Politica 89.8Σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά το 2010 και δυστυχώς όσον αφορά τα οικονομικά ο απολογισμός είναι τραγικός. Φυσικό επακόλουθο είναι να επηρεαστεί και ο αθλητισμός ως κομμάτι της κοινωνίας μας. Αναντίρρητα η χρονιά που μας αφήνει δεν μας επιτρέπει να χαρούμε και να ευελπιστούμε σε κάτι καλύτερο , τουλάχιστον για την χρονιά που έπεται. Τώρα θα μου πείτε , είναι όλα μαύρα και άραχνα ? Την υγειά μας να έχουμε και όλα θα έρθουν λέει η γνωστή και ουσιαστική φράση κλισέ , όμως για πολλούς συνανθρώπους μας υπάρχει έντονο πρόβλημα επιβίωσης.
Όπως τέτοιο πρόβλημα υπάρχει και για αρκετούς αθλητές . Γιατί αν στην βιτρίνα τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά και μπαλώνονται με οικονομικές ενέσεις από τον ΟΠΑΠ και την συνδρομητική τηλεόραση, πίσω από αυτή φαίνεται και αποτυπώνεται γλαφυρά το που βρισκόμαστε. Για το μέχρι που θα φτάσουμε ? Άγνωστο. Έχει ο Θεός….Στο ποδόσφαιρο κουτσά στραβά θα βρουν τον τρόπο οι ομάδες να ανταπεξέλθουν των υποχρεώσεων τους, άλλωστε ως το πλέον λαϊκό σπορ και προς άγραν ‘’ψηφουλακίων’’, η Πολιτεία κάνει τα στραβά μάτια και κλείνει τρύπες εξυπηρετώντας τις ομάδες τοιουτοτρόπως. Στα άλλα όμως σπορ αλήθεια τι γίνεται?
Οσμιζόμασταν ότι η κατάσταση είναι δύσκολη όταν βλέπαμε , εκεί γύρω στον Μάϊο, κοτζάμ Παναθηναϊκό να μην μπορεί να πληρώσει τα βασικά στους βολεϊμπολίστες του και κάποιοι από αυτούς ζούσαν με δανεικά και δεν είχαν ούτε ευρώ στην τσέπη. Λέμε παιγνίδια παραγόντων είναι και την πληρώνουν οι παίκτες. Αμ , όχι. Ειλικρινά δεν υπάρχει σάλιο. Ούτε για ένα καρβέλι ψωμί. Υπερβολικά θα μου πείτε αθλητές να μην έχουν να φάνε . Τόσα λεφτά έπαιρναν. Είχαν καλομάθει και όσοι δεν είχαν υπόψη τους τον μύθο του Αίσωπου με τον τζίτζικα και τον μέρμηγκα , την πάτησαν. Και τώρα τρέχουν. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα. Ας πρόσεχαν τι ξόδευαν θα μου πείτε αλλά είναι δικαίωμά τους. Όπως δικαίωμά τους είναι να διεκδικούν και τα δεδουλευμένα τους. Αλλά τι να λέμε τώρα. Πάει έχει κλείσει η κάνουλα. Η περίοδος των παχιών αγελάδων έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και όποιος δεν τον έχει καταλάβει ακόμα κάποια στιγμή θα ξυπνήσει από τον ύπνου του δικαίου και θα βάλει και αυτός νερό στο κρασί του. Αλλιώς υπάρχει και ο δρόμος της ξενιτειάς αλλά το νόστιμον ήμαρ θα τους καταδιώκει μια ζωή.
Στο βόλεϊ τα πράγματα είναι πραγματικά δύσκολα. Οι ομάδες και οι αθλητές, θέτοντας ένα σοβαρότατο ζήτημα επιβίωσης και ζητώντας τις κρατικές επιχορηγήσεις, ανέστειλαν τις αγωνιστικές υποχρεώσεις τους για ένα Σαββατοκύριακο και η Πολιτεία αναγκάστηκε με τα πολλά να κάνει πίσω και να τάξει ότι θα τους δώσει τα χρήματα. Τώρα πότε θα τα δώσει αυτό είναι άλλη ιστορία. Και αν βέβαια τα δώσει. Γιατί ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Υποσχέσεις και λόγια ψεύτικα. Όποιος δεν καταλάβει την ουσία του προβλήματος τότε στρουθοκαμηλίζει. Αν δεν φύγουν οι τσίμπλες δεν καθαρίζουν τα μάτια.
