Politica 89.8
Είναι δεδομένο πως τα πράγματα στην Ελλάδα έχουν διαφοροποιηθεί αρκετά. Πλέον, ο οπαδός “αργοπεθαίνει”. Πρόστιμο για πυρσούς, πρόστιμο για υβριστικά συνθήματα, μόνο για τον αέρα που αναπνέουν οι οπαδοί δεν υπάρχει πρόστιμο. Δεν λέω, έχουν δώσει δικαιώματα και οι ίδιοι αλλά πλέον η κατάσταση ξεφεύγει. Την ίδια ώρα που σε άλλες χώρες γίνεται “καμπάνια” για να επιστρέψει ο κόσμος στα γήπεδα και ενώ πράγματι στην Ελλάδα ο κόσμος γυρίζει σιγά – σιγά στις εξέδρες με τα εισιτήρια της Σούπερ Λιγκ να είναι αρκετά αυξημένα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, στην χώρα μας υπάρχει ο πιο αυστηρός πειθαρχικός κώδικας της Ευρώπης.
Τιμωρίες, πρόστιμα και πολλά άλλα έρχονται στην καθημερινότητα μας. Σαφώς και όταν πάμε σε γήπεδο, δεν πάμε σε ένα θέατρο. Αυτό είναι δεδομένο. Σαφώς (και επειδή πρέπει να λέμε τα αυτονότητα γιατί πολλοί δεν το καταλαβαίνουν) δεν αναφερόμαστε σε ακραία φαινόμενα. Αναφερόμαστε σε οπαδούς, το αλατοπίπερο της κάθε εξέδρας αυτής της γης.
Τέτοιου είδους τιμωρίας με τόσο εξοντωτικά πρόστιμα, πέραν του ότι εξοντώνουν οικονομικά της ΠΑΕ, θα κάνουν και τις ίδιες να γίνουν πιο αυστηρές προς τα οπαδούς, τα πέταλα θα αδειάσουν και τότε θα απολαμβάνουμε τα παιχνίδια με πατατάκια και σόδες. Μια τέτοια τιμωρία όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, θα φέρει και τον “θάνατο” των οπαδών. Δεν μιλάω για εκείνους του ΟΦΗ αλλά γενικά. Είναι μια κουβέντα που σηκώνει μεγάλη κουβέντα. Ειδικά στην Ελλάδα. Όμως στην χώρα μας ποτέ δεν φροντίσαμε να αξιοποιήσουμε κατάλληλα τους οργανωμένους οπαδούς. Ποτέ μα ποτέ οι ομάδες δεν φρόντισαν να αναπτύξουν υγιείς σχέσεις με τους οπαδούς αλλά πάντα τους χρησιμοποιούσαν για τους δικούς τους σκοπούς. Ποτέ δεν θέλησαν να εκμεταλλευτούν το υγιές κομμάτι των οργανωμένων και να αναδείξουν το καθαρό πρόσωπο τους.
Το πιστεύω ακράδαντα ότι οι ομάδες έχουν την μεγαλύτερη ευθύνη, από όλους τους εμπλεκόμενους, για το πως συμπεριφέρονται οι οπαδοί τους. Άλλες τους πληρώνουν για να κάνουν τα καλά ή τα κακά παιδιά και άλλες τις χρησιμοποιούν για ακόμα πιο σκοτεινούς σκοπούς.
Οπαδός=Αλήτης;
Αυτή είναι η τάση που επικρατεί στην Ελλάδα. Μια ματιά να δείτε στα σχόλια που γίνονται στα social media από, ντεμέκ οπαδούς που ξέρουν να κατηγορούν μόνο, είναι αρκετά για να βγάλετε ένα, πρώιμο, συμπέρασμα. Όμως οι οπαδοί όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών στρωμάτων δεν είναι ίδιοι. Συναναστρέφομαι με αρκετούς οργανωμένους, αρκετοί εξ αυτών είναι φίλοι μου για δεκαετίες ολόκληρες. Και υπερηφανεύομαι που είναι φίλοι μου. Εσύ φίλε αναγνώστη δεν ξέρεις πόσο σημαντικό είναι για έναν οπαδό να αφήνει την δουλειά του, την οικογένεια του, το σπίτι του και να τρέχει στο γήπεδο για να περνάει ώρες ατελείωτες πριν το παιχνίδι αλλά και μετά το τέλος του.
Και φτάνουμε στο 2019 όπου το πρόβλημα για τις ποδοσφαιρικές αρχές είναι τα καπνογόνα. Ότι έγινε ας πούμε ο ξυλοδαρμός του Τζήλου και η μόνη λύση που βρήκαν ήταν να διακόψουν τα πρωταθλήματα, αυτό δεν τους προβληματίζει;
Το πανό των οπαδών του ΟΦΗ από ένα παιχνίδι του “Γεντί Κουλέ” είναι χαρακτηριστικό. Πλέον τα καπνογόνα θεωρούνται “εγκλήματα” όταν οι ηθικοί αυτουργοί των επεισοδίων παραμένουν μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας και κυρίως μακρυά από την Αστυνομία.
Τέτοιου είδους μέτρα απλά πάνε ένα βήμα πιο κοντά προς τον “θάνατο” των οπαδών. Των οργανωμένων. Εκείνων που κάθε Κυριακή φροντίζουν να δίνουν όλο τους το είναι για να δημιουργούν ωραίες ατμόσφαιρες με καπνογόνα, χαρτάκια, κορεό και πολλά, πολλά, συνθήματα.
Με αυτά που βλέπουμε να συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο, εικόνες όπως οι παρακάτω θα αρχίσουν να σπανίζουν και τότε θα κάθονται όλοι να κλαίνε και να λένε που πήγε ο κόσμος…
