Παράδειγμα προς μίμηση ο Μιχ. Πυροβολάκης

Το πέρασμα του χρόνου είναι ο καλύτερος κριτής, αλλά και σύμμαχος του Μιχάλη Πυροβολάκη στο πάγκο του Λίντο.

Ο νεαρός τεχνικός παίρνοντας το πράσινο φως της διοίκησης της ομάδας να συνεργαστούν ήταν δεδομένο πως θα είχε και την απαιτούμενη πίστωση χρόνου, όπως το συνηθίζει άλλωστε η πλευρά του Δημήτρη Παπαδόπουλου.

Γνώρισε την ομάδα ο Μιχάλης, δούλεψε με τους νεαρούς ποδοσφαιριστές του, και σιγά-σιγά φαίνεται η συνολική τους δουλειά μέσα στο γήπεδο.

Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί πρώτων ο Πυροβολάκης είναι ένας αθόρυβος προπονητής, που του αρέσει η δουλειά και όχι τα… εφέ! Και επίσης παράγει έργο.

Εδώ θέλω να καταθέσω την άποψη μου, πρέπει οι παράγοντες να δίνουν την ανάλογη πίστωση χρόνου στους προπονητές, ας μη τους κρίνουν μόνο από το αποτέλεσμα. Το μακροχρόνιο σχέδιο κάνει τη διαφορά, και όχι το προσωρινό.