τίτλου, αυτό είναι κάτι που θα το δουν οι άνθρωποι της, αλλά να αποκτήσει μια διάρκεια στην παρουσία της και παράλληλα να υπάρξει υπομονή ακόμα και στα στραβά.
Η αλήθεια είναι πως υπομονή δεν υπήρξε στην Δαμάστα. Ακόμα και τις δύο χρονιές που ξεκίνησε ως γκραν φαβορί, προχώρησε σε αλλαγή προπονητή άνευ λόγου και αιτίας. Ειδικά με το φετινό ρόστερ και ένα άγαλμα να έβαζαν στον πάγκο, πάλι το πρωτάθλημα θα έπαιρνε. Υπάρχει υπομονή, αυτό είναι το κλειδί.
Οι δυσκολίες για το εγχείρημα της Δαμάστας είναι μπροστά της και ξεκινούν τώρα. Το θέμα είναι το τι θέλουν να κάνουν εν όψει της συμμετοχής στην Γ’ Εθνική. Και πρέπει να παλέψει με τον εαυτό της, να μην πάει στην δημιουργία ομάδας μιας χρήσης όπως συνέβη τα δύο προηγούμενα χρόνια εκτός και αν ο στόχος είναι αυτός. Να δημιουργηθεί μια ομάδα που θα πηγαίνει για πρωτάθλημα αλλά θα απουσιάζουν οι βάσεις για τα επόμενα χρόνια με παντελή απουσία νεαρών παικτών ή ακόμα και αν καταφύγει εκεί, δεν θα χρειαστεί να ψαχτεί μέχρι την Πορτογαλία για να τους φέρει.
