Politica 89.8Πριν από δύο βδομάδες στην Athletic Press έγραφα για τον Ράϊαν Γκιγκς και στο τέλος του άρθρου μου ανέφερα ότι απολαμβάνει αυτό που λέμε Respect. Τον σεβασμό από όλους. Ένας ακόμα ξεχωριστός και συνάμα σπάνιος άνθρωπος που κοσμεί με την παρουσία τον παγκόσμιο αθλητισμό είναι ο προπονητής του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.
Τον έχουν αποκαλέσει Μίδα, γιατί ότι πιάνει γίνεται χρυσός. Στην αρχή τον είπαν Γκαστόνε, ότι και καλά είναι τυχερός. Τυχεροί θεωρώ ότι είμαστε όλοι εμείς που καθημερινά μαθαίνουμε από την ατελείωτη….μπασκετοσύνη που έχει μέσα του. Ο Σέρβος που έγινε Ελληνας. Τον νιώθουμε δικό μας και ας μην έχει μιλήσει ποτέ του Ελληνικά αν και φυσικά ξέρει και καταλαβαίνει τα πάντα τόσα χρόνια.
Τον θεωρούνε τον Μουρίνιο του μπάσκετ αλλά μάλλον ο Μουρίνιο είναι ο Ομπράντοβιτς του ποδοσφαίρου. Αφορμή για αυτό μας το κέιμενο δεν δόθηκε από την επική πρόκριση του Παναθηναϊκού επί της Μπαρτσελόνα αλλά το ότι ο ίδιος πριν από λίγες μέρες ξεπέρασε τους 700 αγώνες στον πράσινο πάγκο στον οποίο βρίσκεται αδιαλείπτως από το 1999. Τότε ήρθε για να μείνει και ..έμεινε πολύ. Και θα μείνει και άλλο. Γιατί αυτή η σχέση είναι ισχυρή. Καρμική.
Δεν είναι μόνο τα κατορθώματα και οι αριθμοί που μιλούν από μόνοι τους. Δεν μόνο οι επιτυχίες που για να τις απαριθμήσεις χρειάζεται να γράφεις μέρες αλλά είναι αυτό το κάτι που έχουν ελάχιστοι εκλεκτοί και ευλογημένοι. Αυτό το έχει ο Ζοτς, που έχει ως κίνητρο για να συνεχίσει να είναι στο υψηλότερο επίπεδο την επόμενη προπόνηση όπως έχει πει ο ίδιος παλαιότερα. Αυτό είναι που τον κρατά δυνατό. Και φυσικά να πράττει σύμφωνα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Το My Way του Ομπράντοβιτς.
Με αυτό τον δικό του τρόπο και την άψογη συνεργασία και ηρεμία που του προσέφεραν και του πρσφέρουν αφειδώς τα αδέρφια Γιανακόπουλοι ο Ζέλικο έφτασε στο μπασκετικό Εβερεστ. Έχτισε τον δικό του μύθο και έγινε Μύθος. Άλλωστε παντού υπάρχει ένας μύθος έτσι και εμείς σαν το σφουγγάρι ρουφάμε κάθε τι νέο μπασκετικό παράγει ο γεμάτος μπάσκετ εγκέφαλος του. Αυτή η κούτρα που σκαρφίζεται πάντα κάτι νέο. Ο ίδιος όποτε νευριάζει …μελιντζανίζει αλλά συνήθως κάνει με τις επινοήσεις της τους αντίπαλους προπονητές να ασπρίζουν από τον φόβο τους ή να κοκκινίζουν από το κακό τους.
Αυτό το Τοτέμ του ευρωπαϊκού μπάσκετ έχει κερδίσει επτά Euroleague τίτλους με τέσσερις διαφορετικές ομάδες. Εκτός από την επιτυχία του σε επίπεδο συλλόγων, έχει κερδίσει σημαντικά τρόπαια με την εθνική ομάδα της Σερβίας ως προπονητής όπως το 1997 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανδρών και το 1998 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών. Με τον Παναθηναϊκό όμως είναι που τα έχει σαρώσει όλα Η 12η Σεπτεμβρίου του 1999 αποτελεί ημερομηνία σταθμό για τον Παναθηναϊκό. Ήταν τότε που άρχισε η εποχή Ομπράντοβιτς. Στο κλειστό της Δάφνης ένας από τους καλύτερους προπονητές της Ευρώπης γινόταν συνοδοιπόρος με μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και ξεκινούσαν το -κοινό τους πια- ταξίδι για την κορυφή.
Έντεκα χρόνια και 700 αγώνες μετά (με ποσοστό νικών που υπερβαίνει το 80%!), οι δυο τους έχουν… βαρεθεί να σηκώνουν τρόπαια (20, ο συνολικός αριθμός). Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει μετατρέψει το Τριφύλλι σε μεγαθήριο του παγκόσμιου μπάσκετ.10 πρωταθλήματα, 6 κύπελλα και 4 Ευρωπαϊκά. Μετά από 398 αγώνες Πρωταθλήματος, 45 αγώνες Κυπέλλου και 256 αγώνες στην Ευρώπη, Ομπράντοβιτς και Παναθηναϊκός αποτελούν ταυτόσημες έννοιες πλέον.
Το κερασάκι στην τούρτα για τον εορτασμό των 700 κοινών αγώνων, μπήκε στο Παλαού Μπλαουγκράνα. Εκεί, μέσα στο άνδρο της πρωταθλήτριας Ευρώπης και φαβορί της διοργάνωσης, Παναθηναϊκός και Ομπράντοβιτς έδειξαν για δεύτερη συνεχή φορά ποιος είναι το αφεντικό του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Το… πάρτι λοιπόν ολοκληρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Τα κεράκια (για τα 700 ματς) έσβησαν, το δώρο (νίκη στη Βαρκελώνη) παραδόθηκε και η ευχή (για παντοτινή παραμονή του Ζοτς στον Παναθηναϊκό) “ταξιδεύει” παντού και για τον Παναθηναϊκό τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν με ένα σύνθημα: “Ομπράντοβιτς.”
Το δέλεαρ να πάρει την Ευρωλίγκα και φέτος είναι μεγάλο. Και ας άκουσε πολλά στην αρχή της σεζόν Και ας μην έχει το πιο πλήρες ρόστερ. Ο Ζοτς με τον Διαμαντίδη μπροστάρη έκαναν και πάλι το θαύμα τους και έχουν από τώρα ακονίσει τα κοφτερά τους δόντια για το Final Four της Βαρκελώνης.
Ο πανούργος Σέρβος θα μελετήσει ξανά τους αντιπάλους του, θα φτιάξει το πλάνο του , θα βρει τα τρωτά σημεία του αντιπάλου και οι παίκτες θα τον ακούσουν και πάλι ευλαβικά και πιστά. «Με το δικό του τρόπο» …θα συνεχίζει να καταρρίπτει το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο αυτή η προπονητική ιδιοφυία. Που θα πάει θα μιλήσει κάποτε και Ελληνικά ..Προς το παρών μιλάει με κούπες και επιτυχίες. Να τα χιλιάσεις κόουτς και ακόμα παραπέρα σου ευχόμαστε ολόψυχα όλοι οι ρέκτες της πορτοκαλί μπάλας με τα σπυράκια. . Ότι και να γράψεις πάντως θα είναι λίγο μπροστά στο μεγαλείο του ανδρός. Του Γκαστόνε που έγινε Μίδας. Ή αλλιώς του ξεχωριστού Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
