Politica 89.8
Ζούμε σε μια εποχή που ακούς, δεξιά και αριστερά αλλά κυρίως στα media που κυριαρχούν στην ζωή μας μόνο κακές ειδήσεις. Να το πω διαφορετικά, δυσάρεστες αλλά δυστυχώς αυτό πουλάει σήμερα. Η δημοσιογραφία του ίντερνετ και των “κλικς” θέλει χτυπήματα, θέλει νούμερα, θέλει τοξικότητα. Όχι μόνο στον αθλητισμό αλλά στην καθημερινότητα μας.
Οι ευχάριστες ειδήσεις, τα θετικά νέα είναι σπάνια. Δεν τα βλέπουμε, δεν τα διαβάζουμε. Διαβάζουμε όλα όσα, μονίμως, χαλούν την διάθεση μας και την όρεξη όλων μας.
Πάνω σε αυτό το mood κινήθηκε και η ειδησεογραφία μέσα στο τελευταίο 24ωρο αν και λόγω φύσης της δουλειάς, οκ να το δεχτώ πως υπάρχει αυξημένη κίνηση τις Κυριακές. Όμως περίμενα με βάση την τεράστια δύναμη των social media πως έστω και σήμερα θα υπήρχε η είδηση της συνάντησης των οπαδών του ΟΦΗ και του Πανιωνίου, το ηχηρό (πιο ηχηρό δεν γίνεται) μήνυμα κατά της βίας, κατά όλων όσων βλέπουμε τις τελευταίες 15 ημέρες και όσα έχουν ακολουθήσει μετά τον θάνατο ενός 19χρονου παιδιού. Αντιθέτως διαβάζουμε για ανακοινώσεις, προσωπικές δηλώσεις, ειδήσεις που πουλάνε.
Έκανα ένα “γκουγκλάρισμα” με απορία να δω αν υπήρχε πουθενά η είδηση που ανέδειξε χθες το πρωί το Gentikoule. Δεν είναι το θέμα η είδηση αλλά η σημασία της. Έπρεπε να είναι πρώτο θέμα παντού, να αναδειχθεί και να φτάσει μέχρι εκεί που δεν πάει, να “δείξει” πως ο Άλκης αφήνει μια σπουδαία κληρονομιά, ίσως την σπουδαιότερη που μπορεί να συμβεί ανάμεσα μας για το μέλλον. Όχι το δικό μας αλλά των παιδιών μας, εκείνων που έρχονται από πίσω και αγαπούν τον οπαδισμό, την εξέδρα. Να μείνουν μακριά από την τοξικότητα που λιμνάζει στα γήπεδα για ολόκληρες δεκαετίες.
Τα “μαχαιρώματα”, οι δολοφονίες, το ξέρω φέρνουν χτυπήματα αλλά δεν φέρνουν την καθαρότητα της ψυχής μας συνάδελφοι και αυτό μετράει παραπάνω από κάθε τι άλλο.
