Ωραίος και μοιραίος ο Ιανουάριος για τον Αλμυρό!

Έκανε…ποδαρικό στη κορυφή η ομάδα του Γαζίου, αλλά στη τελευταία αγωνιστική για το πρώτο μήνα του νέου έτους, τη θέση αυτή τη ξανά πήρε ο Ζαρός. Το ντέρμπι με τον ΑΟΤ έληξε και πάλι χωρίς νικητή, ισοπαλία, με ίδιο σκορ(2-2) του α΄ γύρου.

Πάντα τα μεταξύ τους παιχνίδια έχουν ξεχωριστά στοιχεία. Πέρυσι η μεσσαρίτικη ομάδα, στέρησε στον Αλμυρό τη πρόκριση στο τελικό των πλέι οφ, φέτος την ίδια ώρα που για πάρτη της επιδιώκει ότι το καλύτερο, υποχρέωσε σε δυο ισοπαλίες τον αντίπαλο της, που και πάλι έχει για μοναδικό στόχο και σκοπό το τίτλο και την άνοδο στη Γ εθνική ερασιτεχνική κατηγορία.

Βέβαια και για το Τυμπάκι αυτό το κατόρθωμα είχε… επιπτώσεις, τη κάθοδο από τη πρώτη 5άδα! Οι γηπεδούχοι έπαιξαν με δυο σημαντικότατες απουσίες, τραυματίες οι Ανδρέας Στρατήγης και ο Αργέντης.

Και ξέρω πως ο Αλμυρός χωρίς το φυσικό του ηγέτη τον Ανδρέα, χάνει δυνάμεις!

Από την άλλη το Τυμπάκι, την ομάδα του νεαρού του τεχνικού Γιώργου Πετράκη, παρουσιάστηκε ‘’διαβασμένο’’,μπήκε καλά από την αρχή, δε θορυβήθηκε από το γρήγορο 1-0 στο 13’(Κοκκινάκης),και με γκολ των Ντόκου(30’) και Μεταξάκη(40’) πήγε με προβάδισμα(1-2) στα αποδυτήρια. Στην επανάληψη ήρθε το 2-2 από τον Απλαδά(64’) μετά από παιδαριώδη λάθη στη περιοχή του ΑΟΤ.

Οι φιλοξενούμενοι ζήτησαν πέναλτι με το Χριστοδουλάκη(52’). Το Τυμπάκι πάντως μετά από δυο ήττες διαδοχικές, έβαλε πάλι βαθμό στο ταμείο του. Ενώ ο Αλμυρός τη μια ήττα που ‘’μετράει’’ την έχει κάνει τη 2^η αγωνιστική από τη Μινωική.

Δε ξέρω πόσο ‘’στοιχίζει’’ η πίεση για τίτλο(και άνοδο) στους παίχτες του Αλμυρού, αλλά σίγουρα… στοιχίζει. Ακόμα και η εμπειρία λυγίζει καμιά φορά.