Politica 89.8
Δε θυμάμαι αν τα χρόνια που βρίσκομαι στα γήπεδα του τοπικού έχω ξανασυναντήσει να πετάξουν καρέκλα ή τέλος πάντων μεγαλύτερο αντικείμενο από ένα ποτήρι του καφέ ή από μπουκάλι νερού σε διαιτητές.
Ήταν πολύ άσχημη εικόνα, το πέταγμα της καρέκλας(δεν έχει σημασία αν τον βρήκε ή όχι) προς το μέρος του βοηθού διαιτητή του Κάζα από ”φίλαθλο” του Ηρακλή στο 65′. Δε θα κάνω τον δικαστή, αλλά ο ”υγιής” υπόλοιπος Ηρακλής, θα πρέπει αμέσως να ”αποβάλει” τον άνθρωπο αυτό που σκέφτηκε, και έφτασε σε αυτή τη κίνηση. Ο Αλμυρός έδειξε και πάλι ότι έχει στόφα πρωταγωνιστή.
Όμως εγώ είδα και έναν Ηρακλή, που ήταν…Ηρακλής απέναντι του, και τον κοίταξε στα ”μάτια” και αν κάποια πράγματα του πήγαιναν ποιο θετικά ίσως να είχε πάρει ”κάτι” από το ματς. Ο μικρός(που έχει μεγαλώσει) Ηρακλής Απλαδάς ήταν χάρμα ιδέσθαι! Στο 54′ πετυχαίνοντας το 1-3 με γυριστό ”ψαλιδάκι” μου θύμισε…Αναστόπουλο!
Αμ το γκολ του Ανδρέα Στρατήγη στο 3-5; Κλάσης Ανδρέα, απλά. Σε υποδοχή, κίνηση, και τελείωμα. Στο Μαρτινέγκο ο Αντώνης Αποστολάκης, έδωσε την τελευταία του… παράσταση ως προπονητής του Ηρακλή. Της ομάδας που φόρεσε τη φανέλα ως παίχτης, αλλά έκανε και το πρώτο του προπονητικό βήμα.
Είναι στο πρόγραμμα αυτά! Και ο Ηρακλής θα συνεχίσει, αλλά και ο… Ντιέγκο (έτσι αποκαλούν τον Αντώνη) θα κάνει και άλλα βήματα. Το αξίζει!