Και δεν είναι μόνο το βόλεϊ. Είναι και το πόλο. Το ομαδικό άθλημα που μας κάνει υπερήφανους σε κάθε Ολυμπιακό τουρνουά. Και η υδατοσφαίριση υποφέρει. Και εδώ οι ομάδες αιμορραγούν. Θέλουν επειγόντως φιάλες αίματος και οξυγόνου. Οικονομικές ενέσεις. Τα πράγματα είναι χειρότερα από ποτέ. Δεν υπάρχει και εδώ χρήμα και οι ομάδες όπως και οι αθλητές φυτοζωούν. Προβλήματα και στις πισίνες γενικότερα. Και στο Ηράκλειο έχουμε προβλήματα βέβαια. Στην Θεσσαλονίκη το Εθνικό Κολυμβητήριο και το Ποσειδώνιο είναι χωρίς φυσικό αέριο λόγω οφειλών και χιλιάδες κολυμβητές δεν μπορούν να κάνουν προπόνηση. Και μιλάμε για την Θεσσαλονίκη που κατάγεται ο κατά τεκμήριο κορυφαίος έλληνας κολυμβητής όλων των εποχών, Αρης Γρηγοριάδης. Ντροπή . Μάθαμε ότι έκλεισε και η πισίνα στα Χανιά λόγω έλλειψης πετρελαίου. Αίσχος. Χωρίς λεφτά δεν γίνεται. Χωρίς μπικικίνια, δεν γίνεται πράμα.
Ο κόσμος του αθλητισμού αγωνιά για το αύριο. Γιατί οικονομικά προβλήματα υπάρχουν σε όλα τα αθλήματα . Με λύπη πληροφορηθήκαμε ότι οι πρωτοκλασάτοι αθλητές μας στον στίβου κάνουν την Ολυμπιακή τους προετοιμασία με λεφτά όχι της δικής μας Ε.ΟΕ. αλλά με χρήματα της Δ.ΟΕ..Κατάντια. Επίσης ότι για να συντηρηθεί το ΟΑΚΑ το κράτος ζητά πολλά χρήματα και οι ομάδες αρνούνται να τα δώσουν και κινδυνεύουν να μείνουν και πάλι τσιγγάνες και να γυρεύουν στέγη μεσούσης της αγωνιστικής σεζόν. Κακομοιριά. Και οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις έχουν αφεθεί στο έλεος τους και καταστρέφονται από την ανύπαρκτη μετά-Ολυμπιακή τους χρήση . Οργή και αγανάκτηση.
Κάποια στιγμή όμως πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας και πίσω από την βιτρίνα. Πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε όλο αυτό το αλαλούμ. Ή λέμε ξεκάθαρα ότι το κλείνουμε το μαγαζί και τελειώνουμε ή δίνουμε ασπιρίνες σε κάποιον που πάσχει από ανίατη ασθένεια. Γιατί είναι πραγματικά ξεφτίλα πριν από λίγα χρόνια όλοι να μιλούσαν για το Θαύμα της Ελλάδας και τώρα όλοι να μας λυπούνται. Λύση, αν υπάρχει διάλογος και καλή διάθεση, θα βρεθεί αρκεί όμως να υπάρχει βούληση, όχι παραλογισμός, σύνεση και ειλικρίνεια από όλους και φυσικά λεφτά. Για να μπορέσουμε να χαμογελάσουμε και να ελπίζουμε για ένα καλύτερο αθλητικό μέλλον. Και να μην είναι το 2011 χειρότερο, όπως προδιαγράφεται, από 2010.
