Μακάρι κάθε γονιός να είχε τέτοια “παιδιά”

Από τις πιο όμορφες ημέρες της ζωής του ήταν η χθεσινή για τον Μανώλη Ντάγκινη, καθώς οι γενιές 1981-1982, 1983-1984 διοργάνωσαν το τουρνουά προς τιμήν του, έχοντας κατακτήσει μαζί την κορυφή της Ελλάδας την δεύτερη αλλά και την Τρίτη θέση με τις Μικτές ΕΠΣΗ.

Ο Μανώλης Ντάγκινης, στάθηκε σαν… πατέρας τους στην εφηβική τους ηλικία, προσπαθώντας να τους κάνει ακόμα καλύτερους παίκτες και να περάσει μέσα τους την νοοτροπία νικητή. Αυτό κοιτώντας τα αποτελέσματα το πέτυχε και έτσι αυτοί οι ποδοσφαιριστές πλέον τον σέβονται και τον εκτιμούν δείχνοντας το με κάθε ευκαιρία.

Η χθεσινή βραδιά ήταν ένα μήνυμα από τους έμπειρους πλέον ποδοσφαιριστές πως δεν ξεχνούν το παρελθόν τους και τις επιτυχίες με αυτόν τον άνθρωπο, τιμώντας τον όλοι με την παρουσία τους στο γήπεδο του Πανεπιστημίου.

Ο κάθε προπονητής θα ήθελε να εισπράξει τέτοια αγάπη μετά από πάρα πολλά χρόνια από τα “παιδιά του” που μεγαλούργησαν στα χέρια του και καταξιώθηκαν στο μέλλον, και αναμφίβολα ο Μανώλης Ντάγκινης, ένιωσε ένα ιδιαίτερο συναίσθημα το απόγευμα της Πέμπτης στο Πανεπιστήμιο με το που πάτησε το πόδι του στο γήπεδο.

Κλείνοντας θα ήθελα να γράψω πως όποιος βρέθηκε στο γήπεδο η παρακολούθησε το σπουδαίο αυτό γεγονός σίγουρα θα ζήλεψε και θα είπε από μέσα του Μακάρι κάθε γονιός να είχε τέτοια “παιδιά”…