Politica 89.8
Νοοτροπία και παιδικό ποδόσφαιρο ώρα ”μηδέν” στο νομό Ηρακλείου.
Δε βλέπω ποτέ μισοάδειο το ποτήρι αλλά νομίζω πως το παιδικό ποδόσφαιρο έχει βγει από τις ”ράγες” που θα έπρεπε να κινείται δυστυχώς. Παιδικά τουρνουά, να βλέπεις τους γονείς να έχουν νοοτροπία εξέδρας, φανατισμού, κόντρας, δείχνει πρόβλημα.
Ο φανατισμός των ίδιων των υπευθύνων μερικών ακαδημιών δε βοηθάει πουθενά, μόνο προβλήματα και αρνητικό χαρακτήρα διαμορφώνει στους πιτσιρικάδες. Όλοι οι αρμόδιοι φορείς, αλλά και σε ατομικό επίπεδο θα πρέπει να επανεξετάσουν ορισμένα πράγματα.
Ας καθίσουν στο ίδιο τραπέζι. Παιδικό ποδόσφαιρο και παιδικά τουρνουά δεν είναι μόνο χρήματα. Ναι, από συμμετοχές και αριθμούς παιδιών πάμε πολύ καλά, αλλά μετά τι; Όλα είναι θέμα νοοτροπίας, να καταλάβουν άπαντες τι επιτέλους θέλουν. Οι υπεύθυνοι των ακαδημιών, οι προπονητές και στο τέλος και οι γονείς. Βλέπω υπεύθυνους να κάνουν τους προπονητές!
Τους προπονητές να ουρλιάζουν στους πάγκους! Να θέλουν να κάνουν πράγματα… αλλά Μέσι οι… πιτσιρικάδες! Και αρκετοί προπονητές, αυτά που θα ήθελαν να δουν, δε μπορούν ούτε οι ίδιοι να τα δείξουν!
Δε καταλαβαίνουν το απλούστατο, ας αφήσουν το πιτσιρικά να παίξει απλά τη μπαλίτσα του, το παιχνίδι ας το απολαύσει! Και θα έρθει η ώρα του συστήματος, της τακτικής, πρώτα όμως το ίδιο το παιχνίδι. Στους(αρνητικούς) γονείς. Δε πάει άλλο. Εδώ και τώρα ας παρθούν αποφάσεις, δε ξέρω πως, αλλά να απαγορευτεί από τους εκάστοτε διοργανωτές των τουρνουά το εξής.
Να παρακολουθούν από απόσταση δέκα μέτρων(τουλάχιστον) τα παιχνίδια, αλλά και τις προπονήσεις ακόμα. Βαθμολογίες στα τουρνουά, άλλο ”καρκίνωμα” και αυτό. Βελτίωση και εδώ, και οι προπονητές ας σταματήσουν να φτιάχνουν μόνοι τους τις βαθμολογίες εκεί που δεν υπάρχουν καν αυτές! Στη ζωή μας μπήκαν πλέον για τα καλά οι… χρωματιστές ακαδημίες, πράσινη, κόκκινη, ασπρόμαυρη, και μάλλον έρχεται και η κιτρινόμαυρη!
Έχουν και τα θετικά τους αυτά, αλλά προσοχή, μη χάσουμε και εδώ τη ταυτότητα μας σαν Ηράκλειο! Άλλο που μου ήρθε στο μυαλό τώρα, να ψάχνονται οι προπονητές και καμιά φορά να δίνονται λύσεις με ενστάσεις στο απλό. Οι συμμετοχές με ηλικιακά όρια να τηρείται κατά γράμμα από όλους. Θέλω να προσθέσω κάτι ακόμα, μήπως οι τελετές λήξης θα πρέπει να πάρουν άλλη μορφή και νόημα;
Μήπως να τερματίσουμε το ”πανηγύρι” και τη ”Γιουροβίζιον” τελικά; Παρατηρώ και κυρίως πληροφορούμαι πως στα πανηγύρια(τέρμα τα διαλυτικά!) οι νεαροί αθλητές παύουν να έχουν πρωταγωνιστική παρουσία, αυτή πηγαίνει προς άλλες κατευθύνσεις!
Σεμνά και ταπεινά, έτσι νομίζω εγώ. Έχουν γίνει πολλά δε λέω, αλλά πάντα οι βελτιώσεις και οι αλλαγές είναι χρήσιμες.
