Politica 89.8Για όλους όσοι αρχίσαμε να βλέπουμε ποδόσφαιρο την δεκαετία του ’80 ο Σόκρατες είναι κάτι παραπάνω από ένας απλός ποδοσφαιριστής.
Και λέω είναι γιατί ο Βραζιλιάνος δεν πρόκειται να πεθάνει ποτέ για όλους εμάς που μεγαλώσαμε με την εικόνα και τις ποδοσφαιρικές στιγμές της απαράμιλλης τεχνικής του. Η είδηση – σοκ του θανάτου του χαρισματικού βιρτουόζου της μπάλας με το αρχοντικό στιλ σκόρπισε ρίγη συγκίνησης σε όλους εμάς που παρακολουθούσαμε με κομμένη την ανάσα τις επινοήσεις αυτής της τεράστιας ποδοσφαιρικής προσωπικότητας στα διεθνή γήπεδα. Του επονομαζόμενου και «Γιατρού».
Νικημένος από το πάθος του για το αλκοόλ, ο δόκτωρ Σόκρατες, ένας από τους κορυφαίους μέσους που ανέδειξε το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο, έφυγε πριν από λίγες μέρες από τη ζωή σε ηλικία 57 ετών. Το σώμα του αποτεφρώθηκε σε τελετή που έγινε σε κλειστό οικογενειακό κύκλο, στο Ριμπεϊράο Πρέτο, 300 χιλιόμετρα μακριά από το Σάο Πάουλο σε κλινική του οποίου άφησε την τελευταία του πνοή από σηψαιμικό σοκ.
Γόνος ευκατάστατης αστικής οικογένειας, σπούδασε Ιατρική και πήρε πτυχίο ενώ παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο ενώ είχε και διδακτορικό στη φιλοσοφία. Ο πατέρας του ήταν αρχαιολάτρης και γι’ αυτό το λόγο έδωσε σε όλα του τα παιδιά ελληνικά ονόματα.
Φανατικός πότης και καπνιστής, ο Σόκρατες είχε καταστρέψει το συκώτι του και υπέφερε από σοβαρότατα γαστρεντερικά προβλήματα.
«Το ποτό ήταν ανέκαθεν σύντροφός μου. Ωστόσο δεν πιστεύω ότι επηρέασε την ποδοσφαιρική καριέρα μου», είδε δηλώσει. «Επαγγελματίας ποδοσφαιριστής έγινα σε ηλικία 24 ετών, χωρίς να έχω την κατάλληλη σωματοδομή αφού ήμουν πάντα ψηλός και αδύνατος. Δεν είχα δουλέψει από μικρός τη φυσική κατάστασή μου κι έτσι είχα προσαρμόσει ανάλογα το αγωνιστικό στυλ μου. Ετσι το αλκοόλ ποτέ δεν με επηρέασε αρνητικά».
Ο Σόκρατες Μπραζιλέιρο Σαμπάιο ντε Σόουζα Βιέιρα ντε Ολιβέιρα, ή απλώς Σόκρατες, γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου του 1954. Φόρεσε εξήντα φορές τη φανέλα της εθνικής Βραζιλίας, από το 1979 μέχρι το 1986, για λογαριασμό της οποίας πέτυχε 22 γκολ. Ξεκίνησε στην Μποταφόγκο, αλλά ουσιαστικά την επαγγελματική καριέρα του την έκανε με την αγαπημένη του Κορίνθιανς με 297 αγώνες και 172 γκολ από το 1978 μέχρι το 1984. Αγωνίστηκε ακόμα στη Φιορεντίνα, στη Φλαμένγκο και στη Σάντος στην οποία έκλεισε την καριέρα του το 1989.
Με την εθνική Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κυπέλλο του 1982 στην Ισπανία ο αρχηγός Σόκρατες με συμπαίκτες τους Ζίκο, Φαλκάο, Ζούνιορ έκανε «παπάδες».
Η «σελεσάο» πρόσφερε γκολ και θέαμα μέχρι τα προημιτελικά, όπου η Ιταλία με τρία γκολ του Πάολο Ρόσι την προσγείωσε ανώμαλα, αποκλείοντάς την με 3-2.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στα γήπεδα του Μεξικού, ήταν η Γαλλία εκείνη που στα πέναλτι απέκλεισε στα προημιτελικά τη Βραζιλία, με το πέναλτι του Σόκρατες ν’ αποκρούεται από τον Γάλλο γκολκίπερ, Ζοέλ Μπατς.
Το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου που δεν κατάφερε να κατακτήσει στις δύο προσπάθειές του (1982, 1986) το ύψωσε τελικά ο κατά 11 χρόνια μικρότερος αδελφός του, Ραΐ, με την εθνική Βραζιλίας το 1994 στις ΗΠΑ.
Ο Σόκρατες ήταν παντρεμένος και άφησε πίσω του έξι παιδιά. Ακολούθησε τη μοίρα δύο άλλων σταρ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, του Γκαρίντσα και του Τζορτζ Μπεστ, που έφυγαν πρόωρα από τη ζωή εξαιτίας του εθισμού τους στο αλκοόλ.
Πανύψηλος για την εποχή του ( 1,92 ) φόραγε πάντα μια μαύρη κορδέλα στα μαλλιά μέσω της οποίας εξέφραζε την αντίθεση του σε κάθε είδους καθεστώς. Ήταν από τους συνιδρυτές του Κινήματος Δημοκρατίας των Κορίνθιανς και μαζί με τους συμπαίκτες του είχαν διαμαρτυρηθεί για την συμπεριφορά του τότε καθεστώτος στους ποδοσφαιριστές. Ένθερμος υποστηρικτής της επαναφοράς της δημοκρατίας στην χώρα, φορούσε πάντα στους αγώνες, φανέλα που έγραφε “Δημοκρατία”. Ελεγε πάντα ότι οι ήρωες των παιδικών του χρόνων ήταν ο Φιντέλ, ο Τσε και ο Τζών Λένον.
Ο Σόκρατες νικήθηκε από τα πάθη του. Ήταν όμως και θα είναι μία προσωπικότητα που δύσκολα συναντάς στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και γενικότερα στον αθλητισμό. Η φήμη του Σόκρατες απλώθηκε πέρα από τα σύνορα της Βραζιλίας. Δεν ήταν ο Σόκρατες της Κορίνθιανς και της “Σελεσάο” αλλά ήταν ο Σόκρατες όλων μας. Ο φιλόσοφος των γηπέδων, ο γιατρός που τα έβαλε με όλους και με όλα και δεν νικήθηκε, “έφυγε” από τον κόσμο νικημένος από το προσωπικό κώνειό του.
“Το να κερδίσεις δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Το ποδόσφαιρο είναι μία τέχνη και πρέπει να παρουσιάζεις δημιουργία” είχε ως φιλοσοφία ζωής. Και την τήρησε απαρέγκλιτα.
Αντίο μεγάλε Σωκράτη, ήρωα και πρωταγωνιστή της ποδοσφαιρικής μας νιότης….
