Κρήτη λεβεντογέννα αλλά όχι μπασκετογέννα…

Άρωμα από τον «μαγικό» κόσμο του ΝΒΑ είχε το ματς του ΟΦΗ με τον Φιλαθλητικό το περασμένο Σάββατο για την 24^η αγωνιστική της Α2 αφού το παρών έδωσαν ο Γιάννης Αντετκοκούμπο και ο αδερφός του Θανάσης.

Ο πρώτος ζει το ονειρό του αγωνιζόμενος στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου με την φανέλα των Μιλγουόκι Μπακς ενώ ο δεύτερος ετοιμάζεται για το άλμα στην καριέρα του αγωνιζόμενος στο αναπτυξιακό πρωτάθλήμα του ΝΒΑ, την D- League.

Μπράβο στα παιδιά και εις ανώτερα. Κάνουν την χώρα μας υπερήφανη, έχοντας ακούσει ουκ ολίγα ρατσιστικά σχόλια στο ξεκίνημά τους , κλείνοντας στόματα με τις πράξεις τους και αποδεικνύοντας καθημερινά ότι είναι πιο Ελληνες και από τους Ελληνες.

Και όλοι στο ΒΑΚ έσπευσαν να βγουν μία φωτογραφία μαζί τους και να πάρουν λίγη από την.. αύρα τους. Εκδηλώσεις λατρείας και κάπου εδώ μας έπιασε μία μελαγχολία, ένα πράμα.

Και μας ήρθε στο μυαλό το ερώτημα γιατί να μην έχουμε και μεις ως Κρήτη παίκτες σε υψηλό επίπεδο; Ναι μεν η Κρήτη είναι λεβεντογέννα και γεμάτη διακρίσεις σε αθλητικό επίπεδο, αλλά δεν αποδεικύνεται… μπασκετογέννα!

Και για του λόγου το αληθές, είναι λίγοι, ελάχιστοι για την ακρίβεια οι μπασκετμπολίστες από το νησί που φτάνουν σε ψηλό επίπεδο. Δεν μιλάμε για ΝΒΑ που αποτελεί κάτι το… ουτοπικό με τα τωρινά δεδομένα, αλλά γενικά για την Α1.

Μετρημένοι στα δάκτυλα είναι οι παίκτες από το νησί μας που έκαναν το.. ξεπέταγμα και βρέθηκαν με αξιώσεις στο πρώτο τη τάξει πρωτάθλημα της χώρας μας.

Οι  λόγοι φαντάζομαι είναι πολλοί, προφανείς και μη. Το μπάσκετ στην Κρήτη μπορεί να έχει εκπροσώπηση σε εθνικό επίπεδο σε όλες τις κατηγορίες ωστόσο απουσιάζουν οι γηγενείς παίκτες. Τα Κρητικόπουλα. Γιατί άραγε;

Μπορεί να γίνεται καλή δουλειά στα τμήματα υποδομών και να έχουμε επιτυχίες σε Πανελλήνια, και σχολικά, πρωταθλήματα μικρότερων ηλικιών, όμως η μετέπειτα εξέλιξη δεν είναι αυτή που θα διαφήμιζε την Κρήτη.

Μπορεί να μην μας λείπουν και τόσο τα ύψη και το ταλέντο ωστόσο κάτι στην πορεία δεν εξελίσσεται καλά και κάπου χάνεται το όλο πράμα. Και, φτου απ΄την αρχή. Και το αποτέλεσμα και πάλι το ίδιο.

Η Κρήτη βγάζει ταλέντα αλλά αυτά στην πορεία…εξακολουθούν να μένουν ταλέντα και δεν κάνουν το.. μπαμ.

Σίγουρα χρειάζεται να γίνει κάτι διαφορετικό αφού η μέχρι τώρα συνταγή δεν αποδίδει τα αναμενόμενα. Και φυσικά φταίνε και οι ίδιοι οι παίκτες γι΄αυτό.

Μέχρι να δούμε και πάλι παίκτη από την Κρήτη σε υψηλό επίπεδο, βλέπε Γλυνιαδάκη στο ΝΒΑ, που να είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση, θα χειροκροτούμε τους Αντετοκούμπο και τους διαδόχους τους, αλλά θα μας μένει η πικρία γιατί το νησί μας να μην έχει και αυτό παίκτες που να μας κάνουν όλους υπερήφανους και εκτός Κρήτης.

Λένε ότι το ξένο είναι πιο γλυκό, όμως το δικό σου είναι αυτό που σε γεμίζει και σου δίνει την αίσθηση ότι έχεις πετύχει κάτι χωρίς να πάς στα… έτοιμα. Το ίδιο ισχύει και στο ποδόσφαιρο απλά στο μπάσκετ το φαινόμενο είναι πιο έντονο.

Για να δούμε αν θα αλλάξει κάτι στο εγγύς μέλλον γιατί είναι κρίμα ένας τόσο ευλογημένος τόπος, που έχει και τόσους φίλους του μπάσκετ, να μην δίνει το στίγμα του σε εθνικό επίπεδο.

Ακολουθήστε το παράδειγμα των Γιάννη και Θανάση Αντετοκούμπο και μακάρι η παρουσία τους να μας δείξει τον δρόμο και να ανοίξει τα μάτια όλων αποδεικνύοντας ότι αν θες και δουλέψεις, αρκεί βέβαια να έχεις και το ταλέντο, μπορείς τα πάντα…