Politica 89.8
18 μήνες μετά τον θάνατο του Άλκη Καμπανού, ο Χάρος χτύπησε ξανά την πόρτα μιας οικογένειας. Μια μάνα έχασε το παιδί της και δεν πρόκειται να συνέλθει ποτέ. Όσα δάκρυα και να πέσουν, παρηγοριά δεν πρόκειται να βρει αυτή η οικογένεια. Το γράφω από προσωπική εμπειρία και δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από έναν γονιό να θάβει το παιδί του και όχι το ανάποδο όπως κανονικά συμβαίνει στην ζωή.
Δεν είχα σκοπό να γράψω κάποιο άρθρο, ούτε να παρέμβω στην αρθρογραφία της επικαιρότητας. Αυτό το κάνουν τα αθηναϊκά ΜΜΕ και το κάνουν “σωστά”. Γράφουν μισές αλήθειες, ρίχνουν την ευθύνη και το φταίξιμο εκεί που πρέπει δίχως στο τέλος να μάθουμε κάτι.
Ένα είναι σίγουρο. Ένα παιδί πέθανε που δεν ήταν παρών σε κανένα ραντεβού θανάτου, δεν “ψαχνόταν” όπως βιάστηκαν ορισμένοι να γράψουν και όπως λανθασμένα διαβάζω σίγουρα δεν βρέθηκε στο “λαθος σημείο, την λάθος στιγμή”. Ήταν στο σωστό σημείο, την σωστή στιγμή. Καθόταν με τους φίλους του και άραζε σε μια καφετέρια. Που να ήξερε πως πριν συναντηθούν οι δρόμοι του παιδιού με τους 200 δολοφόνους, ότι άλλοι τόσοι χιλιάδες θα τους έβλεπαν μπροστά τους και δεν θα βρισκόταν ένας για να τους σταματήσει;
Γιατί καλές οι ευθύνες, σωστή η αναζήτηση του “ποιος φταίει” αλλά στο τέλος όλες ξεκινούν και τελειώνουν στην Αστυνομία. Και εύλογα δημιουργείται ένα ερώτημα. Πως γίνεται μέσα στο 2023 που υπάρχουν κάμερες σε κάθε γωνιά, η Αστυνομία μπορεί να βρει όποιον θέλει μέσα σε λίγα λεπτά, να μην βρεθεί κανείς για να τους σταματήσει;
Τα video που κάνουν τον γύρο του διαδικτύου είναι τόσο αποκαλυπτικά που δεν μπορεί να μην πηγαίνει κανενός το μυαλό ότι οι επιτελείς της Αστυνομίας ήθελαν να συμβεί το μπάχαλο και απλά δεν τους βγήκαν σωστοί οι υπολογισμοί. Αλλιώς πως στο διάολο βρέθηκαν αμέσως εκεί και πρόλαβαν και έκαναν και 100 συλλήψεις;
Δεν ξέρω αν μας περνούν για μαλάκες πιστεύοντας πως δεν βρέθηκε ένας να ειδοποιήσει την Αστυνομία το σίγουρο είναι πως στην Ελλάδα έχει αποδειχθεί πολλάκις ότι όταν οι Αρχές δεν θέλουν να γίνουν επεισόδια, απλά δεν ανοίγει μύτη. Όταν θέλουν, για μια σειρά από λόγους που δεν έχω όρεξη ν’ αναλύσω, να υπάρξουν συμπλοκές πάντα κάτι συμβαίνει και ως δια μαγείας δεν είναι εκεί. Για να μιλάμε λοιπόν ξεκάθαρα η Αστυνομία ήθελε να γίνει η συμπλοκή αλλά δεν περίμεναν ότι θα υπήρχε νεκρός.
Όλα τα άλλα είναι για να’ χαμε να λέγαμε, να’ χουμε να λέμε. Λαϊκή κατανάλωση, δημοσιογραφικά κλισέ και μετά από λίγες ημέρες θα έχουν ξεχαστεί όλα.
Διαβάζουμε για καρατομήσεις αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ., για ευθύνες που θα διερευνηθούν και πάει λέγοντας. Κανείς όμως δεν θα πει ότι σε μια Αθήνα, την πρωτεύουσα της Ελλάδας που έχει χιλιάδες κάμερες παντού, οι Αρχές δεν έκαναν τίποτα για να σταματήσουν την επέλαση 200 δολοφόνων.
Ούτε στον ύπνο πιάστηκε η Αστυνομία, ούτε της ήρθε ξαφνικό. Πάγια τακτική σε συμπλοκές και επεισόδια είναι ο “έλεγχος” και όχι η πρόληψη. Δεν τους ενδιαφέρει η πρόληψη γιατί αν τους ενδιέφερε δεν θα “πέθαινε” από προχθες μια ολόκληρη οικογένεια και όχι το 29χρονο παιδί.
