Καλό ταξίδι στον “κατσαβιδάκια” του τοπικού μας…

Με θλίψη πληροφορήθηκα και εγώ με τη σειρά μου το θάνατο του προπονητή Αλέκου Μανουσάκη το μεσημέρι της Κυριακής.

Ο γνωστός… κατσαβιδάκιας όπως ήταν το προσωνύμιο του δεν είναι ποια κοντά μας. Τη φράση αυτή την έμαθα από δυο ανθρώπους που είναι πολλά χρόνια στο τοπικό, τους Αντώνη Στρατάκη και Τέλη Καρασάββα.

Τους ρώτησα από προέρχεται, η εξήγηση είναι πως ο αείμνηστος Αλέκος διατηρούσε για πολλά χρόνια ηλεκτρολογείο αυτοκινήτων.

Ο κυρ Αλέκος ταλαιπωρούνταν τα τελευταία χρόνια από την επάρατη νόσο. Είχε δουλέψει σε αρκετές ομάδες, όπως στο Γιούχτα, το Μεταξοχώρι, τελευταία του ομάδα ήταν η Βόνη. Στις Αρχάνες είχε προσφέρει πολλά και στην υποδομή, θεωρώ πως ήταν μεγάλο όνειρο για να δει κάποια στιγμή τους Νέους Γιούχτα στο τοπικό.

Ήταν ήρεμος, είχα συνομιλήσει πολλές φορές μαζί του στα πλαίσια του ρεπορτάζ και στοιχείων της ομάδας του για τις ανάγκες της εφημερίδας.

Αν θυμάμαι καλά είχαμε κάνει και τηλεφωνική συνέντευξη στον Αthletic Radio. Του άρεσαν οι ποδοσφαιρικές συζητήσεις, ήταν μέλος της παλιάς, της παραδοσιακής σχολής του τοπικού.

Ακούγοντας τον να μιλάει κάποιος κάλλιστα θα μπορούσε να τον χαρακτηρίσει ως… φιλόσοφο!

Αυτά, θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του. Και κάτι ακόμα, τον έβρισκες πάντα στο τηλέφωνο για να σε εξυπηρετήσει για το ρεπορτάζ, δε θα τα ξεχάσω ποτέ αυτά. Καλό ταξίδι κυρ Αλέκο μας…