Τα ντέρμπι (τους) έχουν τη δικιά τους ιστορία!

Πάντα οι αναμετρήσεις του Μαραθώνα με το Ραύκο, και το αντίστροφο, ομολογώ πως εδώ και μια δεκαετία… δε θέλω να τα χάνω!

Προσφέρουν μια ξεχωριστή άγρια ομορφιά! Είναι ντέρμπι με όλη τη σημασία της λέξης. Από τις εποχές των αδερφών  Αγαπητών, του Πυροβολάκη, του Ρουκουνάκη, του Ποντίκαλη, Παναούση… των ‘’Βράχων, του… Λεοντίου – Σταματάκη δηλαδή, και φτάνουμε μέχρι το Σάββατο στα Καλέσα! Θυμάμαι ένα ματς πάλι στην έδρα του Μαραθώνα και να έχει προηγηθεί η αναμέτρηση του πρώτου γύρου!

Και να… ψάχνονται για ποδοσφαιρικό( και όχι μόνο)… ξύλο ο Ποντίκαλης με το Πυροβολάκη! Στη τσίτα άπαντες… παρόντες!  Είχε πέσει και μπόλικο ξύλο με… κάτι μαδέρια κάποτε, αλλά δε θυμάμαι την έδρα! Αλλά και μια άλλη φορά στον Άγιο Μύρωνα, είχαμε… κυνηγητό μπόλικο, με έναν ηλικιωμένο φίλαθλο του Ραύκου, να απειλεί πως θα πάρει το… σκαπέτι και θα μπει στο γήπεδο με τη τρίκυκλη μηχανή του! Όλα τα παραπάνω δε τα αναφέρω για επιβράβευση, απλά από τη σκοπιά του χιούμορ, αλλά έτσι για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!

Το… τοπικό ποδόσφαιρο ενώνει! Και όταν το βλέπουμε μόνο από θετική πλευρά, όλοι κάνουμε φίλους από το χώρο, και διατηρούνται φιλίες για πάντα! Παράδειγμα προς μίμηση η κίνηση του… παράγοντα του Μαραθώνα του… Καρίκη να πάει και να χαιρετήσει το κόουτς Γιώργο Μπλεμένο στο πάγκο του Ραύκου πριν το ξεκίνημα της μεταξύ τους αναμέτρησης!

Και αφού πρώτα έπιασα το… παρελθόν, ας καταγράψω και λίγα πράγματα για την αναμέτρηση του περασμένου Σαββάτου στα Καλέσα. Κακά τα ψέματα, και οι δυο καλοβλέπουν την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία, άλλωστε είναι ομάδες με πολλά χρόνια εκεί, φυσιολογικό να νιώθουν πως… εκεί ανήκουν!

Μετά το… μουδιασμένο 2-2 στην έδρα του Εθνικού, στα Καλέσα έψαχναν… διψασμένα το τρίποντο! Άλλωστε και η διοίκηση με συνοπτικές διαδικασίες, ενημέρωσε το Μαρταβατζή πως επέρχεται διαζύγιο. Στο πάγκο γνωστό πρόσωπο και δοκιμασμένη λύση.

Γεια σου ρε… Καρίκη μας! Ο Ραύκος έπαιζε το δεύτερο συνεχόμενο εκτός έδρας παιχνίδι του, πέρασε νικηφόρα(1-3) από το Λίντο, αλλά από τα Καλέσα, πρόσθεσε τον βαθμό… ετοιμότητας! Πρώτη φορά συνάντησα σε παιχνίδι, δυο πέναλτι να καταλήγουν… άουτ! Και μάλιστα στο πρώτο μισό του αγώνα.

Και αφού είχαμε πιάσει εκεί κάπου στο 75ο λεπτό, και το αποτέλεσμα παρέμενε λευκό, ήταν ξεκάθαρο, ή θα κρίνονταν στο γκολ, ή θα τελείωνε μοιρασμένο.  Στο 84’ να τα πρώτα πανηγύρια των γηπεδούχων, με ένα δικό τους παιδί, τον Νταντουντάκη να σκοράρει,1-0. Όμως ξανά… παγωμάρα και σειρά των… απέναντι να τρελαθούν μα εντελώς… λέμε! Και ξέρετε γιατί; Όχι μόνο ισοφάριζαν(1-1) στο 86’ αλλά μετά που… πάγωσε το αίμα τους με το 1-0 στη τελευταία στροφή, συνειδητοποίησαν πως δύσκολα θα φύγουν πλέον άπραγοι από την έδρα του Μαραθώνα!

Και έτσι έγιναν τα πράγματα, μετά το τέρμα του… αθόρυβου παίχτης τους Πεπελάσι. Και το καταγράφω πολλοστή φορά, δικαιοσύνη δεν υπάρχει στο ποδόσφαιρο, αλλά η μοιρασιά όπως εξελίχθηκε  η συνάντηση… ήταν δίκαιη!