Politica 89.8
Για να τα πάρουμε από την αρχή τα πράγματα και να τα βάλουμε σε μια σειρά. Ο Αυγενάκης ανέλαβε καθήκοντα Υφυπουργού Αθλητισμού το 2019, η Superleague 2 υπάρχει στην ζωή μας δεκαετίες ολόκληρες. Είμαστε στις 19 του Οκτώβρη και σέντρα μέσα στον μήνα δεν προβλέπεται.
Πριν το 2019 που δεν ήταν υφυπουργός ο Αυγενάκης, πότε ξεκινούσε το πρωτάθλημα; Θα σας πω εγώ
Το 2017 η σέντρα έγινε στις 30 Οκτωβρίου
Τ0 2016 ξανά στις 30 του Οκτώβρη.
Φέτος βρήκαμε νέο παιχνίδι να ασχολούμαστε. Ή μάλλον ξανά μια από τα ίδια. Λεφτά, λεφτά, λεφτά και πάει λέγοντας. Μα κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια, κάθομαι και απορώ, δεν βαρέθηκαν πια κάθε φθινόπωρο να καθυστερούν την σέντρα του πρωταθλήματος επειδή δεν βγάζουν άκρη με το οικονομικό;
Ένα πρωτάθλημα που είναι πλήρως απαξιωμένο και το οποίο δεν του δίνει κανένας σημασία. Μια κατηγορία που μπορεί να έχει ιστορικές ομάδες όπως το όνομα της ΑΕΛ και του Ηρακλή ή ακόμα και της Ξάνθης όμως την ίδια ώρα οι περισσότεροι απλά σκέφτονται πως θα τσεπώσουν κανένα φράγκο παραπάνω. Όταν όμως πρόεδρος παραμένει για 5η χρονιά ο Λεουτσάκος με οψιόν ανανέωσης (sic) του συμβολαίου του για άλλα 2-3 χρόνια τι να σου κάνουν μετά παράγοντες όπως ο Ροκάκης ή ο Σάμι που βάζουν το χέρι στην τσέπη; Δεν έχει σημασία αν βάζουν λίγα ή πολλά. Αυτό που έχει σημασία είναι πως βρισκόμαστε ξανά μπροστά στην έναρξη ενός απαξιωμένου πρωταθλήματος που όλα περιστρέφονται γύρω από το χρήμα και το οποίο είναι πλέον και με την βούλα το χειρότερο ολόκληρης της Ευρώπης.
Και άντε να συμβεί μια χρονιά, πάει και έρχεται, να συμβεί και δεύτερη – και αυτό συμβαίνει. Αλλά για πέντε χρόνια να βλέπουμε τα ίδια; Όχι πάει πολύ και είναι κανείς να απορεί πως φτάνουμε στο 2021 με τις ίδιες, χρόνιες, παθογένειες της ίδιας Λίγκας και με προβλήματα που δεν πρόκειται να λυθούν ποτέ.
