Το μαχαίρι στο κόκκαλο παρακαλώ

Πήρα την απόφαση να σχολιάσω το θέμα με τα επανωτά κρούσματα βίας που δημιουργεί συγκεκριμένη ομάδα του τοπικού ποδοσφαίρου. Δεν είμαι ρατσιστής, και ούτε κανένας μας θεωρώ ότι είναι.

Δεν θα αναφέρω το όνομα της ομάδας, επειδή δε θέλω, το ίδιο θα έκανα όποια ομάδα και αν ήταν στη θέση της. Το ομολογώ για να μη νομίσει κανένας πως κοροϊδεύω. Βλέπουμε και μαθαίνουμε όλοι μας, ότι αυτή η ομάδα εδώ και δύο χρόνια που έχει επανεμφανιστεί δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν σε κάθε παιχνίδι υπάρχει πρόβλημα, βία προς τους διαιτητές, προς τους αντιπάλους, μεταξύ τους, ξύλο μέσα και έξω από το γήπεδο! Ε, δε πάει άλλο, τι πρέπει να συμβεί και εδώ για να ασχοληθούν όπως πρέπει οι αρμόδιοι;

Πάλι να λέμε τα ίδια; Ότι πριν να έχουμε σοβαρό τραυματισμό θα πρέπει να υπάρξουν σκληρές κυρώσεις; Κάτι πρέπει να γίνει, το λένε όλοι, αλλά τα ανέχονται όλοι! Κάνουν προβλήματα αυτοί; Ας βρεθεί επιτέλους μία αντίπαλη τους ομάδα και να αποχωρήσει από το γήπεδο.

Και ας έρθουν μετά οι αρμόδιοι να δούμε τι θα κάνουν. Ας βρεθεί επιτέλους ένας διαιτητής και να φύγει από το παιχνίδι, να μη τελειώσει, να πει (επιτέλους) “εγώ με τέτοιες συνθήκες δε μπορώ να σφυρίξω”.

Να δούμε πάλι τι θα κάνουν οι υπεύθυνοι. Ένα… σοκ χρειάζεται, δε μπορεί να γίνεται το ‘’έλα να δεις’’ στα παιχνίδια αυτής της ομάδας(αλλά και της κάθε ομάδας) και να συνεχίζονται τα παιχνίδια. Αποφάσεις εδώ και τώρα, πριν να είναι αργά λοιπόν.