Politica 89.8
Οκ, καλές και ωραίες οι αναμνήσεις από τους παικταράδες που απολαύσαμε από την τηλεόραση όλα αυτά τα χρόνια και τις μαγικές στιγμές που ζήσαμε αλλά ποιος δεν ταυτίζει στο μυαλό του το Μουντιάλ με τα χαρτάκια Panini; Ποιος δεν φέρνει στο μυαλό του τις παιδικές του μνήμες από τα καλοκαίρια που τρέχαμε στα περίπτερα για να μαζέψουμε τα φακελάκια, την προσμονή να βρούμε τα τελευταία αυτοκόλλητα για να τα συμπληρώσουμε;
Πάντα κάθε τέσσερα χρόνια τρέχαμε στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μας να δώσουμε τις ωραίες δραχμούλες μας για να πάρουμε τα φακελάκια, να τρέξουμε σπίτι να τ’ ανοίξουμε και να δούμε ποια είναι τα μονά και τα διπλά;
Ακόμα με θυμάμαι, παρότι έφτασα στα 39 μου και η παιδική μου ανάμνηση συνεχίζει να είναι ένα ατελείωτο και πανέμορφο χόμπι, να τρέχουμε στις αυλές του ΤΑΛΩΣ και να παίζουμε “από πάνω ή από κάτω”, ποιος έχει διπλό και μονό τον Ζιντάν ή τον Μαχλά στο Μουντιάλ της Αμερικής για να το ανταλλάξουμε. Και η προσμονή να βρούμε το τελευταίο χαρτάκι μπας και συμπληρωθεί το άλμπουμ – το μότο της Panini ήταν πάντα πως “δεν υπάρχουν σπάνια χαρτάκια” για να έρθει η ώρα να το συμπληρώσουμε.
Να βγαίνουμε καλοκαίρια στις πλατείες και τις γειτονιές να βρούμε φίλους και συμμαθητές για ν’ ανταλλάξουμε χαρτάκια, όπως εμείς μάθαμε να τα λέμε μεγαλώνοντας (και όχι αυτοκόλλητα όπως ήταν πραγματικά) και να βρούμε εκείνα τα σπάνια – όπως τ’ αποκαλούσαμε – που δίναμε 30 και 40 για να πάρουμε 1!
Είναι οι παιδικές μας μνήμες που επανέρχονται όπως μετράμε αντίστροφα για την έναρξη του Μουντιάλ για μια παιδική αγάπη και ανάμνηση που συνδυάστηκε με τα καλύτερα χρόνια κάποιων και που ακόμα και τώρα μας κάνουν να μοιάζουμε σαν μεγάλα παιδιά.
