Βρε… άντε γειά!

Πω πω μια προπονητάρα που έγινε… ξαφνικά ο Γιώργος Μπλεμένος! Τέσσερις συνεχόμενες ήττες είχε ο Ραύκος, οπότε ξέρετε τώρα, η αμφισβήτηση πήγαινε σύννεφο προς το πρόσωπο του!

Έχει χάσει τη μπάλα, που πάει τώρα να δουλέψει σε αυτή τη κατηγορία, εκεί κάνουν κουμάντο οι παίχτες και άλλα τόσα, αυτά ήταν τα επιχειρήματα εκείνων που τα ξέρουν όλα. Φυσικά δεν υπάρχει υπονοούμενο προς τα ‘’έσω’’ της ομάδας, γενικά για τα σχόλια της ποδοσφαιρικής πιάτσας αναφέρομαι. Και ξαφνικά… το θαύμα! Όπως το να βρει ξανά το φως του ένας τυφλός!

Ναι, ο Μπλεμένος είναι καλός προπονητής ρε παιδιά! Και πώς να μην είναι; Αφού κέρδισε τώρα, με 3-1 το Δεμάτι. Οπότε θα διαγραφεί και πάλι η δουλειά, η προσπάθεια, και ο καθημερινός του αγώνας, μόλις χάσει ξανά η ομάδα του! Όχι, δε με έβαλε ο Γιώργος να γράψω το θεματάκι.

Απλά τον είδα… σκασμένο το πρωί της επομένης τότε του ματς, της  Κυριακής στο Καλτσέττο  και πήρα απλά την έμπνευση. Όλα τα παραπάνω φυσικά αντιστοιχούν για κάθε προπονητή, για όλη αυτή τη κατάσταση που επικρατεί… φύγε εσύ, έλα εσύ.